สวัสดีคะ ตามหัวข้อเลย ชีวิตหนูเหมือนกระสอบทราย ทุกอย่างต้องจบด้วยความรุนเเรง เพราะเงื่อนไข ``ความกตัญญู" เเละ “ลูกกู กูจะทำอะไรก็ได้"
ครอบครัวหนูมี 2 คน เเม่ลูก เเม่เป็นครอบครัวเลี้ยงเดียว เเม้เลี้ยงหนู เเต่ไม่ได้เลี้ยงเหมือนครอบครัวเพราะทุกครั้งเหมือนเเม่เครียดหรืออะไรไม่ได้ดังใจเเม่ก็จะตวาด ด่าทอ ตบตี หรือทำร้ายร่างกายทุกอย่าง หรือ สารพัดทุกอย่างที่จะทำร้ายหนู เพราะหนูคือกระสอบทราย 
หนูเคยทนไม่ไหว พยายามสู้เพื่อปกป้องตนเอง เเต่สุดท้ายหนูก็หัวเเตก เลือดไหลอาบตัวหนู ตัวหนูมีรอยเขียวช้ำเต็มไปหมด หนูรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจว่าทำไหมหนูต้องเกิดมา เพื่อมาเป็นกระสอบทรายให้คนอย่างเขา อาจารย์หนูเคยสอนไว้ว่า ไม่ว่าจะมีงานเครียดเเค่ไหน หรือ โมโหเเค่ไหน ก็ไม่ควรเอาอารมณ์ที่เป็นด้านลบมาลงกับครอบครัวเด็ดขาด ไม่ว่าจะอย่างไงก็ตามครอบครัวเราควรรักษาเเละรักกันไว้ 
มันทำให้หนูอิจฉาครอบครัวคนอื่นที่มีรอยยิ้ม เเละสู้ไปด้วยกัน จนหนูคิดมาถ้าเราตาย เราจะสบายหมดทุกข์หมดโศก ไม่ต้องมาร้องไห้เสียใจมาทุกวันนี้ จนสุดท้ายหนูเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรัง ละดับ 2
หนูจึงอยากถามทุกคนว่า หนูควรทำอย่างไร ไม่ให้ตัวเองคิดอยากที่จะตาย เพราะภาพเก่าๆ ที่เเม่เคยทำร้ายหนูมันตายมาหลอกหลอนหนู ภาพเหล่านั้นมันไม่ปล่อยหนูเลย
 หนูเสียใจเเละหนูขอโทษถ้าหนูเขียนอะไรผิดไปหรืออะไรต่างที่ไม่ดี ขอให้ยกโทษให้หนูด้วยนะคะ