ผมคบกับแฟนมา1ปีแล้วครับสำหรับผมเองผู้หญิงคนนี้ก็คือคนแรกของผมเลยส่วนเธอเองก็ผ่านมาหลายคนเเล้วซึ่งแรกๆสำหรับผมเองก็ยังรู้สึกไม่ค่อยรับได้กับผู้หญิงที่ผ่านมือผู้ชายมาเยอะๆแต่พออยู่ด้วยเราเองก็รู้สึกดีก็เลยไม่ได้คิดอะไรคบกันแรกๆเวลาซักผ้าล้างจานทำความสะอาดบ้านเธอจะเป็นคนทำแต่หลังกันได้5เดือนมันก็เปลี่ยนไปผมต้องเป็นคนทำเองทุกอย่างบอกอะไรก็ไม่ค่อยจะฟังพอเวลาบอกให้เก็บก็จะโกรธ​โดนงอนผมเองก็ต้องให้ความอดทนมากเวลาเธองอนแรกๆผมก็ง้อนะแต่มาพอหลังๆผมเองก็เหนื่อยจะง้อแล้วเหมือนในเมื่อเราเองก็ทำทุกอย่างให้บางที่ไปทำงานมาเหนื่อยถ้วยชามเต็มอ่างเราเองก็ต้องล้างขนมกล่องเศษเส้นผมเต็มห้องนอนผมเองก็ต้องทำความสะอาดชอบหิวตอนกลางคืนดึกๆก็ใช้ให้เราไปซื้อนั้นซื้อนี้ให้พอไม่ไปก็โดนโกรธ​โดนงอน พอเราพามาบ้านพ่อเเม่เราก็เอาแต่อยู่ในห้องตื่นก็สายเราจะลุกมาก่อนก็ไม่ให้ลุก มือไม้ก็แข็งไม่ค่อยชอบไหวผู้หลักผู้ใหญ่​ ไม่พอเสื้อผ้าก็ต้องซักให้อีกตามบางทีเราก็อายพ่อแม่เรายายก็บอกว่าทำไมไม่ให้มันมาซักเองไม่งั้นก็ช่วยกันก็ได้ผมก็ได้แต่บอกแค่ว่าไม่เป็นไร ทั้งตากทั้งซักทำเองหมด เวลาผมไปบ้านแฟนผมก็ยังต้องซักผ้าให้ตากผ้าให้อยู่ตลอดเวลาทำอาหารผมก็จะเป็นคนล้างถ้วยล้างชามที่เธอทำทิ้งไว้อยากบอกให้ทำนู้นทำนี้มากแต่เดี๋ยว​ก็มาโกรธมางอนจะง้อแง้กลับไปหาแม่เหมือนเด็กอีก อยู่ด้วยทุกวันบางทีเราเองก็อยากแยกอยู่บ้างแต่ก็ไม่กล้าพูดไม่กล้าบอกเดี๋ยว​ก็หาว่าเราอย่างนู้นอย่างงี้อีก ได้แต่อดทนแล้วก็อดทน ไปขอลูกเขามาแล้วก็ต้องดูแลแต่ก็ดูแลเหมือนลูกตัวเองจริงๆ เราเองก็เหนื่อยมีภาระหน้าที่ต้องทำตรงนี้ก็ต้องดูแลต้องเป็นห่วงแม่แฟนเองก็รู้ว่าเราใช้ความอดทนมากแค่ไหนทุกครั้งแม่แฟนก็จะบอกให้อดทนเอา ดูกันแลกันไป เราเองก็ต้องรับปาก เครียดมากเหมือนอยู่ทางตัน