เราแต่งงานได้สักพักแล้ว เรากับสามีเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่งงาน หลังแต่งก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนเพื่อน ทุกครั้งที่มีปัญหาเค้าคือที่พึ่งหนึ่งเดียวของเราเสมอมา แต่ในการใช้ชีวิตประจำวัน เรารู้สึกประหลาดในความสัมพันธ์

เรื่องเงินเราหารครึ่งกันทุกอย่าง ทั้งค่าบ้าน ค่ารถ น้ำมัน อาหาร น้ำ ไฟ ฯลฯ ที่สำคัญคืองานบ้านส่วนใหญ่เราเป็นคนทำ ทำอาหาร(บางมื้อ) ถ้าซื้อกินเราจะเป็นคนสั่งในแอพและออกไปรับ เพราะเขาใช้แอพไม่เป็น กินเสร็จเราล้างและทิ้งขยะ บางครั้งเราทำอาหารให้หรือสั่งให้ ก้อไปเรียกเขาออกจากห้องมากิน กินเสร็จกลับเข้าห้อง (WFHทั้งคู่)

ในฐานะผู้หญิง เราคาดหวังว่าสามีเราจะมีความเป็นผู้นำกว่านี้ ช่วยเหลือเรื่องในบ้านมากกว่านี้ หรือแม้แต่อาจจะให้ความช่วยเหลือด้านการเงินมากกว่านี้ เราอยากรู้สึกปลอดภัยและได้รับความคุ้มครองจากคู่ครองของเรามากกว่าที่เป็นอยู่ 

เราเข้าใจว่าสมัยนี้ทุกอย่างมันเท่าเทียม ไม่จำเป็นต้องมีใครดูแลใคร หรือเป็นเบี้ยล่างใครเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ส่วนใหนึ่งในใจเรา รู้สึกว่าตอนนี้เรามีลูกชายให้ดูแล โดยไม่เคยได้รับแม้คำขอบใจหรือการตอบแทนแบบที่คนอื่นทำกัน เช่นซื้อของขวัญให้ หรือพาไปเลี้ยงมื้อหรูอะไรแบบนั้นเลย

บางทีก็คิดว่าคาดหวังแบบนั้นคือเราเอาเปรียบเขา เกาะเขากิน หรือเป็นภาระไปไหม แต่ก็อิจฉาคนอื่นที่สามีเขาดูเหมือนดูแลเมียดีอ่ะค่ะ พูดไม่ถูกเหมือนกัน

เลยอยากชวนคุยค่ะ ว่าแต่ละท่านมีวิธีจัดการครอบครัวหรือความรู้สึกอะไรแบบนี้ยังไงคะ?