เรามักจะกลัวไปก่อนเรื่องที่มันยังไม่เกิดขึ้น จนบางครั้งเครียดลงกระเพาะไม่ก็นอนไม่หลับ แล้วก็ไว้ใจคนยากมาก อาจจะเพราะตอนประถมเราทะเลาะกับเพื่อนแล้วโดนเพื่อนแกล้งไม่ให้คนอื่นในห้องคุยกับเรา จากนั้นมาเราก็กลายเป็นคนเงียบๆไปเลย ไม่ค่อยพูดแล้วกลัวที่จะคุยกับคนอื่น แม้แต่แชทยังไม่กล้าพิมพ์ จะพิมพ์หรือคุยทีคิดแล้วคิดอีกจนบางทีไม่ได้พูด หัวใจมันเต้นแรงและก็ตัวสั่นเสียงสั่นบางที 

พอม.ต้นเราเจอเพื่อนคนนั้นอีกตอนนั้นก็นึกว่าจะสนิทได้เหมือนเดิม(เราเคยสนิทกันตอนประถมก่อนทะเลาะกัน)แต่เขามักจะแกล้งทางอ้อมล้อรูปร่างเราบ้าง ไม่ก็ใช้ให้ไปทำนู้นทำนี่ เช่น ทิ้งขยะ ถือกระเป๋า ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรแต่มันบ่อยเกินไป แล้วเราไม่ค่อยกล้าปฏิเสธเพราะกลัวคนอื่นเกลียด จากนั้นเราหนีมาเรียนที่ กศน. เราไม่มีเพื่อนเลย เรามักอยุ่คนเดียวอีก เราก็พยายามแก้ปมตัวเองนะ เช่น ลดน้ำหนัก(เคยโดนล้อ) ฝึกวิชาทุกอย่าง มีความรู้สึกอยากสมบูรณ์แบบ แต่เรามักคิดว่าไม่เก่ง ไม่พอใจตัวเองสักที เราเป็นคนที่จะทำอะไรก็จะจดจ่อกับมันมากๆและกดดันกับตัวเอง มันเหมือนไม่พอสักที รู้สึกมันต้องทำไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน ช่วยแนะนำทีค่ะ