ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราอายุ20ต้นๆ
ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะคะเรากับแฟนเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน สาขาเดียวกันเลยค่ะ
จุดเริ่มต้นของเรากับแฟนคือเป็นพี่น้องในสาขาเดียวกันแล้วเรามารู้ทีหลังว่าเรากับแฟนอายุเท่ากัน เราทั้งสองเลยคุยกันแบบเพื่อนมาตลอดเลย คุยแบบกูเรารู้สึกว่ามันเป็นตัวของตัวเองไม่อึดอัด คุยกันหลายเดือนเลยกว่าจะมาจริงจังคุยกับเขาแค่คนเดียวจนเขาขอคบ ยอมรับเลยว่าเขาน่ารักมากๆ ตอนแรกที่จีบเป็นยังไงผ่านมาปีนึงตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ ความคิดอะไรเขาโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเรามาก เวลาเรามีแฟนสมัยมัธยมเรามักจะถามถึงอนาคตของแฟนเสมอแล้วมันก็เหมือนเป็นการกดดันตัวเองกับแฟนที่คบแล้วพอแฟนทำตามที่พูดไว้ไม่ได้มันก็ทำให้เราผิดหวังและไม่อยากจะมีใครอีก เจ้าของกระทู้มีแฟนมาแค่3คน(คนปัจจุบันคนที่3) แปลกมากที่เวลาเราถามแฟนคนนี้ว่า ในอนาคตยังคิดว่าจะมีกันอยู่มั้ย เขาตอบมาว่า “ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกนะ ว่าเราจะคบกันนานแค่ไหนแต่ตอนนี้ที่มีกันอยู่ก็ทำทุกวันให้มันดีก่อน แต่ตอนนี้เขาก็ไม่ได้เบื่อนะไม่มีความรู้สึกนั้นเลย “ ทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น เพราะเราก็คิดเหมือนเขาตอนนี้ว่าไม่มีรู้อนาคตจริงๆหรอกกี่คนที่บอกว่าจะมีแค่เราคนเดียวก็ไม่เคยมีใครทำได้ซักคน เวลาเรามีแฟนทุกคนจะเลิกกับเราเหตุผลเดียวเลยคือ มีคนใหม่ ซึ่งเราก็ไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมต้องเหมือนกันทุกครั้ง อาจจะเป็นเพราะเราไม่เข้าห้องนอนของแฟนเลยซักครั้งมันเลยทำให้เขาเบื่อ เราก็ได้แต่โทษตัวเอง แต่พอมาเจอคนปัจจุบัน ทั้งเราและเขาเที่ยวกลางคืนด้วยกันบ้าง ต่างคนต่างเที่ยวบ้าง แต่ไม่เคยมีอะไรทำให้คิดมากเลย แต่พอหลังๆเรารู้สึกว่าเราเริ่มรักเขามากขึ้นจากที่เมื่อก่อนเราเฉยๆมากเพราะเราก็ไม่ได้หวังให้คบกันนานขนาดนี้ ด้วยความที่ว่าเรากับเขาไม่เคยมโนเพ้อฝันเรื่องในอนาคตด้วยกันเลย ถ้าจะขึ้นก็ไม่เกิน6เดือน เกินจากนัเนคือเราไม่เคยพูดถึงมันเลย พอมาวันนี้เราเริ่มรู้สึกอยากให้เขาคิดถึงอนาคตของเราบ้าง อยากให้เขาวาดภาพเราในอนาคต แต่เราก็ไม่เคยบอกเขาตรงๆนะ ได้แต่พูดอ้อมๆตลอด เรากลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจจากเราเพราะเขาเป็นคนหน้าตาดี เวลาไปไหนมาไหนก็จะมีแต่คนมอง ไม่ว่าจะเป็นผญ เพศที่สาม หรืออะไรก็ตามแต่ เขาก็ปฏิเสธหมด ที่เรารู้ว่าเขาปฏิเสธตลอดเพราะเวลาเขาไปเที่ยวกลางคืน จะชอบไปร้านประจำที่เพื่อนเราไปและทำงานอยู่ที่นั่น ทำให้เราฝากมองได้ตลอด เพราะเขากับเพื่อนเราไม่รู้จักกัน ไม่เคยมีปัญหาเพราะเรื่องมือที่สาม และเราทะเลาะกันตั้งแต่คบมาแค่2ครั้ง เราทะเลาะกันน้อยมากๆเรารู้สึกโชคดีมากที่แฟนเราไม่งี่เง่า แต่ดันเป็นเราซะเองที่งี่เง่า เพราะอยากให้เขาสนใจแค่เรา เขาเป็นคนรักษาคำพูด เป็นไม่ผิดนัดใคร แต่หลังๆเราก็ไม่พอใจที่เขาไปหาเพื่อน ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาไปบ่อยกว่าตอนนี้ ที่เรากลัวจะเสียเขาไปอาจเพราะว่าเรากับเขาบอกรักกันน้อยมากแต่ส่วนใหญ่จะเป็นการกระทำแทน เวลาเขาไปไหนมาไหนก็นึกถึงเราจะซื้อของฝากตลอด แต่เราก็ยังกลัวว่าเขาจะมีคนอื่นหรือเปล่าทั้งๆที่เขาไม่เคยนอกลู่นอกทาง หรืออาจจะเพราะว่าเราฝังใจกับรักครั้งก่อนๆ หลังๆเราเริ่มงี่เง่ามากขึ้น ถามหาความรักจากเขามากขึ้น เราเริ่มอยากอยู่กับเขาตลอดเวลา อยากอยูาด้วยกันทุกที่ แต่ก็กลัวว่าเขาจะอึดอัด อยากถามผู้ชายหน่อยค่ะการที่ผู้หญิงคนนึงรักคุณมากๆ แล้วเขาอยากอยู่กับคุณตลอดเวลา บอกรักคุณตลอด คอยให้กำลังใจทำทุกอย่างให้คุณ มันน่ารำคาญหรือไร้ค่ามั้ยคะ มันทำให้ผู้ชายอึดอัดหรือเปล่า ในมุมของผู้ชายแบบไหนที่กำลังพอดีคะ