เรื่องมีอยู่ว่า คนในครอบครัวเราติดโควิดแต่เขากับเราอยู่คนละบ้าน พอแฟนเรารู้เรื่องครั้งแรกเขาทำท่ารังเกียจเราแต่เราก็บอกไปแล้วว่าเราไม่ได้ไปใกล้เขาเลย จนถึงขั้นทะเลาะกันเขากลัวเราเอาโรคไปติดพ่อแม่เขา ครั้งที่สองแม่ของคนแรกก็ติดอีก ครั้งนี้เราเอาอาหารไปให้เขาครั้งเดียว เราล้างมือและใส่แมวตลอด ล้างจนเขาอาจจะมองว่าเรารังเกียจแต่เป็นการไม่ประมาท พอมาครั้งนี้เราก็ทะเลาะกันอีกด้วยเหตุผลเดิมกลัวพ่อแม่ติด แต่รอบนี้เขาเครียดมาก แต่อยากจะบอกว่าเราก็เครียดไม่แพ้เขาเลย แต่ไม่เคยได้กำลังใจจากเขาเลยตั้งแต่ครั้งแรก มีแต่ปัญหาตลอด เขาได้แต่พูดว่าเขาเครียดเขากลัวไปติดพ่อแม่กับลูกเขา แล้วเราละเราก็มีเหมือนกัน ก่อนหน้านี้เสี่ยงแต่ก็ยังมีอะไรกับเรา พอตอนนี้มาคือเป็นเหมือนเดิมอีก เราควรต้องทำยังไงกันต่อดี เราให้กำลังใจเขานะบอกอย่าเครียด เราต้องรอด แต่สิ่งที่เราได้จากเขาคือความว่างป่าว(ตอนที่บ้านเขาสุ่มเสี่ยงเราไม่เคยกลัวหรือรังเกียจเขาแบบที่เขาทำเลยสักครั้ง) เราเสียใจและก็เครียดไม่ต่างจากเขา เรามีลูกเล็กอีกห่าง ยายเราก็แก่แล้วด้วย🥲😢