เราแอบชอบคนนึงอยู่ค่ะ(ชอบมานานมากแล้วด้วย)เวลาเดินสวนกันทเราจะชอบเมินเค้าตลอดเลยค่ะ ซึ่งเราก็จะให้เพื่อนสังเกตให้ว่าเค้าหันมามองบ้างมั้ย555555 แต่ก่อนเรารู้สึกว่าเราคลั่งรักพี่เค้ามากกว่านี้ แค่นคกถึงก็ยิ้มทั้งวันแล้ว (เพราะตอนนั้นเราต้องแยกย้ายกัน) พอหลังๆมานี้เจอกันบ่อยมาก เราก็รู้สึกเป็นเรื่องเคยชินไปแล้ว จากแต่ก่อนเจอพี่เค้าแต่ละครั้งมันคือความหมายในชีวิตเราเลยค่ะ เรารู้ากว่าเราไม่อยากเลิกชอบคนนี้เลย ถึงแม้จะผ่านไปนานแค่ไหนคนนี้ต้องเป็นที่1ในใจเสมอ ห้ามชอบคนอื่นนอกจากพี่เค้า ถึงแม้ว่าใครจะหล่อกว่าก็ห้ามเลิกชอบ
จนเราจินตนาการแบบมั่วๆไปเลยว่า เหมือนเราโดนมนต์สะกดว่าต้องชอบคนนี้ตลอดไป ฮือ55555ก็ตลกกับความคิดตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ไม่เคยมีใครมาแทนได้เลย ถึงความรู้สึกจะลดน้อยลงไป แต่ในใจยังสั่งอยู่ว่าต้องชอบแค่คนนี้ ฮืออ เราเลยคิดว่าเราเสียดายเวลาที่ผ่านมารึป่างหรือเราบังคับใจตัวเองเอง
ใจก็บอกว่าควรไปต่อได้แล้ว แค่มันทำไม่ได้สักที มันยังต้องชอบคนนี้ต่อไป
***ใครเป็นเหมือนกันมั้ยคะ ทค.คิดเห็นยังไงง****