เราเป็นคนที่กังวลง่ายมาก อะไรนิดๆหน่อยก็กังวลแล้ว
.
เดี๋ยวจะเราสถานการณ์จริงของเราให้ฟังนะ
.
ตอนนั้นคือแค่ลืมหนังสือวิชาประวัติมา พอนึกได้ก็กังวลมากคิดไปไหนต่อไหนว่าครูจะว่าหรือป่าว พอใกล้ถึงวิชานั้นก็รู้สึกล่กมากทำตัวไม่ถูกรู้สึกกลัวมากๆไม่กล้าสบตาใครเลย
.
ตอนนั้นทำน้ำหกหลางโรงอาหารแล้วคนอื่นมอง คือกลัวมากทั้งอายทั้งกลัวครูจะว่ากลัวสายตาคนอื่นที่มองกลัวทุกอย่างอยากจะออกมาจากตรงนั้นมากๆ
.
คือตอนนั้นเรานั่งคนเดียวเพราะส่วนตัวชอบอยู่คนเดียวอยู่แล้วแล้วอยู่ดีๆครูก็เรียกเราแล้วถามว่าทำไมนั่งคนเดียว ไม่มีเพื่อนหรอ แล้วครูก็ถามเพื่อนว่า ทำไมไม่เอาเพื่อนไปนั่งด้วย แล้วครูก็ให้เราย้าย พอย้ายเสร็จก็คิดต่างๆนาๆว่าคนอื่นจะมองเรายัง จะคิดว่าเราไม่มีเพื่อนหรือป่าว
.
ใครว่าไรนิดไรหน่อยก็กลัวแล้วเคยอยู่ดีๆก็กำหมัดตัวเองแน่นจนเล็บจิกเลือดไหล
ชอบเอาเรื่องเก่ามาคิดจนเครียดมากๆๆ
*เราเป็นโรคอะไรหรือป่าวคะ?*
ขอสอบถามผู้รู้
เป็นที่ขี้วิตกกังวล ใช่โรครึป่าว?
.
เดี๋ยวจะเราสถานการณ์จริงของเราให้ฟังนะ
.
ตอนนั้นคือแค่ลืมหนังสือวิชาประวัติมา พอนึกได้ก็กังวลมากคิดไปไหนต่อไหนว่าครูจะว่าหรือป่าว พอใกล้ถึงวิชานั้นก็รู้สึกล่กมากทำตัวไม่ถูกรู้สึกกลัวมากๆไม่กล้าสบตาใครเลย
.
ตอนนั้นทำน้ำหกหลางโรงอาหารแล้วคนอื่นมอง คือกลัวมากทั้งอายทั้งกลัวครูจะว่ากลัวสายตาคนอื่นที่มองกลัวทุกอย่างอยากจะออกมาจากตรงนั้นมากๆ
.
คือตอนนั้นเรานั่งคนเดียวเพราะส่วนตัวชอบอยู่คนเดียวอยู่แล้วแล้วอยู่ดีๆครูก็เรียกเราแล้วถามว่าทำไมนั่งคนเดียว ไม่มีเพื่อนหรอ แล้วครูก็ถามเพื่อนว่า ทำไมไม่เอาเพื่อนไปนั่งด้วย แล้วครูก็ให้เราย้าย พอย้ายเสร็จก็คิดต่างๆนาๆว่าคนอื่นจะมองเรายัง จะคิดว่าเราไม่มีเพื่อนหรือป่าว
.
ใครว่าไรนิดไรหน่อยก็กลัวแล้วเคยอยู่ดีๆก็กำหมัดตัวเองแน่นจนเล็บจิกเลือดไหล
ชอบเอาเรื่องเก่ามาคิดจนเครียดมากๆๆ
*เราเป็นโรคอะไรหรือป่าวคะ?*
ขอสอบถามผู้รู้