เรื่องมีอยู่ว่า 
คุยกับคนๆนึงมานานเป็นปีๆ คุยทุกวัน แลกเปลี่ยนความคิด เล่าการใช้ชีวิตในประจำวัน ไม่ว่าจะปัญหาใดๆ เราก็จะรับฟังเค้าเค้าก็จะรับฟังเรา คุยกันทุกวันมันดีมากๆดีมากจริงๆ 
แต่เรากับเค้าอยู่คนละจังหวัด ไม่เคยเจอกัน คุยกันด้วยความสบายใจต่างคนต่างแฮปปี้ จนวันนึงเรารู้ชื่อจริงนาง เราไปค้นหาเฟสเล่นๆ แต่เจอจริงๆ ที่พีคคือเค้ามีแฟนอยู่แล้ว คบกันนานแล้วด้วย ที่พีคไปกว่านั้นเค้าสามารถตอบเราได้ตลอดแทบไม่มีช่องว่างให้ได้สงสัย พอได้รู้ว่าเค้ามีคนรักแล้ว ตัวเองก็กลับกลัวที่จะบอกว่ารู้แล้วนะ เราไม่กล้าบอกว่าเราไปค้นหาเฟสของนางพื้นที่ส่วนตัวของนางแล้วเจอว่านางมีแฟน 
เราเก็บเงียบอยู่สองเดือนได้ ระหว่างนั้นนางก็ไม่ตอบบ้างอาทิตย์ละครั้ง แต่ก็รู้อยู่แก่ใจแหละว่านางอยู่กับแฟน 
กลับกลายเป็นเราต้องมานั่งเสียใจเองแถมไม่กล้าพูดอีกต่างหาก จนมาวันนี้เราทนไม่ไหวเลยพิมพ์บอกนางไปทั้งน้ำตาว่าเรารู้แล้วนะว่าเธอมีแฟน นางตอบเราว่า แสดงว่ารู้นานแล้วสินะ เราก็ไปไม่เป็น เสียใจเสียศูนย์ จะเรียกว่าอกหักทิพย์ก็ได้
นางก็ขอโทษที่เห็นแก่ตัวเอง ส่วนตัวเราก็ผิดเองด้วยที่รู้นานแล้วแต่ไม่พูดออกไป อารมณ์นางก็แบบอยากคุยต่อด้วยเราก็ไม่รู้จะทำยังไง ใจนึงก็อยากคุยด้วยแต่ใจนึงก็สงสารแฟนเค้าที่ไม่รู้อะไรเลย แต่ทำใจยากจริงๆกับการขาดคนๆนึงที่คุยด้วยทุกวัน ทุกคนคิดว่าเราควรทำไงดีคะ