สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน น้องกลับมาแล้ว หลังจากที่หายจากการรีวิ๊วไปนาน 
วันนี้อุ้ยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ การเดินทางเที่ยวคนแรก(คนเดียวที่แปลว่า คนเดียวจริงๆ) ครั้งแรกในชีวิต 
เริ่มจากสถานการณ์โควิด โคใจที่รุนแรงมากในช่วงเมษาปีนี้ ทำให้สำนักงานมีคำสั่งให้ WFH อยู่บ้านได้3วัน อาการณ์เครียดก็เริ่มเกิดขึ้น นึกอยากชวนเพื่อนไปเที่ยว หันไปทางไหนก็ไม่มี (เพื่อนมีแฟนหมด เบื่อพวกมีภาระ 5555) เวลาผ่านไปถึงตี3 โอเค สรุปได้แล้วว่าพรุ่งนี้เช้าฉันจะไปเที่ยว ไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่ขอนแก่น ละหลังจากความคิดสงบลง ก็ถึงเวลาเดินทางจากขอนแก่น สู่อำเภอเชียงคานจังหวัดเลย ก็ได้เริ่มขึ้น

ต้องบอกก่อนนะคะ ว่าอุ้ยเดินทางไปจังหวัดเลยค่อนข้างบ่อย แต่ทุกครั้งที่ผ่านมาจะเป็นการเดินทางกับที่บ้านหรือไม่ก็เพื่อนค่ะ การเดินทางครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งจริงๆที่เดินทางคนเดียว กินคนเดียว และต้องนอนคนเดียว  โอเครรร เริ่มเดินทางกันเลยคะทุกคน

 
ใดๆ เราสามารถเที่ยวคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนร่วมทางได้ แต่รถของเรานั้นไม่สามารถวิ่งได้หากขาดน้องน้ำมันไป ดังนั้น E20 เต็มถังค้าพรี่


หลังจากที่รถได้รับพลังงานแล้ว เราก็ควรจะได้รับพลังงานเช่นกัน เพราะต้องขับรถคนเดียวยาวๆถึง 260 กิโล 
โอเค เอสเย็นหวานน้อยเพื่อนยากจะอยู่เป็นเพื่อนเรา เย้
ปล.1 สงสัยเหมือนกันว่าเวลาเดินทางทำไมคนส่วนใหญ่ชอบแวะใช้บริการปั๊มสีฟ้า มากกว่าปั๊มอื่นๆ เพื่อนๆมีความเห็นเรื่องนี้ยังไงบ้าง มาแชรืกันหน่อยนะคะ


หลังจากได้ดื่มด่ำเพื่อนร่วมทางที่ดีที่สุดอย่างเจ้าเอสเพรสโซ่ไป ผ่านมา1ชั่วโมง เราก็เดินทางมาถึงอำเภอชุมแพ ซึ่งทุกครั้งที่ผ่านมาเราก็จะสงสัยเสมอว่าทำไมเค้าต้องทำไฟแดงติดๆกันเยอะขนาดนี้ด้วย 555555


อีก1ป้ายคะทุกคน 555555555 (เอาจริงๆนี่เหมือนทริปเที่ยวถ่ายป้ายบอกทางเลย)
ป้ายนี้อยู่ก่อนถึงไฟแดงโนนหัน แค่เห็นป้ายนี้ก็รู้สึกสบายใจละ เพราะเหมือนได้ก้าวขาออกจากขอนแก่นแล้วครึ่งนึง 5555555


ขับมาครึ่งชั่วโมงนึกขึ้นได้ว่าเคยแวะเข้ามาในอุทยานแห่งชาติภูผาม่าน จำได้ว่าครั้งที่แล้วที่มาฝนตก อากาศดีมาก หมอกเต็มยอดเขาไปหมด เลยตัดสินใจแวะเข้ามาหวังจะเห็นความงามเหมือนครั้งก่อน แต่ก็นั่นแหละคะ คนละฤดู55555555 แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วเน๊อะ
ไปกันต่อคะทุกคน ปลายทางเรียกหาเราอยู่ กว่าจะถึงเชียงคาน จะมีที่พักไหมยังไม่รู้เลย ปล2. มาคนเดียวไม่พอ ไม่มีความรอบคอบวางแผนอะไรอีกด้วย คิดย้อนไปคือบ้ามากอยู่ 5555

 
ไปกันต่อคะทุกคน ขับมาสักพัก ก็มาถึง "ป่าสน ดงลาน" ซึ่งอยู่ระหว่างทาง จากอุทยานแห่งชาติภูผาม่านมาไม่ถึง10กิโล 
สถานที่ตรงนี้คือผ่านตลอด แต่ไม่เคยได้แวะเลย ครั้งนี้ตั้งใจจะแวะตั้งกล้องถ่ายรูปคนเดียวเงียบๆ ชิคๆ แต่ความพีคคือ จอดรถปุป กำลังจะเดินลงรถก็มีรถคันนึง ชะแวปเข้ามาจอด พร้อมกับมาชาวแก๊ง 4 5 คนเดินลงมา แล้วคือความตั้งใจที่จะตั้งกล้องถ่ายรูปคือจบกัน คืออายอ่ะ เหมือนมาคนเดียว ไม่มีคนเล่นด้วย เลยทำได้แค่เดินถ่ายวิวรอบๆ และรีบเดินทางต่อ (ถ้ามีโอกาสเที่ยวคนเดียวครั้งต่อไป สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่อาย ไม่เขิน อะไรทั้งนั้น555555)


ปลายทางที่ฉันรอเธอ ที่สุดก็จบตรงนี้ เย้ๆ ถึงผานกเค้าแล้วทุกคน แต่ถามว่าใกล้ถึงเขียงคานยังปลายทางที่แท้จริงหรือยัง บอกคำเดียวเลยว่า ยังไกล


และแล้วก็มาถึงเชียงคานแล้วคะทุกคน ใช้เวลาจากขอนแก่น-เชียงคาน ทั้งสิ้น 4ชั่วโมงเต็ม (ขับไป แวะไป ร้องเพลงไป บ้าบอมาก)
ทริปนี้ตั้งใจจะพักโรงแรมที่อยู่นอกถนนคนเดิน เพราะรู้สึกว่าถ้ามาคนเดียวขนาดนี้ ความสงคงเป็นสิ่งเดียวที่ใจเราต้องการ เลยเลือกพักที่ Inbox Living Rimkhong เราโทรสอบถามทางโรงแรมก่อนถึงไม่เกิน 5 นาที 5555555 และคำตอบคือเหลือห้องเดียว เราตกลงทันที ห้องที่เราพักเป็นห้องติดริมโขง ห้องที่ดีที่สุดของโรงแรมเลยละ คือวิวดี เห็นโขง เห็นภูเขา 
ความเศร้าคือห้องมันควรมาเป้นคู่อ่ะแกร มันยั่วมาก โรแมนติกสุดๆ แต่ก็นั่นแหละ พร่ำเพ้อไปก็เท่านั้น ฉันไม่มีแฟน ไม่มีเพื่อน นอนคนเดียว โรแมนติกคนเดียวก็ได้ 555555


หลังจากดื่มด่ำกับห้องพักที่ดีที่สุดของคืนนี้แล้ว ก็ถึงเวลาออกมาเดินเล่นที่ถนนคนเดิน ซึ่งวันนี้เป็นวันเสาร์ แต่บรรยากาศี่นี่ค่อนข้างเงียบเหงามาก น่าจะเนื่องจากสถานการณืโควิด ผู้คนเลยไม่ค่อยเยอะ แต่สุเนต์ตาที่พักสุดฮิต ก็เต็มนะแก 


เดินอยู่พักนึง สู้ความเคว้งคว้างไม่ไหว เข้าเซเว่นสิแม่ ซื้อเบียร์กลับมากินระเบียงห้องคนเดียวก็ด้ายยยยยยย
หลังจากนั่งเหงาๆ ดูเขา ดูโขงคนเดียวอยู่พักใหญ่ มีสายเข้าจากรุ่นพี่ที่เคยเป็นพี่เลี้ยงเราตอนฝึกงาน นางโทรมาว่าจะมาหา เราเลยโอเค มีเพื่อนจิบแล้ว 
แล้วเราก็พานางมานั่งกินข้าวที่ร้าน "ต้องมาโดน" ซึ่งเป็นร้านชิวที่เราติดตามในเฟสบุ๊คมานานแล้ว คืออาหารอร่อยจริง เพลงก็ดี ฟิลชาวร็อค90s ต้องชอบแน่ๆ กินข้าวเสร็จร้านที่พลาดไม่ได้ก็คงหนีไม่พ้น ร้าน "MISSUBAR" ร้านขึ้นชื่อของเชียงคาน ฟีลบาร์ฝรั่งอ่ะแกร แต่มีแต่คนไทย555555 บรรยากาศดี พี่เจ้าร้านน่ารัก มากี่ทีก็ต้องมาแวะจิบให้ได้ คืนนี้คงจบที่ร้านนี้ พรุ่งนี้มีข่าวว่าจะมีพายุ เดี๋ยวมาลุ้นกันว่าพรุ่งนี้เราจะมีโอกาสได้เห็นหมอกสวยๆแบบที่คิดไว้ไหม 


มอนิ่งคะทุกคนนนนนนน และแล้วความหวังเราก็เป็นจริง เชียงคานฝนตกหนักตั้งแต่เมื่อคืน ส่งผลให้เช้านี้ที่หน้าห้องเราบรรยากาศดีย์ที่หนึ่งเลยค้าาาาาา ไม่บรรยาเยอะ ดูรูปเอาเน๊อะ บรรยากาศหน้าร้อนที่เชียงคาน ดีไม่แพ้หน้าฝนหรือหน้าหนาวเลยแกรรรรร

นั่งกรี๊ดบรรยากาศอยู่สักพัก มีแขกมาเคาะหน้าต่าง ขอกินหนม เคๆได้ ขนมในห้องมีเท่าไหร่เราเปให้นายหมดเลยยยยย 


เที่ยงแล้วถึงเวลาเช็คเอ้าท์ ได้เวลาออกไปบอกลาเชียงคานกันแล้วคะทุกคน ชุ่มฉ่ำอำลาที่แท้


บรรยากาศระหว่างทางกลับบ้าน คือมันมีความสุข มีเรื่องราวความทรงจำเยอะแยะเต็มไปหมด
ถึงทริปนี้ไม่มีใครให้แชร์ความสุขระหว่างการเดินทาง แต่อุ้ยก็ดีใจที่ได้เอาเรื่องราวความประทับใจมาเล่าให้เพื่อนๆได้ฟัง

สำหรับการเดินทางครั้งนี้คงต้องจบลงแค่นี้ ไว้ทริปหน้าอุ้ยจะมาแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆได้อ่านอีกนะคะ )