//**เราแค่อยากระบายเพราะไม่มีที่ไป**// อ่านแล้วงงๆหน่อยนะ แต่แค่เรากำลังเสียใจอยู่เท่านั้นเป็นความรู้สึกที่อยากคิดสั้นมาหลายครั่งเพราะน้อยใจที่เป็นแบบนี้
เราชื่อB ปจบ.ขึ้นม.5มีน้องช.1คน ปจบ.น้องขึ้นม.2 น้องเราทำอะไรแทบไม่เป็นสักอย่าง ติดเกมแม้แต่ขับรถไปรร. ทุกอย่างคือยุ่งยากเราตลอด
กินเก่งกินดีอยู่ดีทุกอย่างอ่ะ มันเป็นคนขก.
เวลาเราไปเดินซื้อของกับแม้งี้ ขนมนมเนย แม่ก็จะนึกถึงน้องตลอด วันๆไม่ทำไร มีแต่เราปัดกวาดเช็ดถู ทำทุกอย่าง แต่แม่ก็ยังว่าเราไม่ทำ
แต่นิสัยหลักๆเราคือขี้ลืม ขี้ลืมจริงๆเลยแหละ
จนโดนแม่ด่าเอาหลายครั้ง /แล้วนี้ปิดเทอม/
เราเป็นคนฟุ้งซ่าน คิดมากนอนหลับยาก
เราเลยอยากหาไรทำ โดยการทำขนม บ่อยครั้งที่เราทำเสร็จเราก็จะเก็บกวาดให้เรียบร้อย :และด้วยความบ้านพัก พนง.ของแม่ อ่างล้างจานมันมีแค่อันเดียวแบบช่องเดียวอ่ะ: เราก็ไม่รู้ว่าจะวางอุปกรเราไว้ตรงไหนเพราะในอ่างมีจานฉามทร่ยังไม่ล้าง เราเลยจัดจานที่ไม่ได้ล้างอ่ะไว้ดีๆ แล้วเลยวางอปก.ไว้ข้างๆอ่าง พอเช้ามาแม่ก็ด่าเราว่าเออทำไมไม่เก็บ บอกกี่ครั้งไม่เคยจำ แต่ใครมันจะโง่ทำแล้วให้โดนด่าจริงมั้ย เราว่าเราวางแบบสะอาดตาที่สุดแล้วอ่ะ แต่พอตัดไปที่น้องเรา **ดกห่*ไรเสร็จไม่เคยจะเทเศษอาการ กลับเอาไว้วางใส่อ่าง แล้วเปิดน้ำแช่ไว้ ไม่เคยโดนแม่ด่า
แต่จะอ้างว่ายังเด็กอยู่ก็ไม่ได้ป่ะ ///ความทรงจำวัยเด็กเราไม่สวยงามเลยเว้ย ก็สงสัยนะ ทำไมลูกคนอื่นถึงกล้าพูดกล้าเปิดอกกับพ่อแม่ แต่ดูเราสิ ไม่กล้าที่จะพูดจะคุย แม่เราไม่ค่อยที่จะพูด มีแต่จะแซะเราถ้าเราทำไรผิด รึไม่ถูกใจ รึมีแฟน
ขอเกรินนะ/เราได้อยู่กับพ่อช่วง อายุ6-14ปี พอม.ต้น เราแทบจะไม่ได้ไปไหนกับเพื่อนรึทำงานกับเพื่อนเลย เรากับเพื่อนทำผิด พ่อแม่เพื่อนให้อภัย แต่พ่อเรายิ่งตียิ่งห้ามทุกอย่างแม้แต่ทาลิป มันคงจะดูแก่แดด แต่แบบพ่อเรากินเหล้ามาทุกวันๆ เราโดนพ่อกดดันหลายอย่าง ได้แต่ระบายกับเพื่อน จนเพื่อนสงสาร ม.3เราเลยย้ายมายุกับแม่ มันดีขึ้นมากๆเลยนะ ได้คสอ. ได้เสื้อผ้า. ได้หลายๆอย่างที่พ่อไม่เคยให้ แต่วันนึงเราทำผิด
ก็เหมือนแม่จะไม่ไว้ใจอีกเลย ดุด่าเรา แต่ไม่คุยกับเราดีๆอ่ะ เหมือนฝั่งมาในใจกับคำพูดแรงๆของพ่อแม่ เช่นขึ้นกูงี้อ่ะ แบบรับไม่ได้ที่โดนแบบนี้ แต่เราไม่รู้จะอธิบายยังไง น้องเราได้ดีหลายอย่างกว่าเรามาก น้อยใจมากๆด้วย อห.ป.6ได้ ทรศ.เครื่องเป็นหมื่นอ่ะ แต่เราต้องใช้ต่อแม่อยู่ตลอดๆ น้อฃทำผิดแล้วเหมือนมันไม่จำแม่ก็ด่าก็อะไรนะ แต่ความรู้สึกแบบเหมือนไม่เท่าเราอ่ะ เหมือนเราโดนมามากกว่าอ่ะ หยิบจับทำไรก็เหมือนผิดไปหมด ทำไรผิดก็พูดแซะ รามไปถึงเรื่องมีแฟน ไม่เคยพูดดีกับเราเหมือนเราเป็นหมารึตัวอะไรกันแน่ พูดเหมือนเราไม่มีความรู้สึกด่ากราดมากเลยอ่ะ เหินกว่าเราจะรับได้อ่ะเป็นความรู้สึกที่แบบ ครอบครัวไม่อบอุ่นอีกต่อไปอ่ะ เราแบบเคยน้อยใจจนอยากคิดสั้นนะแต่แบบมีความคิดเจ้ามาในหัว ว่าการตายของเรายังไม่ถึงเวลา กับอนาคตของเรายังอีกไกล เราต้องสู้ต่อ หลายเรื่องมันถมเข้ามาเลยอ่ะเอง เกรดเราก็แย่ มันรู้สึกไม่อบอุ่นอ่ะ ปจบ.อยู่แค่กับแม่และน้อง
บางครั้งแมาทำงานเหนื่อยมาก็จะโมโหลงที่เราตลอด กลายเป็นเวลาเรามีเรื่องไรเราไม่กล้าที่ตะพูดกับแม่ แต่กลับพูดกับคนอื่นแทนงี้อ้ะ เฮ้อ😭😭
เคยน้อยใจกับคำพูดของคนในครอบครัวบ้างมั้ย
เราชื่อB ปจบ.ขึ้นม.5มีน้องช.1คน ปจบ.น้องขึ้นม.2 น้องเราทำอะไรแทบไม่เป็นสักอย่าง ติดเกมแม้แต่ขับรถไปรร. ทุกอย่างคือยุ่งยากเราตลอด
กินเก่งกินดีอยู่ดีทุกอย่างอ่ะ มันเป็นคนขก.
เวลาเราไปเดินซื้อของกับแม้งี้ ขนมนมเนย แม่ก็จะนึกถึงน้องตลอด วันๆไม่ทำไร มีแต่เราปัดกวาดเช็ดถู ทำทุกอย่าง แต่แม่ก็ยังว่าเราไม่ทำ
แต่นิสัยหลักๆเราคือขี้ลืม ขี้ลืมจริงๆเลยแหละ
จนโดนแม่ด่าเอาหลายครั้ง /แล้วนี้ปิดเทอม/
เราเป็นคนฟุ้งซ่าน คิดมากนอนหลับยาก
เราเลยอยากหาไรทำ โดยการทำขนม บ่อยครั้งที่เราทำเสร็จเราก็จะเก็บกวาดให้เรียบร้อย :และด้วยความบ้านพัก พนง.ของแม่ อ่างล้างจานมันมีแค่อันเดียวแบบช่องเดียวอ่ะ: เราก็ไม่รู้ว่าจะวางอุปกรเราไว้ตรงไหนเพราะในอ่างมีจานฉามทร่ยังไม่ล้าง เราเลยจัดจานที่ไม่ได้ล้างอ่ะไว้ดีๆ แล้วเลยวางอปก.ไว้ข้างๆอ่าง พอเช้ามาแม่ก็ด่าเราว่าเออทำไมไม่เก็บ บอกกี่ครั้งไม่เคยจำ แต่ใครมันจะโง่ทำแล้วให้โดนด่าจริงมั้ย เราว่าเราวางแบบสะอาดตาที่สุดแล้วอ่ะ แต่พอตัดไปที่น้องเรา **ดกห่*ไรเสร็จไม่เคยจะเทเศษอาการ กลับเอาไว้วางใส่อ่าง แล้วเปิดน้ำแช่ไว้ ไม่เคยโดนแม่ด่า
แต่จะอ้างว่ายังเด็กอยู่ก็ไม่ได้ป่ะ ///ความทรงจำวัยเด็กเราไม่สวยงามเลยเว้ย ก็สงสัยนะ ทำไมลูกคนอื่นถึงกล้าพูดกล้าเปิดอกกับพ่อแม่ แต่ดูเราสิ ไม่กล้าที่จะพูดจะคุย แม่เราไม่ค่อยที่จะพูด มีแต่จะแซะเราถ้าเราทำไรผิด รึไม่ถูกใจ รึมีแฟน
ขอเกรินนะ/เราได้อยู่กับพ่อช่วง อายุ6-14ปี พอม.ต้น เราแทบจะไม่ได้ไปไหนกับเพื่อนรึทำงานกับเพื่อนเลย เรากับเพื่อนทำผิด พ่อแม่เพื่อนให้อภัย แต่พ่อเรายิ่งตียิ่งห้ามทุกอย่างแม้แต่ทาลิป มันคงจะดูแก่แดด แต่แบบพ่อเรากินเหล้ามาทุกวันๆ เราโดนพ่อกดดันหลายอย่าง ได้แต่ระบายกับเพื่อน จนเพื่อนสงสาร ม.3เราเลยย้ายมายุกับแม่ มันดีขึ้นมากๆเลยนะ ได้คสอ. ได้เสื้อผ้า. ได้หลายๆอย่างที่พ่อไม่เคยให้ แต่วันนึงเราทำผิด
ก็เหมือนแม่จะไม่ไว้ใจอีกเลย ดุด่าเรา แต่ไม่คุยกับเราดีๆอ่ะ เหมือนฝั่งมาในใจกับคำพูดแรงๆของพ่อแม่ เช่นขึ้นกูงี้อ่ะ แบบรับไม่ได้ที่โดนแบบนี้ แต่เราไม่รู้จะอธิบายยังไง น้องเราได้ดีหลายอย่างกว่าเรามาก น้อยใจมากๆด้วย อห.ป.6ได้ ทรศ.เครื่องเป็นหมื่นอ่ะ แต่เราต้องใช้ต่อแม่อยู่ตลอดๆ น้อฃทำผิดแล้วเหมือนมันไม่จำแม่ก็ด่าก็อะไรนะ แต่ความรู้สึกแบบเหมือนไม่เท่าเราอ่ะ เหมือนเราโดนมามากกว่าอ่ะ หยิบจับทำไรก็เหมือนผิดไปหมด ทำไรผิดก็พูดแซะ รามไปถึงเรื่องมีแฟน ไม่เคยพูดดีกับเราเหมือนเราเป็นหมารึตัวอะไรกันแน่ พูดเหมือนเราไม่มีความรู้สึกด่ากราดมากเลยอ่ะ เหินกว่าเราจะรับได้อ่ะเป็นความรู้สึกที่แบบ ครอบครัวไม่อบอุ่นอีกต่อไปอ่ะ เราแบบเคยน้อยใจจนอยากคิดสั้นนะแต่แบบมีความคิดเจ้ามาในหัว ว่าการตายของเรายังไม่ถึงเวลา กับอนาคตของเรายังอีกไกล เราต้องสู้ต่อ หลายเรื่องมันถมเข้ามาเลยอ่ะเอง เกรดเราก็แย่ มันรู้สึกไม่อบอุ่นอ่ะ ปจบ.อยู่แค่กับแม่และน้อง
บางครั้งแมาทำงานเหนื่อยมาก็จะโมโหลงที่เราตลอด กลายเป็นเวลาเรามีเรื่องไรเราไม่กล้าที่ตะพูดกับแม่ แต่กลับพูดกับคนอื่นแทนงี้อ้ะ เฮ้อ😭😭