เราคบกับแฟนมา6ปี ออกตัวก่อนเลย ว่าเราเป็นคนค่อนข้างใจเย็นและไม่ชอบการปะทะ อะไรยอมได้เรายอม อะไรทนได้เราทน
เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยและแทบจะทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แฟนเราชอบใช้คำพูดที่รุนแรง และอารมณ์เวลาที่เค้าพ่นไฟคือเหมือนคนเกลียดกัน เช่น อยู่กับเราชีวิตก็ไม่ดีขึ้น เราโง่ไม่เอาไหน มาคบกับเค้าเพื่อมาหาผลประโยชน์ ไล่เราไปตาย บางเรื่องเป็นเรื่องที่เล็กมากๆแฟนเราก็ด่าจนบางทีเรางง ว่าเรื่องแค่นี้ทำไมถึงต้องโมโหขนาดนี้บอกกันดีๆเราก็เจ้าใจ บ่อยครั้งก็ทำลายข้าวของ แต่เค้าไม่เคยทำร้ายร่างกายเรานะ แต่ยอมรับว่าจิตใจคือสุดๆ บางทีความรู้สึกเราดาวน์จนเอาคำพูดเค้ามาคิดตามว่า หรือเราเป็นแบบที่เค้าพูดจริงๆ เราไม่เอาไหน เราเป็นคนไม่มีประโยชน์ แต่สุดท้ายเกือบทุกครั้ง จะจบลงที่ เค้าจะมาขอโทษ "เค้าปากไม่ดีเอง" และเราก็จะยกโทษและปล่อยผ่านไปง่ายๆ และเราจะสร้างเหตุผลขึ้นมาทุกครั้งที่เกิดการทะเลาะกันคือ "ก็เค้าเป็นคนแบบนี้ที่เค้าพูดออกมาคงไม่ได้ตั้งใจ" แต่พอทะเลาะกันอีกในใจเราคือเสียใจมากทุกครั้ง กับคำพูดและท่าทีของเค้า พอโดนบ่อยเข้า ความรู้สึกของเราหลังๆมันเริ่มมีความรู้สึกชินปนเข้ามา จนบางทีก็อยากตัดปัญหาและแยกๆกันไปซะให้จบๆ แต่ก็ทำไม่เคยได้ ยังอยากมีเค้าอยู่เพราะเวลาที่เค้าปกติคือเค้าก็เป็นคนดีคนนึงเลย แต่ด้วยความที่เค้าโมโหง่าย และเหมือนต่อมโมโหตื่นตัวตลอดเวลา บางทีคุยกันอยู่ดีๆ มีเรื่องอะไรที่ความเห็นไม่ตรงกับเค้าขึ้นมา เราเหมือนอยู่ดีๆมีคนเอาระเบิดมาโยนใส่หน้าแบบไม่ทันตั้งตัวเลย
จนตอนนี้เราไม่กล้าออกความคิดเห็น ไม่กล้าทักท้วง บางทีเราอยากแนะนำในมุมของเราบ้าง เค้าก็พร้อมที่จะทะเลาะกับเราได้ทุกเวลาเลย และอีกอย่างคือเรากับเค้าทำงานที่เดียวกันบาง(เค้าเป็นหัวหน้า)เราทำอะไรพลาดไป เค้าก็จะด่าๆ ไม่ฟังหรือไม่ปล่อยให้เราอธิบาย บางทีเราโดนด่าเยอะก็มีเผลอแสดงอาการณ์ไม่พอใจใส่เค้า เค้ายิ่งขึ้น ปาข้าวของต่อหน้าคนในออฟฟิต ซึ่งสำหรับเรามันดูไม่ดีเลย ยิ่งที่ออฟฟิต เราพยายามให้เค้าใจเย็น เค้าก็ไม่สน ไม่แคร์ 
เราควรทำไงดีทีจะทำให้เค้าใจเย็นและมีสติมากกว่านี้ บางเรื่องคุยกันดีๆไม่ต้องถึงขั้นทะเลาะรุนแรงแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้