อายุ 19 ปี เป็นลูกคนเล็ก ที่ มักโดนเอาเปรียบกับพี่ตลอด พี่เป็น ผช เราเป็นผญ พี่ขออะไรได้เกือบทุกอย่าง กีฬาก็ได้เรียน ของก็ได้ ส่วนเราเรามักจะโดนบังคับให้ทำที่เขาบอก เขาชอบ สิ่งที่เราชอบมักบอกว่า จะจริงจังหรอ จะเล่นหรอ ซึ่งเราไม่เคยได้เล่นเลย กับสิ่งที่เขาให้เราจะเรียนเราบอกเราไม่เรียน เขาก็ไม่ถามอะไรต่อ เรากลับไม่มีอะไรที่ได้ทำเเละชอบเลย จนตอนนี้ เวลาอยู่บ้าน มักจะทำแทบทุกอย่าง ทำงานบ้าน ส่วนตัวเราเป็นคนทำอะไรเร็ว เราจะทำตอนที่เขาไม่เห็นหรือเห็น บางทีเขาก็หาว่าเราไม่ช่วยเขาทำทั้งที่เราทำ แต่พี่ไม่ค่อยจะทำเลย เวลากินข้าว พี่ไม่เคยล้างเเต่เป็นเราที่โดนด่าโดนบ่นว่า ล้างจานบ้างอยู่บ้าน เราก็ตอบไปตลอดว่าล้างทุกวัน คนกินไม่เคยล้างเลย การเรียนก็หวังกับเรามากเกินไปจนเราอึดอัด บางทีเครียดเวลาสอบสอบได้ไม่ดี พอคะเเนนตก ที่บ้านก็จะพูดว่าทำไมเป็นงั้น เราอยากเรียนแบบมีความสุขชิวๆไม่ได้อยากคาดหวังสูง ก็เป็นคนที่ทำงานครบทุกอย่างคะแนนค่อนข้างดีแต่พอคะแนนเเย่ลงนิดนึงเขาก็ว่าแล้ว เราเป็นคนที่ชอบเก็บตัวเป็นคนที่เงียบ เพราะรู้สึกเวลาคุยกับที่บ้าน ที่บ้านจะไม่ค่อยสนับสนุนอะไร นอกจากเพื่อนและแฟน เราอยากขายอะไรเราต้องปรึกษาเพื่อน กับแฟน จนเอามาขาย พอวันนี้แค่ขอให้ที่บ้านสั่งของใน เน็ต เป็นเเค่ซองไปรษณี เขาก็บ่นเราว่า ซื้อทำไมเยอะเเยะ ทั้งที่จริงๆมันเเค่ 50 ใบ ตกใบละ 1 บาท เขาก็บ่น ว่าเอามาเยอะถ้าขายไม่หมดจะเก็บไว้ไหน ซึ่งเรางงมากเพราะเราจะตุนไว้เผื่อวันนึงมันหมดขึ้นมา จะได้ไม่ต้องเสียค่าส่งบ่อยๆแถมราคาถูก เราฟังเขาบ่นนานมาก จนเขายื่นทรส เขามาให้เราพิมพ์ชื่อร้านที่จะซื้อ เราเลยบอกไม่เอาเเล้ว เดะค่อยซื้อก็ได้ เขาก็บ่นเราอีกว่าทำไมเป็นแบบนี้ ที่เราเป็นเเบบนี้เพราะ การบ่นของเราทำให้เราไม่อยากจะให้เขายุ่งกับเรื่องที่เราจะทำแล้ว เราทำเองก็ได้ ทุกอย่างกับโดนว่าทุกอย่าง จนบางทีก็ไม่อยากอยู่แล้ว เครียดมากๆร้องไห้บ่อยมาก ไม่มีความสุขกับชีวิตเลย