คืองี้นะคะแบบหัวข้อกระทู้อาจจะดูงงๆหน่อยฮ่าๆ แต่แบบเรามีน้อง...เราคือพี่ใหญ่เลยค่ะแล้วทีนี้อ่ะน้องสองคนที่เป็นลูกพี่ลูกน้องเขาดื้อมากบางทีเขาพูดเสียงดังเล่นอะไรของเราจนพัง เราก็ไม่มีห้องส่วนตัวเราต้องมาทนกับเสียงทุกวันเลยค่ะต้องมาเสียใจกับของเราที่พังด้วยเราตอนนี้ก็โตแล้วคือท่องไว้แหละว่าเด็กๆๆๆๆ แต่มีครั้งนึงฉุนเฉียวมากเพราะทำหลายครั้งแล้ว...เราก็โมโหใส่แต่สิ่งที่ได้มาคือทำหน้าทำตาใส่เราทนไม่ไหวเลยเลือกที่จะออกมาข้างนอกมากกว่าทนค่ะ นี่คือสิ่งที่เรารู้สึกแย่และไม่ปลอดภัยมาก เรารู้สึกว่าเรานิสัยแย่อ่ะแต่แบบทนไม่ได้จริงๆเลือกได้ก็อยากเดินหนีไปเลยไม่อยากทน