เริ่มเลยคือตอนเด็กๆคุณตาพาเเม่เราไปทำบุญ เเล้วมีหลวงตาเรียกคุณตากับเเม่เราไปคุย เเม่บอกว่าท่านก็ดูไปเรื่อยๆเเต่ก่อนกลับ ท่านบอกเเม่เราว่าจะมีอายุถึง --(ขอไม่พิมพ์นะคะ) หลังจากนั้นหลวงตาท่านก็มรณะภาพไป เเต่เเม่เราไม่คิดอะไรกับคำทัก เเล้วก็ลืมมันไปเเล้วด้วย จนมาถึงตอนนี้เเม่พึ่งนึกออกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคล้ายกับที่หลวงตาเคยทักไว้ เเต่เเรกเราก็เฉยๆค่ะ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เเม่เราเลยบอกว่าหลังจากนี้จะเกิดเหตุการนี้ต่อนะ เเล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ เเล้วท่านก็บอกอีกว่าเเม่จะได้เเต่งงาน2ครั้ง ตอนนี้ก็จะเลิกกับพ่อเเล้ว เเต่ที่เรากลัวที่สุดเลยคือเเม่เราจะอายุไม่ถึง -- ค่ะ คือถ้าเป็นอย่างนั้นเราไม่ไหวจริงๆ น้องเราก็คงยังเรียนไม่จบ เเล้วเราว่าจิตใจเราคงเเย่สุดๆเเน่ๆ (เป็นซึมเศร้ารุนเเรงค่ะ น้องเป็นออ) เราจะทำไงดีคะ คือเราพยายามไม่คิด เเต่ถ้าเกิดเหตุการอย่างที่กล่าวมามันก็ยากเกินไปที่จะไม่คิด หรือถ้าปล่อยตามเวรตามกรรมยังไงเราก็คงไม่ไหว เเล้วไม่น่ามีใครโอเคด้วย เราเข้าใจว่าเรื่องพวกนี้มันห้ามกันไม่ได้ เเต่พอเราได้ยินอย่างงั้นเราก็ไม่สบายใจค่ะ มีใครพอจะให้คำปรึกษา วิธีเเก้ จะสะเดาะเคราะห์ หรืออะไรได้บ้างไหมคะ (ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ)