ผมีคนคุยที่คุยกันมาสักพัก จนระยะหนึ่งเขามาหาผม ครั้งแรกไม่อะไรนะ เเล้วเขาก็เริ่มมาบ่อยขึ้น ไปเที่ยวกันกินเหล้ากัน จนเหมือนแฟน ตอนผมย้ายห้องใหม่เขาดันไปลื่อของที่ผมย้ายเจอรูปกับของแฟนผม ผมรู้ว่าเขาไม่โอเคผมก็เอาทิ้งทันที แล้วผมก็บอกเขาว่า "มันไม่มีแล้วเพราะ"ทิ้งไปหมดแล้ว จนเวลาผ่านไป เขามาโวยวายใส่ว่าเขาทำไมเขายังเจอ ผมใช่เวลาเกือบวันเพื่อที่จะหา ซึ่งมันอยู่Faebookของแฟนเก่าผมนะ เขาไปส่องไปขุดมา พอที่นี้อะไรมันก็แย่ๆลง จนเขาปล่อยไม่ได้คุยด้วยกันเขาก็ไปเที่ยวอะไรปกติ แต่คือผมให้ใจเขาไปหมดแล้ว เคว้งเลย ผ่านไปประมาณ 1เดือนเขาคุยกับผมปกติ ผมก็พอที่จะทำใจได้แล้ว ก็บอกว่าผมไม่อยากอยู่ตรงนั้นแหละ เพราะช่วงนั้นปัญหามาก โดนย้ายที่ทำงาน ร่างกาย เครียด วันหนึ่งเขามาโวยวายกับผมอีกว่าแฟนเก่าผมไปกดlikeรูปของเขา เขาก็ด่าๆ ผมรับเขามาหมด พอผมไปถามคนเก่าเขาก็ยอมรับ ผมก็ไม่อยากอะไรมากมายเพราะปัญหาของมันมาก พอแล้วผมเลยไม่ได้พูดอะไรไปเก็บไว้คนเดียว ไม่เคยพูดให้ใครฟังแม้แต่คนเดียว จนกระทั้งเขามาเจอผมที่ทำงาน
ก็พอได้คุยกัน เขาเมามานิดหน่อย เขาก็โทรมาว่า *ไม่คิดจะทำอะไรเลย มันผช.ปอดแหก ดูแลปกป้องเขาไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง คือแบบ ผมโมโหมาเลยนะ ผมก็บอกไปเหตุผมของผมไปแต่เขาไม่ฟังเลย ทุกวันนี้เจอหน้ากันผมคุยกับปกตินะ แต่เขาพูดจาไม่ดีใส่ คือ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเอง ผิดมากเลยที่ไม่ทำอะไร และก็คำนั้นมันคือ มันกลายเป็นคำพูดที่ติดอยู่ในหัวผมตลอด ผมรู้ตัวว่าผมผิด ผมอยากให้เข้าใจผมบาง #ผมไม่รู้พูดกับใครที่ผ่านมาผมเป็นโรคเคลียดอยู่พักหนึ่ง หลายรอบที่จะฆ่าตัวตาย แต่มันผ่านมาได้แล้วละครับ แค่ใครสักคนที่รับฟังผม ขอบคุณครับ