เราอายุ 28 ส่วนสามีเราอายุ 62 เราแต่งงานมาได้ 7 ปี เราอาใสอยู่ที่เมกา มีลูกด้วยกันคนหนื่ง ลูกอายุ 6 ปีเป็นผู้ชาย เราไม่ได้รักเค้าตั้งแต่แรก ที่เราแต่งงานก็เพราะอยากช่วยเหลือคอบคัว พ่อและแม่ต้องกานให้เราแต่งงานกับเค้าจะได้มาอยู่ที่นี้ แต่เค้าเป็นคนที่ใจโมโห พูดไม่เพราะ แต่เค้าดีกับคอบคัวเราฝากเงีนให้แม่เราใช้ทุกเดือน แต่เราก็ทำงานนะ ไม่ได้นั่งนอนรอใช้เงีนกับเค้า. 7 ปีที่อยู่กับเค้ามา เราไม่มีความสุกเลีย เพราะอายุเราต่างกันมาก ทุกอย่างมันคิดใปคนละทาง และที่สำคันเราไม่อยากมี อะไรกับเค้าๆก็ไม่พอใจ เพราะเราไม่ได้รักเค้า เวลามีอะไรกันเราทอละมารใจทุกครั้ง เราก็คิดว่าอยู่กับเค้าน่าจะรักเค้าได้สักวัน แต่มาถืงทุกวันนี้เราก็ยังไม่อาดรักเค้าเหมือนคนรักได้เลีย และ ชีวิดเราก็ไม่มีความสุก จนใปเจี ผู้ชายคนหนื่ง ในที่ทำงานใหม่เรา เค้าอายุน้อยกว่าเรา 6 ปี เราก็หลงรักเค้าตั้งแต่แรกเจี เหมือนกับว่าเค้าคึคนที่ใช่มากๆ เถ้าพูดเพราะ นิใสดี เป็นคนสอนงานเราด้วย เราใก้กันทุกวัน และเราก็แอบคุยกันด้วย เค้าก็บอกว่าชอบเราเหมือนกัน เวลาเราอยู่กับเค้าคุยกับเค้าทุกครั้งเรามีความสุกมาก เวลาผ่านใปเดือนหนื่ง เราก็กลับมาคิดได้อีกครั้งว่าเรากับเค้ามันไม่มีทางเป็นไปได้เลีย เราแต่งงานแล้ว ส่วนเค้าก็อายุยังน้อยยังมีโอกาดที่จะใปเจอคนใหม่ที่กว่าเรา เราก็ต้องทำในสิ่งที่มันถูกต้องถืงแม้จะรักเค้ามากแค่ไหน แต่เราก็ต้องบอกเค้าว่าเราจะหม่คุยกับเค้าแล้ว ทั้งที่ในใจเราลืกๆคิดถืงเค้าทุกเวลาและรักเค้าหมดหัวใจ เราทำถูกแล้วใช้ไม่ 😭😭😭