เธอ คนที่นั่งแถว5A ของนครชัยแอร์จากพะเยาไปกทม. วันที่7 เมษา รถรอบ19:45น. คนที่บังเอิญนั่งรอรถกับเรา คนที่บังเอิญนั่งข้างเราอีก เราจำหน้าเธอยังไม่ค่อยได้เลย แต่เราคิดถึงเธอมาตลอดเลยตั้งแต่วันนั้นเลยนะ ที่เรามาพิมพ์ในนี้เราแค่หวังว่าเธออาจจะผ่านมาเห็น เราเสียใจและเสียดายจังที่ไม่ได้พูดกับเธอเลย เสียดายที่เราไม่รู้จักเธอ เสียดายที่เราอาจจะไม่ได้เจอกันแล้ว หรือถ้าบังเอิญเจอก็คงจำกันไม่ได้แล้ว เราแค่อยากจะรู้ว่าคนที่เราคิดถึงมาตลอดตอนนี้ชื่อว่าอะไร เราอยากรู้จักเธอนะ ตอนไฟรถเปิดแล้วเธอจะต้องลงตรงรังสิตเรารู้สึกว่าเวลาที่เราจะได้รู้จักเธอมันนับถอยหลังไปจริงๆ ความจริงเรารู้แล้วแหละว่าเธอจะลงตรงนี้ เราก็แค่แกล้งถามเฉยๆว่าเธอจะลงตรงนี้หรอ เราแค่อยากคุยกับเธอสักครั้ง ก่อนที่เธอจะลงแล้วเธอหันมาของคุณเรา เรายังจำได้ตลอดเลย แต่มันเป็นภาพจำที่เศร้ามากเลยนะที่เธอจะลงทั้งที่เราไม่ได้รู้จักเธอเลย 
       ถ้าเธอมีใครแล้วเราก็ขอโทษด้วยนะ และขอโทษด้วยถ้าทำให้เธออึดอัดหรือหรือทำให้เธอไม่สบายใจที่เรามาพิมพ์แบบนี้ เราแค่อยากรู้ความคิดทางฝั่งเธอบ้าง
 
ถ้าเราจะบังเอิญมาเจอกันอีกนะเราจะไม่ปล่อยเธอไปแบบวันนั้นอีกเลยเราสัญญา เราหวังว่าเธอจะมาเห็นกระทู้นี้นะ มันเป็นครั้งแรกเลยที่เราพิมพ์อะไรแบบนี้ แต่เราอยากรู้จักเธอจริงๆ ถ้าย้อนเวลาได้เราคงไม่คิดมากแล้วลองคุยกับเธอดูมันจะได้ไม่ค้างคาแบบตอนนี้ ที่จริงเราพิมพ์อะไรไม่รู้เยอะแยะเลย แต่เราลบไปแล้วมันคงจะยาวเกินไปที่ใครจะกดอ่าน 

หวังว่าเธอจะเห็นมันนะ
มันเป็นเวลาสั้นๆที่เราเสียดายมากเลยเพราะเราย้อนไปทำอะไรไม่ได้แล้ว