ผมคบกับผู้หญิงคนนี้ได้ประมาณ 4 เดือน (แบบจริงจัง/แฟนคนแรก). ไปไหนมาไหน ผมไปรับไปส่ง และ ส่วนมากผมจะเป็นคนจ่าย แต่ก็มีแชร์กันบ้าง อย่างเช่น ผมออกค่าตั๋วดูหนัง แฟนผมออกค่าป๊อปคอร์น. กินข้าวมีแชร์กันบ้างผัดกันจ่าย.

ผมต้องท้าวความก่อนว่า ผมกับแฟนได้ไปคาเฟ่เพื่อฉลองวันเกิดผม เธอเซอร์ไพรส์ผมด้วยเค้ก 1 ชิ้น และ เราก็กินข้าวกัน (แฟนผมเป็นคนจ่าย ตกอยู่ประมาณ 500 กว่าบาท). วันนั้นผมดีใจมาก เพราะผมไม่ได้คาดหวังอะไรจากเขาเลย แค่ได้เจอกันก็พอที่จะเป็นของขวัญของผมได้แล้ว.

ก่อนวันวาเลนไทน์ เธอก็เซอร์ไพรส์ของขวัญวาเลนไทน์ คราวนี้เธอให้เสื้อฮู้ดดี้กับผม ราคาประมาณ 1,400 บาท. คราวนี้ผมเหวอเลย ผมเลยถามว่าทำไมให้เยอะขนาดนี้ แฟนผมตอบว่า ให้เพราะอยากให้ และเค้าก็ไม่อยากได้อะไรตอบแทน ไม่จำเป็นต้องซื้อให้คืน ให้เพราะอยากให้. ถึงวันวาเลนไทน์เราสองคนก็ได้ไปดินเนอร์กัน แต่วันนั้นผมไม่ได้ซื้อดอกไม้ให้ เพราะผมก็ยุ่งๆกับธุรกิจครอบครัว แล้วก็ผมก็คิดว่า คงไม่เป็นไรมั้งเพราะเขาก็เคยบอกว่าไม่อยากได้อะไรคืน อีกอย่างดอกไม้กินไม่ได้ เอาเงินไปหาอะไรกินอร่อยๆยังจะดีกว่า สุดท้ายผมก็จ่ายอยู่ดี (ในสมองผมคิดอย่างนี้). ดินเนอร์ในวันนั้นเราหารกันคนละครึ่ง เพราะมันแพง. ก่อนจะไปส่งเขาที่บ้าน ผมก็ได้บอกขอโทษเขาว่าไม่ได้ซื้อดอกไม้ให้เพราะไม่ทัน เค้าก็แสดงอาการหน่อยๆ แต่เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร ปีหน้าค่อยซื้อให้ก็ได้  เพราะทุกปีเขาได้ดอกไม้ตลอดตอนคบกับคนก่อน ปีนี้ไม่ได้ก็รู้สึกแปลกๆ (ผมรู้สึกเห*้ยเลย).

วันถัดไปเธอก็ส่ง story ไอจีของเพื่อนเขา ว่าเพื่อนเขาได้นั่นได้นี่เธอไม่ได้อะไรเลย แต่เค้าไม่ได้พูด แค่ส่งรูป story เหมือนจะสื่อว่าคนอื่นได้ ทำไมเราไม่ได้. แต่ละวัน แฟนผมจะส่งรูป ลิปสติกที่เธออยากได้ เป็นแบบนี้ประมาณ 1 อาทิตย์ครึ่ง. แต่สุดท้ายผมก็ซื้อลิปสติกให้เขาราคาประมาณ 1000 กว่าบาท. (ช่วงเวลา 1 อาทิตย์ครึ่งเราสองคนก็มีทะเลาะกันเล็กน้อย เกี่ยวกับการซื้อของขวัญ, ผมจำได้ว่าแฟนผมพูดว่า "เค้าไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้หรอ") ผมก็นึกได้ว่า ตอนนั้นไม่ได้พูดแบบนี้ แต่คิดอีกมุมนึง ผมก็ผิดแหละที่ไม่ได้ซื้ออะไรให้ในวันวาเลนไทน์.

คราวนี้ถึงวันเกิดแฟนผม ผมก็ถามว่าอยากได้อะไรเป็นของขวัญวันเกิด แฟนผมก็บอกว่า อะไรก็ได้งบเท่าไหร่. ผมเลยเสนอ งบไป 700 บาท แต่เขาก็บอกว่ามันน้อยไปเปล่า. ผมก็ตัดปัญหาเลยพูดว่าอยากได้อะไรก็ส่งรูปมาเดี๋ยวจะซื้อให้. นางก็ส่งรูปลิปสติก YSL (ราคา 1,400 บาท) , ผมก็ซื้อและผมก็ได้ให้ลิปสติกตัวนั้นก่อนวันเกิด เพราะผมกลัวว่าผมจะยุ่งกับงานและจะไม่ได้เจอกัน. แต่คืนนั้นผมทำงานเสร็จเร็วก่อนเวลาที่ผมตั้งไว้ ผมก็ได้ไปเซอร์ไพรส์แฟนผมด้วยเค้ก 1 ปอนด์.

ผ่านไปอีก 1 อาทิตย์ครึ่งจากวันเกิดของนาง แฟนผมก็ได้ส่งรูปลิปสติกอีกครั้ง และแฟนผมก็บอกว่าแค่ส่งลอยๆ คราวนี้เป็นลิปสติก Chanel ราคา 1,500 บาท. ผมก็เลยตอบไปว่าอยากได้หรอ นางก็ตอบกลับว่าเนื่องในโอกาสอะไร ผมก็บอกไปว่าไม่รู้แล้วก็พิมพ์ฮ่าๆๆ(ผมก็เอะใจว่าไม่มีความเกรงใจกันเลยหรอ). แต่สุดท้ายผมก็ซื้อให้นาง ในวันถัดไป.

ตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดแล้วก็สับสน เพราะผมพึ่งมีแฟนเป็นคนแรก ผมคิดแบบนี้ผิดไหม? ผมคิดถึงเรื่องเงินมากไปหรือเปล่า? ดูเหมือนผมเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือเปล่า? เพราะผมคบกับเขา โดยไม่หวังอะไรตอบแทน ไม่คาดหวังอะไร. ไปไหนมาไหนผมก็จ่ายให้เขาเป็นส่วนมาก ไปรับไปส่งเขาตลอด. ผมแค่รู้สึกว่าผมเป็นฝ่ายให้ตลอด ส่วนเขาเป็นฝ่ายได้. แล้วก็ผมก็รู้สึกว่า เขาให้อะไรแล้วเขาก็คาดหวังที่จะได้สิ่งตอบแทน เพราะผ่านมาเขาเคยได้ตลอด ตอนคบกับคนก่อน. ผมก็เคยคิดว่าอาจจะเป็นเพราะไลฟ์สไตล์ และครอบครัวที่แตกต่างกันหรือเปล่า เพราะพ่อแม่เขาทำราชการที่ตำแหน่งสูงพอประมาณ ส่วนครอบครัวของผมทำธุรกิจ (ผมก็ไม่รู้ตอนนี้ผมคิดไปหมด). ผมก็รักเขาแต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปผมก็รับไม่ได้.

ผมขอคำแนะนำจากพี่ๆที่มีประสบการณ์หน่อยครับ