แฟนไปเป็นนักเรียนนายสิบตำรวจที่สงขลา ตั้งแต่วันที่1 เม.ย แล้วค่ะพี่ ตอนนี้หนูกลับมาทำงานต่อที่ กทม. ระยะทางไกลกันมากเลยค่ะ 1,000กิโลก็ว่าได้
10วันแล้วค่ะ หนูไม่ได้ยินเสียงเค้าโทรปลุกหนูตอนเช้า ปกติตอนยังไม่ไปฝึก เค้าจะโทรหาหนูทุกเช้าเลยค่ะ

ต้องบอกก่อนว่า หนูกับแฟนคบกันได้ปีนี้ปีที่4แล้วค่ะ
เราคุยกันได้สักพัก เราเรียนจบแล้วก็ตัดสินใจว่าจะลองไปหางานทำที่ภูเก็ตกันค่ะ
ตอนนั้นมีความสุขมากเลยค่ะพี่อ้อยพี่ฉอด
เราอยู่กันแบบประหยัดมาก เพราะค่าครองชีพที่นั้นสูง
ผ่านมา1ปีกว่าๆ
ถึงเวลาที่แฟนต้องเกณฑ์ทหาร เพราะผ่อนผันมา แล้วบังเอิญหยิบได้ใบแดง ตอนนั้นคิดแล้วว่า ต้องใช้คำว่าคิดถึงเยอะแน่ๆ เพราะต้องห่างกัน
สุดท้าย แฟนได้ไปเกณฑ์ทหารที่ชลบุรี หนูก็ถือโอกาสมาทำงาน ที่ กทม.เลย จะได้ใกล้ๆกัน
หนูรอแฟนเกณฑ์ทหาร1ปี  ตอนนั้นคิดว่า ภูมิใจในตัวเองมากที่รอคนๆนึงได้นานแบบนี้ และพอแฟนปลดทหาร แฟนก็กลับไปอยู่บ้านกับพ่อแม่ที่ นครศรีฯ ประมาณเกือบ1ปี เราสองคนเจอกัน ประมาณ 8 ครั้ง หนูไปหาเค้าบ้าง เค้ามาหาหนูบ้าง สลับกัน
และเมื่อแฟนสอบติดตำรวจ ต้องใช้เวลาฝึก 1ปี กับ6 เดือน  และอีก3 เดือน เรียนปรับพื้นฐาน.
หนูก็คิดแล้วว่า "ต้องรออีกแล้วใช่มั้ย ที่ผ่านมาบทพิสูจน์มันยังไม่มากพออีกหรอ "
ตอนไปส่งแฟนที่ค่าย สงขลา แฟนบอกว่า "อดทนรอเค้าหน่อยนะ" 😭 หนูก็ตอบว่า "สบายมาก ตอนทหารยังรอมาได้เลย" ก็ไม่อยากให้แฟนคิดมาก เพราะเข้าใจว่าอยู่ข้างในคงเหนื่อยมากๆ ....
... นั้นแหละค่ะ พี่อ้อยพี่ฉอด ตอนนี้ผ่านมา10วันแล้ว อารมณ์หนู เหมือนคนนอยๆ อะไรสักอย่าง นึกจะยิ้มก็ยิ้ม จะร้องก็ร้อง  หนูคิดถึงแฟนมากๆเลยค่ะ เราคบกัน แต่ได้อยู่ด้วยกันน้อยมาก  และอีกอย่าง หนูกลัวมาก ว่า เมื่อแฟนฝึกจบแล้ว ติดยศ เค้าจะทิ้งหนูไปมั้ย ...แต่หนูก็ตั้งใจรอเค้า เพราะมันคือหน้าที่ที่หนูต้องรอ..

หนูควรจะจัดการกับอารมณ์ตัวเองยังไงดีคะ