เข้าใจเรื่อง เกิดแก่เจ็บตาย เข้าใจเรื่องการปล่อยวาง และพยายามศึกษาพระธรรมตามกาล

1. บิดาเสียชีวิต เราไม่ร้องไห้ แต่เศร้าโศกวันสองวันและก็ปกติ เพราะรู้ว่าเรื่องนี้เป็นธรรมดาของโลก
- ญาติพี่น้องนินทา มันไม่ค่อยถูกกับพ่อ พ่อตายมันเลยเฉยๆ

2. เวลาไปบ้านเพื่อน ไปสถานที่ต่างๆ เมื่อเจอศาลพระภูมิ เจอศาลตายาย เจ้าศาลพระพรหม ผมจะยกมือไหว้ ประมาณว่า ไปเจอคนสูงอายุกว่าเราๆก็ให้ความเคารพ
- เพื่อนที่ไปด้วย เป็นคนปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ เค้าบอกเราว่า ไปไหว้ทำไม ไปเคารพทำไม เอาพุธธัง ธัมมัง สังฆัง ก็พอแล้ว

3. ไปไหว้พระพุทธรูปตามวัดต่างๆ หลายคนจะซื้อพวงมาลัยดอกไม้หน้าวัด หลายคนก็จุดธูปเทียน ผมไม่เลยทั้งสองอย่าง นำเงินหยอดตู้บริจาค แล้วไม่เอาดอกไม้ธูปเทียนพวงมาลัย แต่ก้มลงกราบไหว้ด้วยใจที่ศรัทธา
- แม่ชีที่วัดบอก ไหว้พระมือเปล่า ชีวิตก็จะว่างเปล่า ไม่มีอามิสบูชาเหมือนไม่เคราพอย่างจริงใจ

คำถามครับ
ทั้งสามข้อ ผมทำอะไร ผิดหลักการ หรือควรแก้ไขปรับปรุงตรงไหนบ้างครับ?