อ่านนิยายไทยแนวนี้มาประมาณ 3484587 เรื่อง (โปรดใช้วิจารณญาณในการเชื่อ) นิยายที่นางเอกท้อง แล้วพาลูกหนี สุดท้ายพ่อของลูกบังเอิญกลับมาเจอ มาง้อขอคืนดีสัก 7-8 ตอนก็ใจอ่อน แล้วก็กลับไปลงเอยกันทุกเรื่อง แม้ว่าบางเรื่องพ่อของลูกจะชั่วช้าสามานย์มาก่อน เช่น พอรู้ว่านางเอกท้องก็สั่งให้ไปทำแท้ง ไล่นางเอกไปไกลๆ ไม่ยอมรับผิดชอบ ฯลฯ ก็ยังอุตส่าห์ตะบี้ตะบันบีบให้นางเอกกับพ่อของลูกมาลงเอยกันจนได้ในตอนจบ จะได้ถูกต้องตามระเบียบแบบแผนนิยายไทย??? อ่านแล้วเดจาวู เหมือนพายเรือวนอยู่ในอ่าง

ล่าสุด อีกเรื่องละ ทั้งๆที่ผู้ใหม่แสนดีแบบที่จะหาไม่ได้อีกแล้วในจักรวาลนี้และจักรวาลหน้า ก็ยังอุตส่าห์เขียนให้นางเอกกลับไปลงเอยกับพ่อของลูกที่ตอนแรกก็ไม่เคยแลนางเอก ทำร้ายจิตใจ โลเล อ่อนแอ มีผู้หญิงอื่น ขอหย่า ฯลฯ ตอนนางเอกหนีก็ตัดสินใจได้แล้วนะว่าจะเลี้ยงลูกคนเดียว แล้วสุดท้ายเป็นไง... กลับเข้าแพทเทิร์นเดิมๆ ดุจแผ่นเสียงตกร่อง

ไม่เข้าใจจริงๆว่าจะยึดติดอะไรนักหนากับหลัวเก่าที่ไม่เอาไหนแบบนั้น มันอินเหรอ ก็ไม่นะ เพราะเห็นมีนักอ่านไปเม้นถล่มว่าถ้าให้นางเอกลงเอยกับหลัวเก่าจะเลิกอ่าน มีพระรองแสนดีที่เป็นทุกอย่างให้เธอแล้วก็ยังไม่เอา ฯลฯ

อันนี้ก็สงสัยมากๆเหมือนกันค่ะ ว่าทำไมนักเขียนถึงตัดสินใจเขียนให้นางเอกต้องกลับไปลงเอยกับพ่อของลูกที่ไม่ได้เรื่อง ความชั่วมากมี ความดีไม่ปรากฏ พึ่งพาอะไรก็ไม่ได้แบบนั้นเสมอ มันเป็นเพราะเหตุใด มันเป็นปมแบบมหาชน หรือเป็นความปรารถนาลึกๆส่วนตัว หรือจริงๆแล้วชอบผู้ชายแบบนี้เหรอ หรือว่ายังไงคะ ไม่เข้าใจจริงๆ

สรุปคือ มีนิยายไทย (หรือนิยายที่เขียนโดยคนไทย) สักเรื่องมั้ย ที่คนเขียนจะเขียนให้นางเอกที่ท้องแล้วหนี พ่อของลูกมาตามง้อ แต่ก็เลือกรักใหม่ มีหลัวใหม่ แล้วสลัดพ่อของลูกออกไปได้จริงๆ ใครเคยเจอช้างเผือกที่แสนหายากรบกวนชี้เป้าให้ด้วยค่ะ

เผื่อใครสงสัยว่าถ้ามันเดจาวูมากนักทำไมยังทนอ่านแนวนี้อยู่อีก ก็ไม่เชิงนะคะ แต่แนวนี้มันเป็นพล็อตยอดนิยมไง ไถนิยายดู 10 เรื่อง ก็จะต้องเจอแนวนี้สัก 2-3 เรื่อง ยังไงก็ต้องเผลอจิ้มลงไปดูบ้างล่ะ แล้วบางเรื่องเผลอจิ้มเข้าไปแล้วดันเจอนักเขียนเพชรในตมที่สำนวนการเขียนดีซะจนสามารถมองข้ามเรื่องอื่นๆไปได้ ไหนจะบางเรื่องที่ดีทั้งสำนวน+พล็อต+การนำเสนอจนกลบความน้ำเน่าไปได้หมดอีก จะไม่อ่านก็เสียดายเนาะ