สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอายุ20ปีแล้ว ผมเรียน ปวส ผมคิดหนักมากว่าเป็นHivผมต้องใช้ชีวิตกับการกินยาไปตลอดชีวิตเลยหรือ?
ผมรู้ตัวเองว่าติดตอนอายุ19ปี.  ผมเป็นคนค่อนข้างหน้าตาดีมากครับ  เลยจึงเป็นสาเหตุทำให้ผมติด
  ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมไปติดตอนไหน. ติดกับใคร.  ผมเครียดมาก. ผมไม่กล้าบอกใคร แฟนปัจจุบันผมก็ไม่ได้บอกว่าผมเป็น แล้วเเฟนก็ชอบถามว่ากินยาอะไรทุกวัน ผมก็ไม่ได้ตอบ เพราะผมไม่รู้ว่า ต้องตอบยังไงดี เพราะยาที่ต้องกินตรงเวลา ที่ผมรู้.  คือยาคุมที่สาวประเภท2กินกัน กะยาต้านHiv
  แม้แต่คนในครอบครัวผมยังไม่บอก. เพราะผมกลัวว่าทุกคนจะกลัวผม (ตามที่ดูจากระคร ว่ามันน่ากลัวเป็นตุ่มพุพลอง)  ผมกลัวเขาคิดแบบนี้ ไม่อยากอยู่ไกล้ผม. ไม่อยากสัมผัส.  แต่เรื่องที่ผมเป็น มีแค่เพื่อนสนิทผมที่รู้  เเละเค้ายอมรับและไม่รังเกียจผม. ผมดีใจมากครับที่มีเพื่อนแบบนี้.  คือปจุบันตอนนี้ผม
พยามอ่านพันทิป คนที่เป็นเหมือนผม. ผมอยากรู้ว่า เขาใช้ชีวิตยังไงโดยกินยาครับ.  มันจะมีซักคนมั้ยที่รู้ว่าเราเป็นแล้วเขาจะรักเรา. และผมจะผิมติดกระดูกมั้ยเวลาผมเป็น ผมกลุ้มมากครับพี่ๆทุกคน.  ตอนนี้ทางวิลัยให้ผมไปฝึกงาน ผมฝึกงานที่kfcที่หนึ่งครับ.  กฏที่ทำงานที่ทำให้ผมกลุ้มคือ เขาห้ามให้พกโทรศัพท์  ห้ามใส่นาฬิกา. ผมเลยกลุ้มว่าผมจะไปดูเวลาการกินยายังไง ซึ่งผมต้องกินยาทุก2ทุ่ม. ผมไม่รู้ว่า คนที่เป็นกิน2ทุ่มเหมือนผมมั้ย. ซึ่งผมได้เข้างานสายเลิกตอน4ทุ่ม ตอนผู้จัดการถามว่า. กินยาอะไรทำต้องตรงเวลา ผมเลยแก้ตัวว่า. ผมมีโรคประจำตัวเกี่ยวกับข้างในครับ ถ้าไม่กินตรงเวลาจะทำให้ผมอาเจียนเป็นเลือด ละต้องกินยาหลายตัวมากขึ้น ไม่รู้ว่าเหตุผลมันดีรึเปล่านะ5555. ผมควรใช้ชีวิตยังไงครับบอกผมที บางทีผมก็อยากมีเพื่อน ที่เป็นแบบผม
มันอาจจะเข้าใจกันมากขึ้น.  ผมขออธิบายคร่าวๆ ขอบคุณที่มาอ่านครับ ปล.ช่วยบอกผมทีครับผมต้องกินยายังไงไม่ให้ทุดคนผิดสังเกตครับ