เรากับแฟนคบกันมาประมาณ 9 เดือน ตั้งแต่แรกเราให้ใจเต็มร้อยเลย ไม่เคยเผื่อ  ครั้งแรกเราจับได้ว่ากลับไปคุยกับแฟนเก่า เลยจะเลิก แต่เขาขอโทษและขอโอกาส เลยกลับไปคบต่อ เราเป็นพยาบาลย้ายงานมาอยู่สมุทรปาการ แล้วเขาก็ตามมาอยู่ด้วย เพราะคิดว่าการที่อยู่ด้วยกัน มันจะทำให้ทั้งสองฝ่ายสบายใจและเชื่อใจกันมากขึ้น ข้อเสียของเราคือเป็นคนที่คิดมาก คิดเยอะ  ระแวงด้วยเพราะเขาเคยนอกใจเรา เวลา มีเรื่องทะเลาะทีไร คือเราจะเป็นฝ่ายบอกเลิกเขา แต่พอทะเลาะกันทีไร ไม่ทันข้ามวัน เราก็จะกลับมาคืนดีกันตลอด  หลังจากที่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน แฟนเราก็ได้งาน ทำงานได้ไม่ถึงเดือน เขาก็ออก เปนคนว่างงาน 2 เดือน ยืมเงินชื่อคอมเล่นอยู่ห้อง ก็ชื่อให้  มีค่างวดรถต้องจ่ายทุกเดือนเราก็ออก ซัพพอททุกอย่างค่าอยู่ค่ากินส่วนมากเราจะออก  แต่เรื่องเงินเราไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ปกติแล้วเราจะไม่เช็คโทรสับกัน มีเฟสแต่ไม่ได้เปนเพื่อนกันเพราะทะเลาะกันบ่อย ทะเลาะทีไรลบเฟส เลยตัดปัญหาไม่เปนเพื่อนในเฟสอีก ปกติเราไม่ค่อยได้กลับห้อง เพราะทำงานเข้ากะข้ามวันข้ามคืน และวันนั้น 28 มีค 64 คิดอะไรไม่รู้ ตอนดึกเอาโทรสับแฟนมาดู ในเฟสเหนเขาไปคอมเม้นสาว 2 คน เราเลยน้อยใจ 1 คน อีก1 คน ไม่เอะใจที่จะเข้าไปดู เขารู้ว่าเราน้อยใจแต่ไม่ขอโทษ พอตอนเช้าเราก็ไปขึ้นเวร 4 กะ รวม48 ซม .คือไม่ได้กลับห้องเลย เช้าวันถัดมา เขาโทรมาขอโทษ เราน้อยใจ  เลยบอกเลิกเขาไป เขาก็เลิกโดยดีแล้วเขาก็กลับไปอยุ่บ้าน จากที่เราลงเวรกลับมาถึงห้องตอนเยน ปกติเลิกกันกี่ครั้งเราก็กลับมาคุยกัน เราเลยโทรหาแฟนก็กะจะง้อ แต่เขาไม่คุยด้วย ตัดสายทิ้ง บล็อกเบอร์ บล็อกเฟส ติดต่อทางไหนไม่ได้เลย เลยลองเข้าไปดูเฟสของเขาที่เข้าไว้ในคอมดู เหนเขาคุยกับผญ.อีกคน ที่ตอนแรกเอะใจไม่คิดอะไร เหนผญ.คนนั้น ทักมาบอกว่า คิดถึง เราเลยใช้เฟสแฟน ขอเบอน้องเขา เราจึงได้โทรไป ถามเขาว่า เปนอะไรกัน แล้วน้องก็บอกว่าเปนแฟน คบกันมา4 สัปดาห์รู้จักกันประมาณเดือน ก.พ 64  นัดเจอกัน พาเขามานอนและมีอะไรด้วยกันที่ห้องของเราทั้งที่เรายังคบกับแฟนอยู่ ตอนนั้นคือเราทั้งร้องไห้ ทั้งเสียใจ ถามฝ่ายชายก็บอกว่าไม่ได้มีอะไรกัน แต่ผญ.บอกว่ามี ตอนนั้นยังไม่ปักใจเชื่อ แต่สิ่งที่คิดว่าเขาพามาที่ห้องจริงๆ คือน้องเขาลืมโฟมล้างหน้าไว้ในห้องน้ำ ทั้งที่เรากับแฟนไม่เคยใช้โฟม  เราก็ถามๆ เขาก็หงุดหงิดใส่ ทั้งด่าเรา พูดด่าเราสารพัด เขาบอกว่าเขาจะไม่อยู่กับเราแล้ว  แต่เราก็บอกเขาว่าถ้าเกิดเขามีอะไรกันจริงๆ เราจะรับได้ ให้อภัยเขาได้ เริ่มใหม่กับเขาได้ เพราะเรารักเขามาก แฟนเราไม่อธิบายอะไร เราเลยบังคับแฟนให้โทรถามย้ำๆ กับผญ.อีกเขาก็บอกว่ามีอะไรกันจริง แต่จำไม่ได้ว่ากี่ครั้ง จำไม่ได้ว่ามาวันไหนบ้าง ไม่ป้องกัน ไม่ใส่ถุงยาง แต่แฟนเราไม่พูดขัดอะไรเลย แล้วแสยะยิ้ม หัวเราะออกมา พอวางสาย เราถามแฟนทำแบบนี้ ได้ยังไง เขาก็หัวเราะ เหยียดเรา และก็บอกว่าไม่ได้มีอะไรกัน  และจะเลิกกับเราอย่างเดียว  แต่เราก็ยังง้อ ง้อแล้วง้ออีก ไม่เปนผล เลยขอครั้งสุดท้ายให้เขาอยู่ด้วยวันนั้น เพราะทำใจไม่ได้ จากนั้นจะเลิกก็เลิกจะไม่ยื้อแล้ว พอเช้ามาเขาก็มาพูดดีกลับเรา และเราบังคับให้เขาขอโทษ และสัญญาว่าจะไม่ทำอีก แต่เขาไม่เต็มใจขอโทษกับสิ่งที่ทำเลย และจะไม่พูดเรื่องเก่าอีก เลยขอให้กลับมาคบ เขาก็เลยคบเราต่อ แต่ในใจลึกๆ แล้ว เราไม่รู้ว่าเราจะคบต่อดีไหม จริงๆคือรับไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากเสียเขาไป  เกิดจากที่เราไม่ยอมรับความจริงหรอคะ ว่าเขาอยากเลิกกับเรา แต่เราก็ยื้อเขาไว้ ทั้งที่เขาเปนคนนอกใจ หรือจริงๆ ต้นเหตุมันมาจากเราหรอคะ 
กระทู้แรก : พิมพ์ผิดพราดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ ที่พิมพ์มาทั้งหมดไม่รู้ว่าเปนเรื่องดีหรือไม่ดี แต่แค่อยากระบาย