เรา คบกับ ผช. คนหนึ่งมา ประมาณ 8 ปี เรารักเขามาก
ตอนนี้เราเลิกกับเค้ามา 3 ปี กว่าแล้ว แต่เรายังคิดถึงเค้า ยังรักเค้าอยู่
แอบส่งเฟสบุ๊คเขาอยู่บ่อย(บ่อยมาก)
เราเคยลองคบคนอื่นแล้วแต่สุดท้ายเราก็รู้สึกว่าเรารักคนใหม่ไม่ได้จริงๆ
สุดท้ายก็เลิกไป
ส่วนผช. คนที่คบมา 8 ปี คือหลังจากเลิกกับเรา เค้ามีแฟนใหม่ไปหลายคนแล้ว
และคนล่าสุดเขาก็คบกันมา 3 ปีแล้ว จนมีการหมั่นหมายไปแล้ว วันที่เรารู้คือ
เราเสียใจเหมือนตอนที่เลิกกันวันแรกเลย เพราะนลอดที่ผ่านมา 3 ปี ที่เลิกกัน
เรากับเขาได้มีการคุยกันมาเป็นระยะ ไม่บ่อยแต่ทุกครั้งที่คุยก็ทำให้เรารู้สึกว่าเรากับเขายังเป็นแบบเดิม
จนวันที่14 กุมภาพันธ์ 2564 เขาโทรมาหาเราบอกคุยกันนานพอสมควร (หลังจากเลิกกันเขาไม่เคยโทรจะคุยกันแค่แชทไลน์)
เราก็แปลกใจ และดีใจไปพร้อมๆกัน แต่สุดท้ายพอวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2564 เขาก็หมั่นกับแฟน
เราคือเสียใจพูดกับเพื่อนระบายกับเพื่อนแต่ก็ได้คำปลอบใจและคำเตือนสติที่ว่า แล้วมังมีสิทธิ์อะไรอีกที่ต้องมานั่งเสียใจแบบนี้
มันก็คือความจริงที่เพื่อนพูด แต่เราเสียใจนะ
จนตอนนี้เราอยากพยายามคุยกับกับเพื่อนคุยกับคนอื่น เพื่อจะได้ลืมเขาในทุกๆวัน สุดท้ายเราก็คิดว่าเราลืมเค้าไม่ได้จริงๆ พยายามแล้ว
เราว่าเราคงลืมเขาไม่ได้ ทุกววันนี้เรายอมรับว่าเรารอเขามาตลอดตั้งแต่เราเลิกกันวันนั้น จนวันนี้เราก็ยังรอ เราว่าเวลาไม่ได้ช่วย มีคนอื่นเขามาไม่ได้ช่วย
เราแค่อยากรู้ว่ามีคนแบบเราบ้างไหมที่ยังรอคนๆหนึ่ง แบบไม่รู้ว่าจะมีวันที่เขากับมาอีกไหม หรือเป็นเราแค่คนเดียวที่หวังแบบนี้
เลิกกับแฟนเก่ามา 3 ปี กว่า แต่เรายังลืมเขาไม่ได้ และยังรอเขา มีใครเป็นแบบเราไหม
ตอนนี้เราเลิกกับเค้ามา 3 ปี กว่าแล้ว แต่เรายังคิดถึงเค้า ยังรักเค้าอยู่
แอบส่งเฟสบุ๊คเขาอยู่บ่อย(บ่อยมาก)
เราเคยลองคบคนอื่นแล้วแต่สุดท้ายเราก็รู้สึกว่าเรารักคนใหม่ไม่ได้จริงๆ
สุดท้ายก็เลิกไป
ส่วนผช. คนที่คบมา 8 ปี คือหลังจากเลิกกับเรา เค้ามีแฟนใหม่ไปหลายคนแล้ว
และคนล่าสุดเขาก็คบกันมา 3 ปีแล้ว จนมีการหมั่นหมายไปแล้ว วันที่เรารู้คือ
เราเสียใจเหมือนตอนที่เลิกกันวันแรกเลย เพราะนลอดที่ผ่านมา 3 ปี ที่เลิกกัน
เรากับเขาได้มีการคุยกันมาเป็นระยะ ไม่บ่อยแต่ทุกครั้งที่คุยก็ทำให้เรารู้สึกว่าเรากับเขายังเป็นแบบเดิม
จนวันที่14 กุมภาพันธ์ 2564 เขาโทรมาหาเราบอกคุยกันนานพอสมควร (หลังจากเลิกกันเขาไม่เคยโทรจะคุยกันแค่แชทไลน์)
เราก็แปลกใจ และดีใจไปพร้อมๆกัน แต่สุดท้ายพอวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2564 เขาก็หมั่นกับแฟน
เราคือเสียใจพูดกับเพื่อนระบายกับเพื่อนแต่ก็ได้คำปลอบใจและคำเตือนสติที่ว่า แล้วมังมีสิทธิ์อะไรอีกที่ต้องมานั่งเสียใจแบบนี้
มันก็คือความจริงที่เพื่อนพูด แต่เราเสียใจนะ
จนตอนนี้เราอยากพยายามคุยกับกับเพื่อนคุยกับคนอื่น เพื่อจะได้ลืมเขาในทุกๆวัน สุดท้ายเราก็คิดว่าเราลืมเค้าไม่ได้จริงๆ พยายามแล้ว
เราว่าเราคงลืมเขาไม่ได้ ทุกววันนี้เรายอมรับว่าเรารอเขามาตลอดตั้งแต่เราเลิกกันวันนั้น จนวันนี้เราก็ยังรอ เราว่าเวลาไม่ได้ช่วย มีคนอื่นเขามาไม่ได้ช่วย
เราแค่อยากรู้ว่ามีคนแบบเราบ้างไหมที่ยังรอคนๆหนึ่ง แบบไม่รู้ว่าจะมีวันที่เขากับมาอีกไหม หรือเป็นเราแค่คนเดียวที่หวังแบบนี้