ความทรงจำในอดีตกับความสัมพันธ์ที่ไม่สมหวัง มันทำให้เราไม่กล้าเปิดใจคบใครอีก มีคนมาจีบคุยๆกันไปได้หน่อยเราก็ฉากออก จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งไปเพราะเรากลัว กลัวว่าคบกันแล้วมันจะไม่สมหวัง กลัวเจ็บ กลัวเสียใจอีก ยิ่งเจอคนรุกมากๆ ลามก สองแง่สองง่าม เราจะตัดจบทันที ผู้ชายบางคน คุยกันได้ครั้งเดียวชวนไปถึงไหนต่อไหนแล้ว บางคนถึงกลับพูดกับเราว่า แหมๆ สถานะภาพแบบนี้ อายุขนาดนี้มันไม่ต้องเสียเวลาเลือกอะไรมากแล้ว ทำยังกับว่าตัวเองเป็นสาวเวอร์จิ้น เราอึ้งไปเลยกล้าดียังไง

เราไม่ได้อยากมีแฟนเพราะเหงานะ อยากมีจริงๆ  เราไม่ได้มีเสปคอะไรมากมายเลย แค่คนที่ใช่ รับเราได้อยู่ด้วยกันแล้วมีรอยยิ้มเสียงหัวเราะมากกว่าทะเลาะ ส่วนความรักค่อยสะสมเอาตามกาลเวลาแค่นั้นจริงๆนะ (แต่มันหายากโครตๆเลย)  หรือเพราะว่าเราทำแต่งาน-กลับบ้าน ทำกับข้าว ดูหนัง ฟังเพลงไม่กล้าพาตัวเองไปเจอสิ่งใหม่ๆภายนอก หรือกลัวการเปลี่ยนแปลง หรืออะไร   

เพื่อนๆเคยมีความรู้สึกแบบนี้มั้ย แล้วเพื่อนๆทำยังไงคะถึงเจอคนคนนั้น