อินโทรเวิร์ท คือบุคคลประเภทที่ "สนใจต่อสิ่งภายใน" ค่ะ คือมีแนวโน้มจะสนใจสิ่งที่อยู่ภายในใจของตัวเองมากกว่าสิ่งที่อยู่นอกกาย (เพราะเราไม่อาจมองลึกเข้าไปถึงข้างในของคนคนนั้นได้) พอสนใจจะอยู่กับตัวเอง คุยกับตัวเอง มีกิจกรรมในโลกของตัวเอง มันก็ปกติล่ะที่จะลดการอยู่กับคนอื่น

ซึ่งคนส่วนมากจะเข้าใจไปว่า อินโทรเวิร์ทขี้อาย กลัวสังคม พูดน้อย และ 'ชอบ' อยู่คนเดียว ซึ่งมันผิดทั้งหมดค่ะ และมักเป็นเอ็กซ์โทรเวิร์ทด้วยที่มองแบบนี้ ก็ตามประสาคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเนอะ จะมาเข้าใจอะไร

อินโทรเวิร์ท ไม่ได้ชอบอยู่คนเดียว แต่สนใจจะอยู่กับตัวเอง ศึกษาความคิดของตัวเอง มันเลยอัตโนมัติที่จะต้องการอยู่ในที่ที่ไม่วุ่นวาย เงียบสงบ มีสมาธิง่าย ซึ่งมันง่ายที่สุดหากอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละเพราะเงียบกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว และเพราะอยู่กับตัวเอง รู้จักตัวเอง จึงส่งผลให้คนพวกนี้นิยมพูดก่อนคิด (พูดน้อย) สงวนท่าที (พิจารณาการแสดงออกที่เหมาะสมต่อกาลเทศะ) คิดถึงหัวอกคนอื่นก่อนทำอะไร เพราะคิดเยอะแบบนี้ถึงได้ใช้พลังงานมาก การอยู่คนเดียว ไม่ต้องคิดเยอะ ไม่ต้องใส่ใจใคร จึงสบายกว่า

การพูดว่าอินโทรเวิร์ทคือความชอบ และจัดการความอินโทรเวิร์ทประหนึ่งความชอบทั่วๆ ไป จึงไม่ถูกต้องค่ะ
ในภาษาไทยเราใช้คำว่า "ชอบทำ" แทนคำว่า ทำบ่อย ทำเป็นนิสัยได้ค่ะ ซึ่งไม่เกี่ยวกับว่าเราชอบมันจริงหรือไม่ ตัวอย่างเช่น ใครบางคนโกหกบ่อยๆ เราก็พูดว่า เขาชอบโกหก ซึ่งเจ้าตัวไม่ได้ชอบหรอก แค่ทำบ่อยเท่านั้น
เราไม่สามารถจัดการกับความอินโทรเวิร์ทโดยคิดว่ามันคือ ความชอบ (รสนิยม) ได้หรอกค่ะ

มีอินโทรเวิร์ดไม่น้อยที่เฟรนด์ลี่ เข้ากับคนง่าย ช่างเจรจา และเป็นศูนย์กลางความสนใจของผู้คน
เพราะอันที่จริง อินโทรเวิร์ดก็แค่ สนใจการอยู่กับตัวเอง ไม่ได้หมายความว่าเขาเกลียดการอยู่กับคนอื่นสักหน่อย
ฉันเองเป็นอินโทรเวิร์ท ในช่วงโควิด ฉันสามารถไม่ออกจากบ้านเลยแม้แต่ก้าวเดียวและไม่คุยกับคนเป็นๆ แบบต่อหน้าเลยแม้แต่คนเดียว ได้ครึ่งปีอย่างไม่เดือดร้อนใดๆ เชียวล่ะ (แล้วก็งงกับข่าวว่ามีคนจะเป็นจะตายถ้าไม่ได้ออกจากบ้าน) ทั้งนี้ทั้งนั้น ฉันถูกคนอื่นมองว่าเฟรนด์ลี่ เข้ากับคนง่าย และพูดมากด้วยล่ะ OwO
ในทางกลับกัน เอ็กซ์โทรเวิร์ทคือฝั่งตรงข้าม คนเหล่านี้สนใจโลกภายนอก สนใจสิ่งที่คนอื่นเป็น ซึ่งไม่ค่อยไยดีจะคุยกับตัวเองเท่าไร ก็อัตโนมัติล่ะที่จะสะดวกอยู่ในที่ที่วุ่นวาย จอแจ มีเรื่องราวมากมายรอบตัว เขาก็สนใจไปทั่ว คนเหล่านี้มีเสน่ห์ตรงที่เป็นมิตรสูง เปิดเผยตัวตน พูดจาตรงไปตรงมา (ไม่คิดอะไรเท่าไร) รักการเผือกเป็นชีวิต ใครมีอะไรขอรู้ด้วยคน ถึงแม้เอ็กซ์โทรเวิร์ทจะสนใจเรื่องราวภายนอกเป็นส่วนใหญ่และไม่คิดจะคุยกับตัวเอง แต่คนเหล่านี้ก็อยู่เงียบๆ เป็น ครุ่นคิดถึงตัวเองก็เป็นเหมือนกัน ซึ่งมันต้องใช้พลังงานมาก เลยสะดวกจะปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสิ่งแวดล้อมมากกว่า การอยู่กับคนอื่น ไม่ต้องแคร์ว่าจริงๆ ตัวเองจะเอายังไง ไหลไปตามกระแสสังคม นับว่าสะดวกสบายกว่าต้องมาคุยกับตัวเองค่ะ
.
.
.
จบการทำความเข้าใจเรื่องอินโทรเวิร์ท มาดูเนื้อหาของคุณเจ้าของกระทู้กันบ้าง
การที่คุณเจ้าของกระทู้ "หน้าแข็งๆ ตาแข็งๆ กวนๆ" ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการเป็นอินโทรเวิร์ทสักนิดเลยค่ะ ฉันล่ะหาความเชื่อมโยงไม่เจอ ไม่ว่าจะอินโทรเวิร์ทหรือเอ็กซ์โทรเวิร์ทหรือลูกผสมทั้งหลาย ถ้ามี 'หน้าตาปกติ' เป็นแบบนี้ก็ชี้ชวนว่าจะมีปัญหาเหมือนๆ กันหมดนั่นแหละ

หากคุณทำหน้าเฉยๆ แล้วดูปั่นป่วนอารมณ์ของผู้คนนัก แค่ยิ้มก็น่าจะช่วยได้
น้องชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) ของฉันคนนึง เป็นเอ็กซ์โทรเวิร์ทเต็มสตรีมค่ะ ถ้าวันหนึ่งไม่ได้เจอใครเลยแล้วถูกยึดมือถือ มันชักตายคาที่แน่ๆ คือไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถ้าต้องอยู่คนเดียวน่ะ ติดเพื่อนมากกกกกกกกก
ตอนมันอยู่นิ่งๆ หน้ามันอย่างกับคนที่ไม่พอใจตลอดเวลา ด้วยมุมปากที่งุ้มลง หางตาชี้กับมีหัวคิ้วที่ต่ำกว่าหางคิ้ว (หางคิ้วบาง) ตามประสาลูกจีนทำให้ดูตาดุ เกรี้ยวกราด เหมือนคนขมวดคิ้วตลอดเวลา ใครที่เห็นหน้ามัน ไม่ต้องรู้จักกันก็หมั่นไส้ได้ค่ะ แล้วเสือ*ทำงานเป็นเซลล์ หัวหน้าก็ไม่ค่อยถูกชะตาด้วย เพื่อนร่วมงานก็จิกกัดพิกล ครอบครัวเลยได้แต่บอกให้ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มแม้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยิ้มให้ตลอดถ้าไม่ได้อยู่คนเดียว เพราะแค่ยกมุมปากก็ทำให้มันดู "หน้าเฉยปกติ" เหมือนมนุษย์คนอื่นแล้ว มันยกมุมปากจนเป็นนิสัย คนอื่นก็เพลาๆ เหม็นหน้ามันลง ความจริงเขาเป็นเด็กดีและน่ารักค่ะ แต่หน้ามันอย่างเดียวเลยที่ชวนให้คนอื่นคันฝ่าเท้ายิบๆ พอเพื่อนร่วมงานกับหัวหน้าเริ่มรู้นิสัย ทุกอย่างก็สงบสุข

คุณก็ลองดูละกันว่าหน้าตัวเองมีส่วนไหนที่กวนใจคนอื่น ของน้องชายฉันแก้ตรงที่มุมปากงุ้ม (เหมือนปากเบะไม่พอใจ) คุณเองก็คงมีเครื่องหน้าสักชิ้นที่เป็นปัญหา ปรึกษาเพื่อนเอาก็ได้

ก็ทำนองนี้แหละค่ะ
ความเป็นอินโทรเวิร์ทไม่ค่อยรบกวนการงานเท่าไรหรอก ก็ยังพูดคุยเข้าสังคมกับคนอื่นได้ปกติตามที่คุณบอกนั่นแหละ