สวัสดีค่ะ เราชื่อ ตื้ดดด(นามสมมติ) เราอายุ 22 ย่างเข้า 23 ค่ะ ตอนนี้เรามีเรื่องกังวลใจมากค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ ย้อนไปเมื่อ 7-8 ปีที่แล้วค่ะ เราทุ่มเทให้กับความรักมากค่ะ เรารักใครแล้วรักจนหมดใจเลยค่ะ เราแบบบไม่เผื่อใจ พออกหักมาก็คือจะเป็นจะตายเลยค่ะ เรื่องก็คือ เราคุยกับผู้ชายคนหนึ่งตอนนั้นเราอยู่ ม.4 มั้งงงถ้าจำไม่ผิด เขา ปวช ปี 1 ขอแทนด้วยนามสมมติว่า ขน นะคะ(กลัวจะไปโดนหรือซ้ำชื่อใคร 555) เอาล่ะตอนนั้นเขาทักมาในช่วงที่เรากำลังแย่ค่ะ เรากำลังจะเลิกกับแฟนที่คบกันอยู่ เขาขี้ตื้อดีนะคะ คุยเก่ง คารามคมคายดีระดับนึงเลยยย แต่ตอนนั้นเราเฮิร์ตค่ะเราไม่สนใจ ก็ทักมาตลอดๆ จนอยู่ในช่วงที่เราทำใจเรื่องแฟนเก่าที่เลิกกันไปแล้วได้ เราเลยลองเปิดใจให้เขาค่ะ โอเคเราคุยกันได้สักพัก อยากขอบอกเลยค่ะว่ามันดีมาก แต่ยังไม่เคยเจอกันนะคะอยู่ จ. เดียวกันแหละ เอ้อออ ปกติเราแบบอยู่กับยายเนาะ ก็แบบยายก็หวงหลานแหละ เรื่อง ผช เรื่องเที่ยวไม่ต้องพูดถึง เป็นไปได้ยาก เลิกเรียนก็ต้องรีบกลับ ห้ามกลับค่ำ เราก็หนีเที่ยวบ้างค่ะ แต่ก็พยายามไม่เยอะเกิน โอเค วันนึงเขากะเราก็เลยตัดสินใจคุยว่าจะนัดเจอกัน เราเจอกันที่ตลาดค่ะ ครั้งแรกคือแบบเขาสูงมาก 185-190 เลยมั้งงงเออนั่นแหละเราต้องเงยหน้าคุยกับเขา เเล้วเราก็เจอกันที่ร้านนมปั่น เป็นอะไรที่ดีมากกแก คนที่เราชอบเขาก็รู้สึกคล้ายๆเราอ่า แล้วหลังจากนนั้นก็เจอกันอีกทีที่สวนวิ่งค่ะ มันดีมากจากนั้นเราคุยกันมาตลอดเลย แล้วมีวันนึงเราไม่ได้ตอบแชทเขา เราตั้งใจ เรียกว่าลองใจเรียกร้องความสนใจว่าเขาจะตามเราแค่ไหน แล้วเขาโกรธมั้งคะ หน้ามือเป็นหลังมือเลย เขาพูดเหมือนแบบตัดเยื่อใยขาดไปเลย พูดแบบเหมือนผิดหวังกะเรามาก เราก็เฟลสิคะ แต่ก็คุยกันต่อค่ะ เรายอม เพราะเราห้ามใจไม่ได้ จากนนั้นเราก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังว่าเค้ามีคนคุยอีกคนค่ะ เราก็ยอม แล้วก็ตั้งความหวังวว่าเขขาอาจเลือกเรา เราทำทุกอย่างเลยค่ะคุยกับเขาตลอด ไม่ดองแชท เราทุ่มเทมากจนเหตุการณ์นึงก็เกิดขึ้น วันนั้นมีคอนเสิร์ต โอเคเราก็ไปกับเพื่อนๆเราค่ะ สนุกดี วงอะไรไม่แน่ใจลืมไปละ พอหลังคอนจบเราก็กลับมากินเบียร์ต่อบ้านเพื่อนค่ะ เราเลยลองชวนเขามา เขาบอกมารับหน่อย ค่ะใช่ค่ะเราไปค่ะ โคตรทำตัวโง่เลย แม่งง เราไปรอเขาสาม ชม ได้เลยมั้งเพราะตอนนั้นรถเพื่อนเขาเกิดอุบัติเหตุด้วยค่ะ เลยรอนาน ค่ะใกล้เข้าตอนที่พีคละค่ะ จริงๆเราไปรับเขากับเพื่อนอีกคนค่ะ อยากบอกเลยว่า ดูแรดมากเราเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ จากนั้นค่ะเราเจอกันเขาบอกไม่ไปค่ะ ไม่มีรถ เราก็เลยเออตัดสินใจอยู่นี่ก็ได้ อยู่กับเขา แล้วให้เพื่อนกลับบอกเลยโคตรรู้สึกผิดมากเลยยยยย คืนนั้นแหละที่ทำเราผิดหวังมาก เขาพยายามอยากมีไรกับเราแต่เราก็ปฏิเสธค่ะ แต่เราช่วยเค้า เราขอไม่อธิบายนะว่าช่วยแบบไหนแต่ ผญ หลายคนคงนึกออกว่าช่วยยังไงถึงทำเราผิดหวังขนาดนี้ หลังจากวันนั้นเขากับเราก็คือทุกอย่างนิ่งไปหมด เขาชินชามาก เราก็ยังตามอยู่บ้างค่ะ จนวันนึงเขามาบอกว่าคบกับอีกคนที่คุยแล้ว เราเจ็บมากค่ะเรารู้สึกไร้ค่ามากทุ่มเทขนาดนั้นทำตัวทุเรศมากค่ะ เราเกลียดเขาเกลียดตัวเองที่ทำแบบนี้เราเลยไม่เคยรับได้ค่ะที่ตัวเองทำแบบนี้ เค้าขอให้เราคุยเป็นพี่น้อง เราทำไม่ได้ว่ะ เราเลยออกมา มันทำเราเจ็บมาก หลังจาก 7-8 ปีต่อมาเราไม่เคยรักใครจริงจังเลย ผช ที่เข้ามาจีบเราก็คบค่ะ แต่ไม่เต็ม 100 พอถึงจุดที่มันเกิดการทะเลาะหรือจะทำเราเจ็บ เราออกมาค่ะเราเลิกทันที ไม่เคยเปิดใจเป็นแฟนกับใครเลย ช่วง 7-8 ปีที่เขาคบกับอีกคนเขาทักมาตลอดค่ะ เขาบอกว่ารักเรา คิดถึงเรา ยังงั้นนงี้แต่ตอนนั้นเราแน่ใจว่าเราโคตรไร้ความรู้สึกกับเขา คือเกลียดเลยค่ะ เพราะขอบอกเลยว่าตอนนั้นคือใสใสมาก เจอไรแบบนี้เรารับไม่ได้ ทกครั้งที่เขาทักมาโทรมาเราทั้งด่า ทั้งว่า จนเขาเลิกกับแฟน ไม่ขอบอกนะว่าเลิกเพราะอะไรแต่ก่อนเลิก แฟนเขาก็โทรมาปรึกษาเราด้วยค่ะ จากนั้นเขาก็ง้อเราตลอดเลย เราก็ยังไม่เคยให้อภัยเลย เราเกลียดเขามากจนแบบให้อภัยไม่ได้จริงๆ จนช่วงที่ผ่านมานี้เราฝึกงานใกล้เสร็จ ใกล้จะเรียนจบบในอีกไม่กี่เดือน เราตัดสินใจทำสิ่งที่ใจบอกค่ะ เพราะตอนนั้นเราเองก็หางานไว้ได้แล้วเรียนก็จะจบแล้ว เราไปสักค่ะ เป็นสิ่งแรกที่อยากทำแล้วได้ทำ จากนั้นก็กลับมาบ้านค่ะ มีวันนึงเราขับผ่านสถานที่ที่เราเจอกันทุกที่เลย ภาพจำมันขึ้นมาค่ะ เราคิดถึงเขาได้ยังไงทั้งที่ด่าและเกลียดขนาดนั้น เราทักเขาไปค่ะ บอกว่าให้อภัย เราคิดถึงเขา เขาก็บอกว่ารู้สึกแบบเราค่ะ เราเลยเค อยากรู้ใจตัวเองเหมือนกัน คือมันต้องเจอกันค่ะ ต้องได้รู้ความรู้สึกเราจะเป็นไง ตอนนั้นเราคิดไว้สองแผนค่ะ ถ้าเจอแล้วเรายังรู้สึกดีเราจะอยู่ต่อ ถ้าไม่เราจะหาข้ออ้างกลับ ใช่ค่ะเรารักเขา เราคิดว่ารักมาตลอดตั้งแต่ผิดหวัง เพราะปกติเลิกคุยกับใครไปแล้วเราไม่กลับไปคุยใหม่อีกรอบ ไม่มีความรู้สึกแต่พอเราเจอกันคือเรารู้สึกเหมือนครั้งแรกที่เจอที่ตลาด เรารู้สึกดีมากๆ ช่วง 1 คืน กับกลางวันที่อยู่ด้วยกันคือดีมาก เราเคลียร์กัน บอกความรู้สึกกัน และนั่นแหละค่ะเราตกลงกันว่าเรื่องระหว่างเรามันยังไง ก็คือเขาบอกเขารักเรามาตลอด เขาขอเวลา 5 ปีกับการสร้างอนาคต และก็เรื่องงระหว่าเราเหลือแค่ไว้ใจกัน เขาเป็นคนที่ ปสก ค่อนข้างโชกโชน ไม่อธิบายนะเรื่องไร แต่ว่าเขาเจอคนหลายแบบ คนที่นอกใจบ้าง นอกกายบ้าง เรื่องผิดหวัง เราว่ามันเหมาะค่ะกับคนแบบเขาเพราะเขาบอกเขาเลวค่ะ นั่นแหละค่ะเลวเรื่องนั้นแหละ เขาเลยไม่ไว้ใจเรากลัวการนอยกาย เราไม่รู้มันเป็นข้ออ้างรเปล่า ข้ออ้างที่เขาไม่เต็มที่กับเรามาก เพราะเขาเองไม่ไว้ใจเราเพราะเรากลับมาให้อภัยเขาปุบปับมาก คือถ้าย้อนแชทไปก่อนให้อภัยคือเราด่าเค้าเยอะมาก แสบมากเขาเลยกลัวเราค่ะ  แต่เราก็ไม่ติดอะไรค่ะ ตั้งแต่เรียนจบ หมดเรื่องให้คิดมาก ในหัวมีแต่สิ่งที่อยากทำโดยไม่เอาเหตุผลเป็นหลักกว่าหัวใจ หนึ่งในนั้นคือให้อภัยเขา ลองอีกสักครั้ง เราให้อภัยได้จริงๆ เพราะถ้าจะคิดจะแค้นคงไม่ลงทุนขนาดนี้ เขาถามเราว่าคิดยังไง จริงจังแค่ไหน เราบอกเขาไปว่าก็ขึ้นกับเขาอ่ะค่ะ เราไม่อยากคิดเอง ทำเองคนเดียว ถ้าเขาพร้อมจะคิดยังไงเราก็พร้อมเหมือนกันค่ะ สรุปเรื่องของเรากำลังดำเนินไปเรื่อยๆค่ะ เราไม่แน่ใจว่าควรปล่อยเป็นงี้หรือควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี