พอดีผมคุยกับคนคนนึงมาเกือบ 2 เดือนแล้ว วันแรกที่รู้จักกันเค้าทักมา ดูทรงแล้วเหมือนจะโดนจีบแล้ว ในตอนนั้นผมไม่พร้อมที่จะเปิดรับใครคือผมเคยเจอความรักที่ไม่ค่อยดีมาจากที่ผ่านมา ทำให้ไม่กล้าที่จะเปิดใจรับใคร ผมก็ออกตัวว่าถ้าคุยกันเรื่องสถานะคงเอาไว้ก่อนนะ คุยกันยาวๆไปก่อนเพราะยังไม่กล้าเปิดรับใครจริงๆ แต่พอคุยกันรู้จักกันมามีนัดเจอ กินข้าว ดูหนัง พูดคุยซักระยะนึง ผมรู้สึกว่าเค้าคนเปิดใจได้ทุกเรื่อง ทัศนคติของเค้าตรงกับคนในอุดมคติที่ผมต้องการมากถ้าจะคบใครจริงๆ เค้าทำให้ผมมีความสุขมากจากวันที่ได้เปิดใจคุยกันวันนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ทำให้กำแพงที่ไม่กล้าจะคบใครอีกมันสลายไป ผมรู้สึกชอบเค้ามากๆยิ่งรู้จักยิ่งชอบมากขึ้น มีอาการหวงเค้า มีอาการหึงบ้างเล็กน้อย จะบอกว่ารักหรือปล่าวก็น่าจะพูดได้ว่ารัก รักในตัวเค้ารักในสิ่งที่เค้าเป็น ผมก็ดันออกตัวแรง พูดหยอดใส่เค้าทุกวัน ตอนนี้ระหว่างความรู้สึกกับระยะเวลาผมให้เปอร์เซ็นไปทางความรู้สึกของใจไปเกือบ80% เดือนหน้าเรานัดเจอกันผมอยากจะขอเค้าเป็นแฟน แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันจะเร็วไปไหม ผมควรรอหรือคุยกันไปอีกซักเดือนสองเดือนค่อยขอเค้าเป็นแฟนดี (จากที่คุยกันล่าสุดเค้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาว่าตอนที่เพิ่งรู้จักกันเราออกตัวแรงกับเค้าว่าคุยกันไปนานๆนะเรายังไม่กล้าคบใคร แต่วันนี้เราดันมาออกตัวเเรงแสดงตัวว่าชอบเค้ามากๆแล้ว จนเค้าก็ทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าใครจีบใครกันแน่ แต่เค้าก็พูดเชิงขำๆนะครับไม่ได้ซีเรียสอะไร แต่ก็ทำให้ผมเสียความมั่นใจไปเยอะพอสมควร) ลืมบอกว่าเค้าอายุมากกว่าผมหลายปี
“ผมควรจัดการตัวเองยังไงดีครับและสุดท้ายระหว่างความรู้สึกของใจผมกับเวลาจริงๆแล้วผมควรเลือกทางไหนดีในตอนนี้”