ต้องขออนุญาตพูดก่อนนะคะ คือหนูกำลังขึ้นชั้น ม.6 และไม่อยากเรียนต่อมหาลัย เพราะเรียนไม่เก่ง และที่บ้านค่อนข้างยากจน หนูมีปัญหาหาครอบครัวที่ไม่ใช่เซฟโซนของหนู หนูเลยอยากทำตามความฝันของหนูค่ะ ใครหลายๆคนอาจจะมองเป็นเรื่องตลก แต่สำหรับหนูมันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และน่าภาคภูมิใจค่ะ หนูชอบงิ้วมาตั้งแต่สมัยอนุบาลเลยค่ะ คือแถวบ้านจะมีงานงิ้ว ปีละ 6 คืน หนูไปดูจนจบทุกคืนทุกปี  ไม่ว่าจะต้องตื่นเช้าไปเรียน ฝนตกฟ้าร้อง หนูก็ไปนั่งดูเขาแสดงค่ะ หนูอาจจะเป็นคนส่วนน้อยก็ได้มั้งค่ะที่ชอบงิ้ว  หนูเป็นคนที่ชอบการแสดงค่ะ เวลามีงานที่ ร.ร. หนูจะแสดงความสามารถออกมาให้ทุกคนได้เห็น เช่น เดินแบบ เต้น แสดงละคร หนูได้คำชมจากครูทุกคนว่าเธอแสดงได้ดีมาก ไม่เกร็งและเป็นธรรมชาติ  เวลามีกิจกรรมพวกนี้หนูจะแต่งหน้าเองค่ะ เพราะหนูชอบแต่งหน้า มันเแ็นการฝึกฝนตัวเองไปในตัว หนูก็เลยวางแผนว่า เรียนจบ ม.6 แล้วหนูไปสมัครเล่นงิ้ว กับคณะที่หนูรู้จัก หนูจะพยายามเล่นงิ้วให้ได้ มันคงไม่เกินความสามารถในตัวหนู เพราะบางคนก็เริ่มจาก 0 ทั้งนั้น ต่อให้ไม่ได้เล่นแต่ได้อยู่ในคณะงิ้วหนูก็ภูมิใจแล้วค่ะ ถ้าเขาให้ซักชุด แบกของ เก็บชุด หนูพร้อมและยินดีที่จะทำทุกอย่าง ถ้าเขาไม่ให้ค่าจ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่มีข้าวกิน เพราะงิ้วในประเทศไทยเรามีงานตลอด ค่าน้ำค่าไฟค่าเช่าบ้านก็ไม่ต้องเสียเหมือนอาชีพอื่น รายได้นิดหน่อยก็พออยู่ได้แล้วค่ะสำหรับหนู เพราะหนูไม่ได้มีภาระ และเป็นคนประหยัดไม่ชอบใช้ของฟุ่มเฟือย ชีวิตที่ไม่ได้สบายตั้งแต่เกิด หนูเชื่อว่ามันจะทำให้หนูเข้มแข็งได้ในอนาคต ถึงแม้จะต้องไปลำบาก หนูจะสู้และอดทน  ปล.ตอนนี้เริ่มเก็บเงินไว้ใช้ในอนาคตแล้วค่ะ และเริ่มลด น.น. กลับจะใส่ชุดงิ้วไม่ได้