เราเป็นคนกรุงเทพนะคะแต่แม่มาฝากคุณยายเลี้ยงที่สกลนครตั้งแต่เด็กพอถึงป.3เราไปเรียนที่โรงเรียนเอกชน เราโดนเพื่อนๆล้อว่ามาจากบ้านนอกแล้วก็หาว่าเรากินหมาบ้างแล้วเพื่อนในห้องไม่เล่นกับเราเลยตอนนั้นรู้สึกแย่มากๆไม่อยากไปโรงเรียน

พอขึ้นม.1 เวลาคุยกับเพื่อนๆเราไม่กล้าบอกใครเลยว่าเราเคยอยู่อีสานมาก่อน คือเรากลัวโดนล้อ
เวลาที่อยู่กรุงเทพคุยหรือสนทนากับเพื่อนเรื่องของคนอีสานคือชอบเหยียดว่าเป็นเด็กบ้านนอก หรือพวกที่เต้นรถแห่เป็นเด็กสก๊อย เด็กทรงรถแห่แบบนี้เป็นต้น

จนตอนนี้เราอยู่ม.5 เราได้มีโอกาสกลับมาอยู่สกล ตอนแรกเราก็ไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ แต่พออยู่ไปสักพัก คือคนอีสานน่ารักมากๆเลย เราจอดมอไซต์ติดไฟแดงก็ทักว่าไปไหน ขี่รถดีๆนะ เวลาเราไปตลาดก็คุยเป็นกันเอง น่ารักมากๆเลย แถมใช้ชีวิตธรรมดา ปลูกผักกินเอง ปลูกข้าวกินเอง จับนู้นจับนี่กิน มีอะไรก็เอามาแบ่งให้ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน
คนอีสานน่ารักคนกรุงเองด้วยซ้ำที่ชอบเหยียด เหยียดทุกอย่างเลย
เราอยากให้คนกทม มาลองใช้ชีวิตแบบนี้ดูจะได้รู้ว่าคนอีสานน่ารักแค่ไหน

เพื่อนๆคิดว่าไงบ้างคะ