/// เป็นความใฝ่ฝันว่าครั้งหนึ่งฉันจะไปกางเต๊นท์ที่เขาใหญ่ ความฝันของฉันกินเวลาหลายสิบปี จนอายุล่วงเลยมาถึง 45 แต่ความสูงวัยไม่เคยหยุดการเดินทางของฉันได้   

++ และครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาใหญ่ ฉันตกหลุมรักในทันที เรียกว่ารักแรกพบก็ไม่ผิด (แต่จงอย่ามองว่าฉันใจง่าย 555)
///// นับตั้งแต่ล้อเคลื่อนเข้าสู่เขตอุทยานฯ ฉันก็ตกหลุมรักใบไม้ ต้นไม้ ดอกหญ้า โป่งดิน เนินเขา ฉันหลงรักลิงตัวใหญ่ และลูกลิงที่เกาะโตงเตงที่ท้องแม่ของมัน 

//// ฉันหลงรักรอยเท้ากระทิงระหว่างเดินทางสำรวจเส้นทางศึกษาธรรมชาติ 
+++++ ฉันหลงรักรอยตีนหมีที่ฝากไว้บนต้นไม้ขณะเดินลอดกิ่งไม้ที่หักลงมา 
///// ฉันหลงรักทุกแดด ทุกลม ทุกเสียงป่าที่ระงมจากเช้าจรดเย็น 

+++ ฉันหลงรักเสียงเท้าที่ย่ำไปอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยของตัวเอง จนไม่อยากให้การเดินทางสิ้นสุดลงเลย 
/// ผืนป่าเขาใหญ่ที่คนส่วนใหญ่กล่าวถึงไม่ได้เป็นเพียงเรื่องลอยๆ ที่เพ้อเจ้อถึงเรื่องความสวยงามและสมบูรณ์ของสัตว์ป่าและพืชพันธุ์ แต่มันคือความจริงที่ธรรมชาติไม่เคยโกหกคนที่เข้าไปเยี่ยมเยือน 

+++ ฉันมองเห็นความพยายามของภาครัฐที่ต้องการสร้างสมดุลระหว่างคน สัตว์ ป่า น้ำ อากาศ จนเกิดเป็นเทรนด์การท่องเที่ยวเชิงรักษ์ธรรมชาติ  เขาใหญ่ดึงดูดผู้คนมากมายให้เข้ามาชื่นชมความงาม ความง่าย และความสงบเงียบ 
/// ฉันที่เป็นแค่ผู้มาเยือนจึงเข้าเยี่ยมยามอย่างระมัดระวัง กระทั่งรอยมือที่จะทาบลงบนกิ่งไม้ก็ยังต้องหยัดไว้เพื่อพยุงกายระหว่างเดินผ่านเท่านั้น ไม่ทำร้าย ไม่ทำลายระบบนิเวศ ไม่ส่งเสียง ไม่เอะอะ เกรงใจเจ้าบ้านที่คอยมองพวกเขาอยู่ห่างๆ อย่างระวังตัวบนยอดไม้สูงลิบลิ่ว กลางป่าฉันพบชะนีที่โยนตัวจากกิ่งไม้นี้ไปกิ่งไม้นั้น    

++ ฉันเที่ยวและเก็บไปแค่เพียงความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเขาใหญ่ต้อนรับฉันและครอบครัวอย่างอบอุ่นเป็นมิตร