สังเกตว่าการสร้างถาวรวัตถุของวัดต่างๆในภาคเหนือ จำนวนมากขาดความเป็นวัดลงไปมาก ไม่ร่มรื่น  ต้นไม้ใหญ่ถูกตัดเต็มด้วยอาคารที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ทั้งที่จำนวนพระในวัดบางวัดมีเพียง 1-2 รูป แต่กลับสร้างกุฏิ หอฉัน ใหญ่โตเพิ่มขึ้นมาอีกทั้งที่ของเดิมก็ดีอยู่เพียงเพื่อกลัวชาวบ้านจะนินทาว่าเจ้าอาวาสท่านนี้มาไม่สร้างถาวรวัตถุอะไรเลย กลายเป็นป่าคอนกรีตร้อนๆ ต้องติดแอร์เพิ่มภาระค่าใช้จ่ายไปมากพอสมควร หากเคลียร์พื้นที่ให้เป็นสีเขียวมากขึ้นก็จะทำให้ความรู้สึกของคนมาทำบุญใกล้ธรรมชาติยิ่งขึ้น เป็นโออิซิสให้กับชุมชนโดยรอบอีกด้วย บางแห่งก่อสร้างหุ่นหรือเจดีย์ย่อยผสมปนเปกับความเชื่อนอกรีตต่างๆนานา การปรับปรุงวัดให้เป็นกึ่งสวนสาธารณะจะทำให้วัดน่าเข้าขึ้นมากเลยทีเดียว แบ่งออกเป็น 3 ส่วนใหญ่ๆ

1.การจัดผังให้เหมาะสม  การวางภูมิสถาปัตย์  ถาวรวัตถุไม่ควรมีมากจนเกินไป เพิ่มลานธรรม เพิ่มต้นไม้ให้ร่มรื่น เป็นต้น

2.สถาปัตยกรรมไม่มีเอกลักษณ์ บางวัดก็ไปตามจินตนาการออกทะเลไปเลยไม่อยู่ในวิถีพุทธ หรือผสมผสานจากภาคอื่นมากจนไม่เหลือความเป็นล้านนาอยู่เลย 

3.ข้อสุดท้าย ตรงนี้เป็นไอเดียเลย เกี่ยวกับconceptภาพวาดฝาผนัง ส่วนใหญ่จะซ้ำๆเดิมๆซึ่งก็ไม่ได้ผิดอะไร เพียงแต่หากจะสร้างความแตกต่างให้โดดเด่น และไม่เหมือนใครสะท้อนวิถีชีวิตไว้อย่างน่าสนใจ งานจะต้องระดับไหนประมาณไหน อันนี้สำคัญมากไม่ใช่สักแต่มีรูปอย่างเดียว นอกจากนี้ควรนำแนวทางวิจัยมาช่วยบอกเล่าเรื่องราวให้สามารถอธิบายสตอรี่ให้น่าสนใจกลายเป็นสถานที่ศึกษาหาความรู้ของคนรุ่นหลัง เป็นมากกว่าภาพวาดที่เห็นกันโดยทั่วไป หากทำได้จะนำไปสู่การพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจระดับจังหวัด ระดับประเทศได้เลยทีเดียว รายละเอียดผมยินดีที่จะแชร์ไอเดียให้นะครับ ซึ่งทักเข้าที่ข้อความส่วนตัวนี้ได้เลยนะครับ