แฟนของเราบอกวว่าเราเป็นคนที่ทำให้เขากลายเป็นคนเย็นชาและไม่ใส่ใจ ต้นเหตุเป็นเพราะเราเป็นคนทำ
ก่อนหน้านั้นสามเดือนแรกที่เราครบกัน เขาเป็นคนใจดี ช่วยงานบ้าน ทำให้เราทุกอย่างยอมเรา ทั้งที่ไม่มีเวลาเขาก็จะหาเวลาให้เรา
ซึ่งปกติว่าด้วยการแต่งตัว เขาหวงมาก. เราก็ทะเลาะกัน. แล้วเราก็พูดกับเขาไปตรงๆๆว่าไม่ชอบนะที่ห้ามเรื่องเเต่งตัวแบบนี้ เคลียร์กันจบ
และเวลาเราไปเที่ยวกับเพื่อน เขาไม่ห้าม แต่ชอบจำกัดเวลาต้องกับตรงเวลาตามที่เค้าบอก. เสมอ อะเราก่ทำให้. อะไรที่ขัดใจเขาเราจะไม่ทำ
แต่!! มันไม่เคยพอ ไม่ว่าจะทำอะไร มันก็ดูผิดไปหมด กลับกัน เขาอยากไปเตะบอลเราก็ให้ไปอาจจะมีประชดบ้างน้อยใจบ้างยอมรับแล้วก็ทะเลาะกัน
อยากเล่นเกมเราก็ไม่ห้าม ปล่อยให้ไป. ประเด็นคือ พวกเราทะเลาะกันเกือบทุกวันในเรื่องเล็กๆๆน้อย แต่มันดูเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาเสมอ
รู้ไหม เวลาทะเลาะ เขาไม่เคยง้อเราเลย. เราผิดที่คาดหวังว่าเขาจะมาปลอบ. ไม่เลย เขาปล่อยให้เราร้องแล้วหายเอง  เวลาโกรธก็มีแต่เราง้อ จนบางครั้งเราน้อยใจมาก. เกิดคำถามมากมาย เขาไม่รักเราหรอวะ สุดท้ายเราก็ง้อเพราะเรารักเขามาก เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆๆจนครบปี. เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป. หวงโทรศัพท์
เเค่จับก็ทะเลาะ. เอาเวลาที่เคยอยู่กับเราไปฟิสเนต ไปเตะบอล. มีเวลาให้เราน้อยลง เวลาทะเลาะกันเขาชอบไล่ให้เราไป. อยากไปก็ไป  ตอนนี้เราเหนื่อย
เราพยายามเอาข้อดีของเขามากลบเรื่องไม่ดีมากมายเเต่กลบเท่าไหร่ก็เหมือนจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น. โทรศัพท์ เขาก็ไม่ชอบคุย ตอบช้า
สำหรับเขาทุกคนจะมาก่อน เราจะเป็นคนสุดท้ายเสมอ ข้อดีของเขาคือ ไปรับไปส่ง นานๆทีทำงานบ้าน เวลาอยากได้อะไรสักอย่างเขาก็จะทำดีกับเรา
ตอนนี้เราไม่เป็นตัวเอง เราไม่มีอิสระ. หรือเราคาดหวังกับเขามากไปค่ะ