ตามข้างบนเลยค่ะ หนูกำลังจะขึ้น ม.6  หนูเรียนสายวิทย์คณิตที่ค่อนข้างหนักไหนจะงานที่ครูสั่งให้ทำอีก กลับบ้านมาหนูต้องทำงานบ้านเองทุกอย่าง หนูมีน้องชาย 1 คนที่ไม่เคยทำอะไรช่วยหนูเลย มีแต่เล่นโทรศัพท์ พอหนูให้น้องช่วยทำ พ่อก็จะด่าว่าทำไมแค่นี้ต้องใช้ต่อด้วย ทั้งๆที่หนูต้องทำเองทุกอย่าง ไหนจะการบ้านอีก ทำไม่ดีก็โดนด่าสารพัด แม่ค่อนข้างที่จะด่าหยาบคายมาก เวลาทำอะไรไม่ถูกใจ ก็จะพากันรุมด่าสารพัด เช่น อี ทอง และแรงกว่านี้มากมาย พ่อก็เหมือนกัน ไม่ถูกใจอะไรก็จะด่า ไม่เคยคิดจะฟังเหตุผลของหนู หนูต้องเจออะไรแบบนี้ทุกวัน แล้วก็ชอบไล่ออกจากบ้าน หนูตั้งใจว่าจบ ม.6 หนูจะไปหางานทำและไม่กลับบ้านอีก เพราะบ้านเป็นเหมือนนรก เวลาไปเที่ยวกันแบบครอบครัว พ่อกับแม่ก็เหมือนไม่พอใจที่หนูไปด้วย ด่ากลางห้างคนมองเยอะมากก็ทำมาแล้วพ่อกับแม่บังคับหนูทุกอย่าง เรื่องเรียนก็บังคับ เกรดไม่ดีก็ด่า หนูพยามแล้วมันได้เกรดแค่นี้ก็ไม่เคยพอใจ เวลาซื้อของมากินไม่เคยซื้อมาเผื่อ ได้แต่นั่งมองแล้วยิ้ม บางทีหนูต้องกลื่นน้ำลายเพราะหนูหิว เวลาหนูไปทำงานพิเศษได้เงินมาพ่อก็จะรีดเอาหมด เวลาแม่โกรธแม่จะชอบว่าหนูอยากได้แต่ผัวทำอะไรไม่เป็น ทั้งที่ทุกอย่างหนูทำให้ตลอดหนูไม่อยากมีครอบครัวหรอกเพราะกลัวจะเจออะไรแบบนี้อีก บางทีก็อิจฉาเพื่อนนะที่มีพ่อแม่คอยซัพพอร์ต เรานี้สิโทรศัพท์เครื่องนึงยังต้องเก็บเงินซื้อทำงานตัวแทบแตก แต่น้องของหนูพ่อซื้อให้ตลอด เคยมีครั้งนึงหนูจำขึ้นใจ เพราะตอนนั้หนูไม่มีโทรศัพท์ พ่อซื้อแท็บเล็ตให้น้อง เราไปกดดู ก็กลัวเสีย สั่งห้ามเราจับของน้องมันเป็นปมในใจหนูเลย เคยมีนะตอน ป.6 แม่อยู่ดีๆก็ด่าเรา แล้วก็ตามไปด่าที่โรงเรียนทำให้หนู ต้องโดนครูทั้งโรงเรียนและเพื่อนมองว่าเป็นคนไม่ดี ทั้งที่หนูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ครูก็มาพูดให้เพื่อนๆฟัง แถมยังด่าหนูอีก  เกรดวิชาวิชาที่ครูคนนี้สอนหนูตกไปเลยค่ะ หนูต้องอดทนขนาดไหนที่จะผ่านมันมาให้ได้ในแต่ละวัน หนูสู้นะ แต่หนูเหนื่อยและท้อมาก ตั้งใจเรียนก็แล้วทำอะไรให้ก็แล้วไม่เคยพอใจ แม่หนูอายุ 37 พ่อหนูอายุ 44  หนูอายุ 17 ค่ะ อยากจะบอกว่าหนูเหนื่อยมากสักวันหนูคงต้องไปจริงๆ