เราแอบชอบรุ่นน้องคนนึงมาจะเข้าปีที่8 แล้วค่ะเคยลองเลิกชอบแล้วแต่ทำไม่ได้ เรารักน้องเขาตั้งแต่ที่เขาย้ายเข้ามาในโรงเรียนตอนม.1ส่วนเราอยู่ม.2จะว่ารักแรกพบก็ใช่ตั้งแต่วันนั้นเราก็ชอบน้องเขามาตลอดจนถึงวันนี้จะเข้าปีที่8แล้ว เราเจอน้องเขาน้อยลงหลังจากที่เราเรียนจบม.6 ทั้งๆที่คิดว่ายังไงคงไม่ได้เจอกันอีกหรอกและคิดว่าคงเลิกชอบได้ในสักวันแต่หลังจากนั้นประมาณปีนึงเรากลับเจอน้องเขาอีกครั้ง ใจเต้นแรงมากมันดีใจ ตกใจปนเปกันไปหมดจนถึงทุกวันนี้เราได้เจอน้องเขาค่อนข้างบ่อย แต่ในใจกลับคิดว่าถ้าเลิกชอบน้องเขาได้ก็ดีสิ เราไม่กล้าแม้แต่จะอยู่ใกล้ๆได้แค่มองห่างๆ เราชอบรอยยิ้มเขามาก เราอยากเห็นรอยยิ้มนั้นใกล้ๆแบบที่แฟนเก่าน้องเขาเคยได้ ใช่น้องเขามีแฟนตอนม.3 และคบกันจนเรียนจบแต่เขาก็เลิกกันไปนานแล้วแหละแต่เรายังอิจฉาคนนั้นที่ได้คอยอยู่ใกล้ๆได้เจอทุกเช้า ได้เห็นรอยยิ้มที่ชอบมานานแต่ทำได้แค่อิจฉา
เราเองไม่กล้าบอกชอบหรอกเราแต่กลัวว่าถ้าเขารู้เขาอาจไม่ชอบเรา เพราะเราเองไม่ได้สวยเลยดีไม่ดีอาจจะเกลียดไปเลยก็ได้ แต่น้องเขาจะต้องไปเรียนต่อแล้วแหละไปอยู่คนละจังหวัดเลยไกลกันกว่าเดิมถึงวันนั้นเราจะเลิกชอบน้องเขาได้มั้ยอันนี้ก็ยังไม่รู้เลย
แต่ได้ชอบแบบนี้มันเป็นความสุขอีกแบบนะ ได้คอยมอง ดูเขามีความสุขในทุกๆวัน แต่ในใจก็ยากยิ้มคู่ไปกับน้องเขาอยากเป็นกำลังใจในทุกวันเดินข้างๆเขาในวันที่เขาเหนื่อย คงจะมีความสุขมากเลย
ใครที่พอมีข้อแนะนำอะไรบอกหน่อยเราไม่อยากแอบชอบแบบนี้แล้ว มันโครตจะรู้สึกแย่เลย หรือวิธีMove on อะไรก็ได้ 😢😟