คือเราคบกับแฟนมาจะครบ 1 ปีเเล้ว ปกติไม่ค่อยเจอปัญหาทะเลาะกันเท่าไหร่ ส่วนน้อยที่จะทะเลาะเเล้วก็ดีกันได้ภายในวันเดียว ขอบอกก่อนนะคะ เรากับเเฟนอยู่ไกลกันพอสมควร เเฟนอยู่พิษณุโลก เราอยู่กทม. เเต่ช่วงที่เเฟนมาฝึกงานเขามาฝึกที่กทม. เพื่อจะได้อยู่ใกล้เรา ช่วงนั้นเป็นอะไรที่ดีมากเจอกันทุกอาทิตย์ เเล้วพอเเฟนต้อง WFH เเฟนก็มาอยู่ที่บ้านเรา ครอบครัวเรารับรู้ทุกอย่าง โอเคกันหมด แต่เมื่อช่วงต้นเดือนที่ผ่านมาเเฟนเราต้องกลับไปพิษณุโลกเพื่อคุยงานกับอาจารย์ เเล้วทางนั้นก็มอบหมายงานให้เเฟนเราทำโครงงานเดี่ยวเพราะเเฟนเราได้คะเเนนฝึกงานน้อย เวลาในการฝึกงานไม่พอเลยต้องทำโครงงานฝึกงานส่งคณะ เราก็มีงี่เง่าบ้าง น้อยใจบ้าง เพราะเขาบอกว่าจะมาหาเราเเต่กลับมาไม่ได้ เเต่เราไม่ได้จะไม่ให้เขาทำงานของเขานะคะ คือเราช่วยเขาทุกอย่าง ทำให้ตลอด เเล้วพองานนี้มันด่วนมากๆด่วนจริงๆ ใจเราก็จะช่วยเขาอยู่เเล้วไม่ปล่อยให้เขาทำคนเดียวเเน่นอน เเต่วันที่ทะเลาะกันมันบังเอิญอยู่ในช่วงที่ทุกอย่างถาโถมเข้ามาพอดี เเฟนเราออกไปข้างนอกกับน้องชาย เเล้วไม่ค่อยตอบเรา ปกติเขาจะตอบตลอด พอตอนเย็นเเฟนก็จะไปทำงานหอเพื่อน เเต่เขากลับไม่บอกอะไรเราเลย เราเลยเป็นห่วง ด้วยความเคยชินที่คุยกันตลอดพอคนนึงหายไปเราเลยขาดสติ พอเเฟนโทรมาเราก็เลยต่อว่าเขา ว่าทำไมไม่นึกถึงใจเราบ้าง ไม่คิดหรอว่าคนที่ไม่รู้อะไรเลยจะรู้สึกยังไง เราขาดสติโวยวายเพราะคิดว่าเขาโกหกว่าไปกับน้องเเต่ที่ไหนได้ไปอยู่หอเพื่อน ในใจมันคิดไปมากมายหลายอย่างมากๆ เขาคงเครียดกับเรื่องงานบวกกับที่เราขาดสติด้วย เขาเลยไม่ไหวกับเรา เเล้วเขาก็บล็อคเราทุกอย่าง พยายามจะขอโทษเเต่เขาก็บล็อคทุกทาง ติดต่อไม่ได้เลย เรารู้สึกผิดมากๆกับการที่เป็นตัวปัญหาทำให้เขาเครียดขนาดนั้น เช้ารุ่งขึ้นเราเลยทักไปในเฟสเขา (ปกติเราไม่ค่อยเล่นเฟส จะคุยกันเเค่ไลน์ กับเบอร์โทร ไอจี) เราบอกว่าเราจะช่วยเขาทำงานทั้งหมด ชดเชยที่เราทำเขาเครียดเพราะเราขสดสติ เเล้วเขาก็ส่งงานมา เรารู้ว่าเเฟนเราทำคนเดียวเองไม่ไหวหรอก ถ้าไม่มีใครช่วยมันไม่มีทางเสร็จเเน่ๆ เราเลยนั่งทำของเขาทั้งวันตั้งเเต่เที่ยงยันตีสาม 50 กว่าหน้า จนเสร็จถายในวันเดียว หลังจากนั้นเราก็ขอโทษเขาต่างๆนาๆ เราบอกว่าจะปรับปรุงตัว เราไม่อยากเสียเขาไป เรามองเเต่อนาคตไม่เคยมองถึงเรื่องเก่าๆเลย อันไหนผิดพลาดก็อยากปรับปรุงอยากเเก้ไข ไม่อยากให้ปล่อยมือกัน การจะเจอใครสักคนที่เรารักจริงๆมันหาไม่ง่ายเลย เเต่เขาก็ตอบเเค่เเบบเดิมว่าขออยู่เฉยๆ ขออยู่กับตัวเองก่อน อยากจะทบทวนเรื่องที่ผ่านมา เขาขอเวลาเรา เขาอยากรู้ว่าเขาจะเหมือนเดิมกับเราได้ไหม ถ้ากลับมามันจะดีเหมือนเดิมรึป่าว เขาอยากเเน่ใจตัวเอง แต่เราขาดเขาไปแค่วันเดียวเราก็เเทบจะอยู่ไม่ไหวเเล้ว ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไหร่ นานขนาดไหน ไม่อยากให้เขาคิดคนเดียวกลัวเขาจะคิดลบ เเล้วถ้าเรารอจนถึงวันที่เขาตอบเรา เเต่เขากลับขอเดินจากไป เราว่าเราต้องทรมานมากเเน่ๆ เราควรทำยังไงต่อหรอคะ เราควรไปหาเขาไหม เราเชื่อว่าถ้าอยู่ด้วยมันจะดีกว่านี้เเน่ๆ นี่เราห่างกันช่องว่างเลยเยอะ เเล้วถ้าเขาขอห่างเราอีกมันจะไม่ยิ่งห่างกันไปใหญ่หรอ หรือเราควรอยู่เฉยๆเพื่อรอคำตอบของเขาดี ช่วยเราคิดทีนะคะ ตอนนี้หมดทนทางเเล้วจริงๆ ไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงต่อ
แฟนขอเวลาเพื่อทบทวนตัวเอง เเต่เราไม่โอเคถ้าจะต้องต่างคนต่างอยู่ ควรทำยังไงดีคะ
คือเราคบกับแฟนมาจะครบ 1 ปีเเล้ว ปกติไม่ค่อยเจอปัญหาทะเลาะกันเท่าไหร่ ส่วนน้อยที่จะทะเลาะเเล้วก็ดีกันได้ภายในวันเดียว ขอบอกก่อนนะคะ เรากับเเฟนอยู่ไกลกันพอสมควร เเฟนอยู่พิษณุโลก เราอยู่กทม. เเต่ช่วงที่เเฟนมาฝึกงานเขามาฝึกที่กทม. เพื่อจะได้อยู่ใกล้เรา ช่วงนั้นเป็นอะไรที่ดีมากเจอกันทุกอาทิตย์ เเล้วพอเเฟนต้อง WFH เเฟนก็มาอยู่ที่บ้านเรา ครอบครัวเรารับรู้ทุกอย่าง โอเคกันหมด แต่เมื่อช่วงต้นเดือนที่ผ่านมาเเฟนเราต้องกลับไปพิษณุโลกเพื่อคุยงานกับอาจารย์ เเล้วทางนั้นก็มอบหมายงานให้เเฟนเราทำโครงงานเดี่ยวเพราะเเฟนเราได้คะเเนนฝึกงานน้อย เวลาในการฝึกงานไม่พอเลยต้องทำโครงงานฝึกงานส่งคณะ เราก็มีงี่เง่าบ้าง น้อยใจบ้าง เพราะเขาบอกว่าจะมาหาเราเเต่กลับมาไม่ได้ เเต่เราไม่ได้จะไม่ให้เขาทำงานของเขานะคะ คือเราช่วยเขาทุกอย่าง ทำให้ตลอด เเล้วพองานนี้มันด่วนมากๆด่วนจริงๆ ใจเราก็จะช่วยเขาอยู่เเล้วไม่ปล่อยให้เขาทำคนเดียวเเน่นอน เเต่วันที่ทะเลาะกันมันบังเอิญอยู่ในช่วงที่ทุกอย่างถาโถมเข้ามาพอดี เเฟนเราออกไปข้างนอกกับน้องชาย เเล้วไม่ค่อยตอบเรา ปกติเขาจะตอบตลอด พอตอนเย็นเเฟนก็จะไปทำงานหอเพื่อน เเต่เขากลับไม่บอกอะไรเราเลย เราเลยเป็นห่วง ด้วยความเคยชินที่คุยกันตลอดพอคนนึงหายไปเราเลยขาดสติ พอเเฟนโทรมาเราก็เลยต่อว่าเขา ว่าทำไมไม่นึกถึงใจเราบ้าง ไม่คิดหรอว่าคนที่ไม่รู้อะไรเลยจะรู้สึกยังไง เราขาดสติโวยวายเพราะคิดว่าเขาโกหกว่าไปกับน้องเเต่ที่ไหนได้ไปอยู่หอเพื่อน ในใจมันคิดไปมากมายหลายอย่างมากๆ เขาคงเครียดกับเรื่องงานบวกกับที่เราขาดสติด้วย เขาเลยไม่ไหวกับเรา เเล้วเขาก็บล็อคเราทุกอย่าง พยายามจะขอโทษเเต่เขาก็บล็อคทุกทาง ติดต่อไม่ได้เลย เรารู้สึกผิดมากๆกับการที่เป็นตัวปัญหาทำให้เขาเครียดขนาดนั้น เช้ารุ่งขึ้นเราเลยทักไปในเฟสเขา (ปกติเราไม่ค่อยเล่นเฟส จะคุยกันเเค่ไลน์ กับเบอร์โทร ไอจี) เราบอกว่าเราจะช่วยเขาทำงานทั้งหมด ชดเชยที่เราทำเขาเครียดเพราะเราขสดสติ เเล้วเขาก็ส่งงานมา เรารู้ว่าเเฟนเราทำคนเดียวเองไม่ไหวหรอก ถ้าไม่มีใครช่วยมันไม่มีทางเสร็จเเน่ๆ เราเลยนั่งทำของเขาทั้งวันตั้งเเต่เที่ยงยันตีสาม 50 กว่าหน้า จนเสร็จถายในวันเดียว หลังจากนั้นเราก็ขอโทษเขาต่างๆนาๆ เราบอกว่าจะปรับปรุงตัว เราไม่อยากเสียเขาไป เรามองเเต่อนาคตไม่เคยมองถึงเรื่องเก่าๆเลย อันไหนผิดพลาดก็อยากปรับปรุงอยากเเก้ไข ไม่อยากให้ปล่อยมือกัน การจะเจอใครสักคนที่เรารักจริงๆมันหาไม่ง่ายเลย เเต่เขาก็ตอบเเค่เเบบเดิมว่าขออยู่เฉยๆ ขออยู่กับตัวเองก่อน อยากจะทบทวนเรื่องที่ผ่านมา เขาขอเวลาเรา เขาอยากรู้ว่าเขาจะเหมือนเดิมกับเราได้ไหม ถ้ากลับมามันจะดีเหมือนเดิมรึป่าว เขาอยากเเน่ใจตัวเอง แต่เราขาดเขาไปแค่วันเดียวเราก็เเทบจะอยู่ไม่ไหวเเล้ว ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานเท่าไหร่ นานขนาดไหน ไม่อยากให้เขาคิดคนเดียวกลัวเขาจะคิดลบ เเล้วถ้าเรารอจนถึงวันที่เขาตอบเรา เเต่เขากลับขอเดินจากไป เราว่าเราต้องทรมานมากเเน่ๆ เราควรทำยังไงต่อหรอคะ เราควรไปหาเขาไหม เราเชื่อว่าถ้าอยู่ด้วยมันจะดีกว่านี้เเน่ๆ นี่เราห่างกันช่องว่างเลยเยอะ เเล้วถ้าเขาขอห่างเราอีกมันจะไม่ยิ่งห่างกันไปใหญ่หรอ หรือเราควรอยู่เฉยๆเพื่อรอคำตอบของเขาดี ช่วยเราคิดทีนะคะ ตอนนี้หมดทนทางเเล้วจริงๆ ไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงต่อ