หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
อรหันต์ คือคนธรรมดาสามัญ
กระทู้สนทนา
ปรัชญา
ศาสนา
ศาสนาพุทธ
ปฏิบัติธรรม
ความเป็นคนธรรมดาสามัญ คือนัยยะแห่งอรหันต์ที่แท้...มนุษย์ในโลกแสวงหาเพื่อบางสิ่ง แต่มนุษย์ธรรมดาพื้นๆไม่ต้องแสวงหาเพื่ออะไร
การแสวงหาเพื่ออะไรบางอย่าง..กลับทำให้มนุษย์ทุกข์ เนื่องด้วยต้องจมอยู่กับความใฝ่ฝันที่ยังไปไม่ถึง
ในระหว่างทางที่กำลังไปนั้น...มันก็อยู่ในสภาพแห่งความปราถนาอยู่ตลอดเวลา จิตใจก็ดิ้นรนไปตามอำนาจนั้นๆอยู่เรื่อยไป
ดั่งนั้นชีวิตใดเล่าที่จะกลับสู่ความธรรมดาสามัญ หิวเราก็กิน...ง่วงเราก็นอน...นั่งก็เพียงนั่ง...เหนื่อยก็เพียงหยุดพัก
ชีวิตคือตัวหนทางและเป็นจุดหมายในตัวของมันเอง ใยเราจะต้องการสิ่งใดมากกว่านั้นเล่า?
เราเอาชีวิตเข้าแลกกับกฏเกณฑ์สังคมที่กำหนด...แต่สิ่งที่กำหนดใช่สัจจะหรือไม่? ชีวิตไม่ใช่หรือที่เป็นสิ่งสำคัญ?
ผู้ที่เข้าถึงสัจจะ...ก็คือผู้เข้าถึงการเปลี่ยนแปลง สิ่งใดเกิดก็เกิด...สิ่งใดไม่เกิดก็ไม่เกิด
ลื่นไหลไปในสายธารแห่งชีวิต ไร้สุขและทุกข์...กลับสู่ความกลมกลืนที่ยิ่งใหญ่
แก้ไขข้อความเมื่อ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
ปรัชญา
ศาสนา
ศาสนาพุทธ
ปฏิบัติธรรม
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
อรหันต์ คือคนธรรมดาสามัญ
การแสวงหาเพื่ออะไรบางอย่าง..กลับทำให้มนุษย์ทุกข์ เนื่องด้วยต้องจมอยู่กับความใฝ่ฝันที่ยังไปไม่ถึง
ในระหว่างทางที่กำลังไปนั้น...มันก็อยู่ในสภาพแห่งความปราถนาอยู่ตลอดเวลา จิตใจก็ดิ้นรนไปตามอำนาจนั้นๆอยู่เรื่อยไป
ดั่งนั้นชีวิตใดเล่าที่จะกลับสู่ความธรรมดาสามัญ หิวเราก็กิน...ง่วงเราก็นอน...นั่งก็เพียงนั่ง...เหนื่อยก็เพียงหยุดพัก
ชีวิตคือตัวหนทางและเป็นจุดหมายในตัวของมันเอง ใยเราจะต้องการสิ่งใดมากกว่านั้นเล่า?
เราเอาชีวิตเข้าแลกกับกฏเกณฑ์สังคมที่กำหนด...แต่สิ่งที่กำหนดใช่สัจจะหรือไม่? ชีวิตไม่ใช่หรือที่เป็นสิ่งสำคัญ?
ผู้ที่เข้าถึงสัจจะ...ก็คือผู้เข้าถึงการเปลี่ยนแปลง สิ่งใดเกิดก็เกิด...สิ่งใดไม่เกิดก็ไม่เกิด
ลื่นไหลไปในสายธารแห่งชีวิต ไร้สุขและทุกข์...กลับสู่ความกลมกลืนที่ยิ่งใหญ่