ผมมีเพื่อนสนิทอยู่1คน เป็นผู้หญิง เรียนด้วยหกะนมาตั้งแต่ มปลาย มีเรื่องอะไรปรึกษากันตลอด ในใจก็เป็นห่วงเพื่อนคนนี้มากไม่อยากให้ใครมาทำให้เขาเสียใจ พอจบ ม6 ได้แยกกันไปเรียน แต่อยู่มหาลัยเดียวกันแต่คนละสาขา
ด้วยความที่เราสนิทกันมากๆอยู่แล้ว รู้ใจกัน ชอบคุยหยอกเล่นๆกันไปมาแบบไม่คิดอะไร(ฟีลแฟน). คุยกันทุกวันโทรหาคาสายทุกวัน. ไปไหนทำอะไรบอกกันตลอด เหมือนแฟนเลย. เพื่อนก็คิดเหมือนกัน แต่มันไม่สามารถขยับความสัมพันธ์นี้ได้ (Friendzone)
มีอยู่วันนึง แกส่งแชร์โฟสอันนึงมาหาผมว่า. เราไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไปเลย (หมายถึงผม) ถ้าผมเป็นมากกว่าเพื่อน. ผมจะเสียเขาคนนี้ไป🥲
มันทำให้ผมคิดได้ว่า. ผมก็ไม่อยากเสียเขาไป. แต่ก็ไม่อยากให้เขามีใครด้วย เคยตัดสินใจคุยกันประมาณว่า. (เขาจะยังไม่มีแฟน ผมก็ยังไม่อยากมีแฟน) ใครมีก่อนอีกคนก็โบ้ เตรียมอาการเม็ดรอเลย
เขาเคยบอกไว้ว่าไม่มีแฟนคนไหนดูแลดีได้เท่าผม ถ้าจะหาแฟนก็ต้องหาที่ดีกับเขาได้เท่าผม (ในใจก็คิดว่าทำไมไม่มองกูบ้าง)
แต่ทุกวันนี้มันมีอารมณ์แบบ หวงกัน ไม่อยากให้ไปยุ่งกับใครเพราะเวลามีคนมาจีบก็จะมาคุยกันแบบอารมณ์แฟนทะเลาะกัน(หรือคิดไปเอง)  
ทุกครั้งที่เราคุยกันเล่นๆ ก็จะมีการพูดประมาณว่าเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้ว.  แต่ความรู้สึกมันไปก่อน. ผมตะจัดการกับตัวเองยังไง. ส่วนตัวก็รู้สึกดี. อยากมีเขาแบบนี้ไปตลอด. ไม่ใช่แฟนก็ได้ แต่ก็ไม่อยากให้เขามีใคร😢