ผมคบกับแฟนมาเกือบ 10 ปี แต่ความเข้าใจกันเหมือนคนเพิ่งคบกันได้ไม่นาน อาจเป็นเพราะผมยอมเขาตั้งแต่แรก จนเขารู้สึกว่าเขาต้องชนะผมทุกอย่าง ในแต่ละปีที่คบกันไม่ค่อยทะเลาะกันครับ (ขอบอกก่อนครับว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ละคนก็อยู่กับครอบครัว) จนช่วงหลังๆรู้สึกจะทะเลาะกันบ่อย เพราะผมไม่ค่อยยอมเทอเหมือนเมื่อก่อน เพราะผมเริ่มคิดถึงที่จะแต่งงานกับเทอ และมองไปถึงการเป็นครอบครัว อยากให้รักของเรามีความสุข อยากดัดนิสัยเทอ ไม่อยากให้คิดแบบนั้น และผมก็ไม่อยากยอมทุกเรื่อง อยากให้เทอยอมผมบ้าง ผมไม่ได้โกดเอาเป็นเอาตายแบบนั้น แค่อยากให้รู้ว่าเรื่องบางเรื่องมันไม่จำเป็นต้องมีคนผิดหรือคนถูกก็ได้ ขอแค่เรายังรักกันเหมือนเดิม และไม่อยากให้ทะเลาะกันในเรื่องที่มันไม่เป็นเรื่อง ไม่มีใครได้ มีแต่ผลเสียที่ตามมา
เทอเคยบอกผมว่าอยากมีความสุขเหมือนคู่รักคู่อื่น ที่ผู้ชายสามารถยอมให้ผู้หญิงได้ทุกเรื่อง เทอถามผมว่าเคยได้ยินไหม ที่เขาบอกว่าผู้หญิงถูกเสมอ เราเคยคุยเรื่องนี้กัน ผมก็พยามอธิบายว่าอะไรถูกก็ว่าไปตามถูก อะไรผิดก็ว่าไปตามผิด ไม่มีหรอกใครที่ถูกทุกเรื่อง และไม่มีใครที่จะทำผิดตลอด พยามพูดให้คิดได้ตลอด แต่เขาก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวเขาเอง ผมไม่รู้ว่าอะไรปลูกฝังให้เขาคิดว่าผู้หญิงถูกตลอด อยากสอบถามว่า มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง และมีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร
ถ้าอยากให้รักยืนยาว ต้องปรับเข้าหากันคนละครึ่งทาง หาตรงกลางให้เจอทุกอย่างก็จะมีความสุข
เทอเคยบอกผมว่าอยากมีความสุขเหมือนคู่รักคู่อื่น ที่ผู้ชายสามารถยอมให้ผู้หญิงได้ทุกเรื่อง เทอถามผมว่าเคยได้ยินไหม ที่เขาบอกว่าผู้หญิงถูกเสมอ เราเคยคุยเรื่องนี้กัน ผมก็พยามอธิบายว่าอะไรถูกก็ว่าไปตามถูก อะไรผิดก็ว่าไปตามผิด ไม่มีหรอกใครที่ถูกทุกเรื่อง และไม่มีใครที่จะทำผิดตลอด พยามพูดให้คิดได้ตลอด แต่เขาก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวเขาเอง ผมไม่รู้ว่าอะไรปลูกฝังให้เขาคิดว่าผู้หญิงถูกตลอด อยากสอบถามว่า มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง และมีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร