ขอเกริ่นก่อนนะครับ ว่ากระทู้นี้ตั้งมาเพื่อขอกำลังใจ+ทำยังไงกับแฟนให้เชื่อใจเราเพิ่ม

ผมอายุ27 มีแฟนอายุ34-35 (เป็นเกย์ทั้งคู่) คบกันมาได้1ปีกว่า แฟนผมเป็นคนที่ดูแลตัวเอง+คนในครอบครัวเขา และรวมถึงตัวผมเองได้ ปัจจุบันเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนานๆทีเขาจะมาหาเรา ถ้าเขาว่างจากงาน งานที่เขาทำคือ วิศวะก่อสร้าง/รับออกแบบบ้าน ซึ่งเขางานแทบทุกวัน+ที่บ้านเจาทำไร่ทำสวน. สถานะของผมคือ ว่างงาน หางานทั่วไปทำรอไปคัดเลือกทะหาร เลยยังไม่สามารถหางานเป็นหลักแหล่งไม่ได้ ซึ่งแฟนผมเขาก็ช่วยซับพอตผมตลอดเรื่องการเงิน เรื่องอื่นๆที่ผมขาดแคลนต่างๆ

ประเด็นคือ ตัวของผมชอบทำให้เขาเสียใจ เนื่องจากเวลาที่เขาทำงาน เขาไม่มีเวลามาหาผมเลยทำให้บางครั้งผมเหงา บางทีก็เผลอไปนัดกับคนอื่นจนแฟนจับได้ แต่เราก็แชทคุยกัน วีดิโอคลอเป็นครั้งคราวทุกวันนะครับ แต่ผมก็ยังเหงาอาจเพราะแฟนเป็นคนที่ไม่หวาน คนห้าวๆตรงๆ 

แล้วตอนนี้ผมก็ทำให้เขาคิดมาก ไม่สบายใจ ไม่ทีความเชื่อใจอีก เนื่องจาก แฟนเก่าผมเผลอมาทักทายผม ผมก็ยังไปคุยด้วยแต่ในฐานะเพื่อน แล้วเขาให้ผมช่วยซื้อpopperให้แฟนเก่า แล้วแฟนจับได้จากการที่พ่อค้าขายpopperไม่ได้เบลอชื่อ+ภาพผมลงทวิต แฟนไถทวิตไปเจอพอดี ทีนี้เป็นเรื่องเป็นราว แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะหยุดติดต่อความสัมพันกับแฟนเก่า ก็คือบอกแฟนเก่าว่าขอไม่ยุ่งอะไรด้วยแล้วบล๊อคการติดต่อทุกช่องทางเพราะผมมีแฟนใหม่แล้ว// แล้วมันทำให้ผมอธิบายอะไรกับแฟนไป แฟนก็ไม่ไว้ใจเลยเพราะผมเคยโดนจับได้ว่าไปนัดกับคนอื่นมาก่อนแล้ว1 ผมรู้ตัวว่าตัวเองผิด เห็นแก่ตัว แฟนก็บอกว่าดีเนาะเขาทำงานงกๆ หาตังให้ใช้ ไม่ได้มาหาผม ผมจะทำอะไรก็ได้งี้หรอ? ซึ่งผมรู้สึกไม่ดีเอามากๆ ไม่อยากเสียเขาไปเพราะเขาดีกับเรามาก 

ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำให้สถานะการมันดีขึ้นยังไง จะขอโทษก็ฟังไม่ขึ้น เพราะเหมือนยิ่งพูด/ทำ ยิ่งเหมือนข้อแก้ตัว ผมจะเงียบก็กระวนกระวายมากครับ ทำตัวไม่ถูก อยากให้แฟนเชื่อใจในสิ่งที่ผมอธิบายไป แต่แฟนยังฝังใจเรื่องในอดีตที่ผมทำกับเขาไปไว้ อยากทำอะไรให้เขาดีขึ้นแต่ก็เหมือนผมทำพังซะเอง ตอนนี่ได้แต่โทษตัวเองครับว่าทำไปทำไม ร้องไห้เกือบทั้งคืนจนตอนนี้น้ำตาไม่ไหลแล้ว