คือแบบ อันล่าสุดที่โกรธ มีเพื่อนใหม่ โคฟเพลงด้วยกัน ทะเลาะกัน มันโกรธก่อน เราก็อธิบาย เค้าไม่ฟัง บล็อคหนี( สาบานว่าไม่มีการล้ำเส้นใด ๆ ไม่คุกคามทางเพศ ไม่ด่าพ่อล่อแม่ มีน้ำโหนิดหน่อย) มันเป็นเพื่อนต่างโรงเรียน เค้าไปเล่าให้คนอื่นฟังยังไงไม่รู้ คนอื่นเกลียดผมหมด แล้วเพื่อนกลุ่มนี้ดันมีคนนึงเป็นญาติผมด้วย คือแล้วญาตินี่ก็สนิท เห็นหน้ากันตลอด เดี๋ยวนี้ก็คือโดนหลบหน้า awkward ทุกครั้ง แล้วคือแบบ มันไม่แม้แต่จะฟังอะไรเลย แล้วบอกว่า รักตัวเอง ไม่ใช่การเห็นแก่ตัว โอ้ย ถ้าเพื่อนจริง ผิดก็ติ คอยเตือนกัน ปรับความเข้าใจ นี่อะไรรู้จักกันสองอาทิตย์กว่า ๆ เค้า ไม่ฟังอะไรเลย คือตอนที่ทะเลาะกัน มันผิดนัด ผมถามไปประมาณสี่ครั้ง ไม่ตอบ ผมก็เริ่มหงุดหงิด เพราะนัดกันปล่อยเพลง คือแบบ ทำมาตั้งนาน จะเสร็จอยู่แล้ว แล้วตอนเย็นมันก็มาบ่นว่าแบบ มันก็มีชีวิตของมัน แต่คือแบบ บอกหน่อยก็ได้มั้ย ว่าไม่ว่าง ผมก็ดันร้อน เลยตอบไปว่า นั่นแหละที่อยากได้ยิน มันก็ไปเลย ผมก็ขอโทษ มันก็ไม่ฟัง  โอยยยยยยยยยยย หัวร้อนในรอบห้าปี เหตุการณ์นี้มันกระทบเยอะ แล้วคือแบบ คนอื่นคือ ก็ฟังความข้างเดียว ปรึกษาผู้ใหญ่ ก็คือบอกให้เลิกคบคนพวกนี้ แต่มันมีญาติอยู่ด้วย โอยยยยยย ร้อน ทำไมคนอื่นถึงไม่คิดเลยว่าผมจะคิดยังไง คืออย่างเพื่อนผม มันเคยเป็นโรคซึมเศร้า ผมก็เข้าใจได้ ในบางอย่างที่เค้าทำ แต่การไปทำให้คนอื่นเกลียดผมโดยที่เล่าความข้างเดียวเนี่ย ทำให้ผมโกรธมาก มือสั่นเลย ตัดสินคนง่าย คือผมคงโกรธไม่ได้แหละ มันโกร.ธได้ ผมทำไม่ได้ ทำปุ๊บมันก็ไป