ตามที่ตั้งกระทู้เลยค่ะ ครอบครัวของดิฉันมาทำงานกับน้าชายซึ่งเป็นน้องชายของแม่ดิฉัน ตอนก่อนจะมาเขาดีกับดิฉันและครอบครัวดิฉันมาก ฝั่งน้าชายมีกัน4คน มีน้าสะใภ้และลูกสาวสองคนค่ะ ตอนอยู่แรกๆดิฉันกับแม่ได้รับการปฏิบัติการคุยการพูดจากพวกเขาดีมากดูแลดีไปหมด หน้าที่ที่เขาให้ทำคือมาขายของค่ะ ขายอยู่ประมาณ 2-3ร้าน เป็นอาคารพาณิชย์ติดกัน2อาคารค่ะ นอกจากขายของแล้วดิฉันและแม่มีหน้าที่ต่างกันไปค่ะ แต่แม่ดิฉันจะทำเยอะกว่าเพราะเขาเป็นงานกว่าดิฉัน แม่ดิฉันทั้งขายของ ทำกับข้าว ทำงานบ้าน เขากินเสร็จก็เก็บไปล้าง เลี้ยงลูกเขาอีกสอนการบ้านอ่านหนังสือ บ้านเขาเป็นประเภทกินละไม่ค่อยล้างจานค่ะเขากินแล้วจะคาจานชามไว้รอแม่ดิฉันไปเก็บ กล่องพัสดุอะไรที่เขาสั่งๆเขาจะแกะเอาแต่ของละทิ้งกล่องทิ้งขยะไว้รอแม่ดิฉันไปเก็บ ดิฉันช่วยแม่บ้างแต่ต้องดูร้านอีกร้าน ก่อนอื่นเลยตอนที่จะมาทำกับน้าเขาบอกดิฉันกับแม่แค่มาขายของทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายที่ร้านแต่พออยู่ไปนานๆภาระมากขึ้นๆจนตอนนี้แม่ดิฉันกระดูกร้าวละค่ะเคยบอกเขานะคะแต่เขาก็เฉยๆทั้งคู่ทั้งน้าตัวเองทั้งน้าสะใภ้ เวลาดิฉันหรือแม่ขอลาไปธุระข้างนอกแต่ละครั้งทั้งสองคนจะไม่ค่อยพอใจเท่าไรเพราะไม่มีคนอยู่ร้าน เขาเป็นประเภทจ้างแล้วต้องทำให้คุ้มค่ะ ดิฉันกับแม่ไม่ค่อยได้ออกไปไหนส่วนมากจะเฝ้าร้านขายของส่วนเขาจะไปทำงานเสริมข้างนอกกันก็ถือว่าได้เที่ยวไปในตัว ผิดกับแม่และดิฉันไม่ได้ไปไหนเลย ก็เข้าใจว่าเป็นร้านขายของแต่นานๆทีจะได้หยุด  2อาทิตย์หยุดครั้งนึงบวกกับแม่ไม่ค่อยแข็งแรงนอนพักผ่อนไม่เพียงพอ เป็นห่วงแต่สุขภาพของแม่ค่ะ อยากหางานทำที่อื่นเหมือนกันแต่ติดกับโควิดงานหายากคนตกงานกันทั้งนั้นได้แต่ทน ทุกวันนี้ดิฉันไม่ค่อยได้เจอเพื่อนฝูงเลยเพราะต้องเฝ้าร้านกับแม่ บางวันก็เครียดระบายกับเพื่อนบ้างเกรงใจเพื่อนบ้างเลยตัดสินใจมาระบายในพันทิปนี้และค่ะ ดิฉันเครียดกับคิดมากไปช่วงนึงเคยเป็นอาการโรคซึมเศร้าไปช่วงนึงตอนนี้ดีขึ้นบ้างแล้ว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีครั้งไหนที่คิดแบบนี้ไม่อยากตื่นนอนมาอยากหลับไปนานๆมันทั้งเหนื่อยใจเบื่อเซ็งที่ต้องเจอแบบนี้เห็นสภาพแม่คอยเก็บกวาดสิ่งที่เขาทิ้งๆกันร้านอื่นๆที่เขามีลูกน้องเขายังไม่ขนาดนี้เลย กางเกงในของน้าสะใภ้เขาก็กองไว้ให้แม่ดิฉันซักให้ เสื้อผ้าที่เขาไปต่างจังหวัดเขาก็กองไว้รอให้แม่มาแกะออกจากกระเป๋าเดินทางเองแล้วไปซักเสื้อผ้ารีดผ้าให้เขาค่ะ แม่เคยคิดจะไม่ล้างจานให้ลูกสาวคนโตพักนึง เพราะแม่ต้องล้างจานให้คนทั้งบ้านน้าค่ะ ดิฉันไปช่วยบ้างค่ะเพราะต้องเฝ้าร้านเขาห้ามทิ้งหน้าร้านค่ะ พอแม่ไม่ล้างจานให้หลายๆวันผ่านไปก็ไม่มีคนล้างจนหนอนขึ้นจานค่ะนี่คือสิ่งที่ดิฉันต้องเจอต้องทนในทุกๆวันตอนนี้ค่ะ ที่จริงมีเรื่องมากมายแต่มันยาวมากเลยระบายได้แค่นี้ค่ะ ที่พิมพ์มาทั้งหมดคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงที่ดิฉันอดทนมาตลอดรอสักวันว่าทั้งแม่และดิฉันจะได้งานใหม่ที่ตะได้ไม่ต้องทนให้เขาใช้สารพัดแบบนี้ ปล.คนที่เคยมาทำกับน้าชายน้าสะใภ้ดิฉันส่วนส่วนใหญ่เขาจะหนีกันค่ะคือร้านน้ากับน้าสะใภ้เปลี่ยนคนบ่อยมากสาเหตุก็คล้ายๆกับที่ดิฉันเจอละพิมพ์มาทุ้งหมดนี้แหละค่ะจะเจอมากเจอน้อยนั้นขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ ณ ตอนนั้น ใครที่อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบดิฉันขอขอบคุณมากนะคะที่รับฟังความอึดอัดของดิฉันมาทั้งหมด ได้พิมพ์ระบายออกมาบ้างก็ดีมาหน่อยค่ะ