ชีวิตของฉัน

กระทู้คำถาม

ไม่เคยสมัครกระทู้หรอครับที่มาพูดให้ฟังวันนี้เผื่อบังเอิญว่าชีวิตใครจะตรงกันกับผม (ขอแนะนำตัวเองว่ามายก็แล้วกันนะครับ😊 ตอนสมัยเด็กๆเดินเท้าไปโรงเรียนทุกวันได้ตังค์ไปโรงเรียนวันละ 5 บาทหรือ 10 บาทพ่อแม่เหรอครับพ่อติดคุก ส่วนแม่ทิ้งไปตั้งแต่เด็กๆ ในครอบครัวมีกันอยู่3คน พ่อ อาและมาย
จำความได้ก็ได้อยู่กับอาตอนนั้นอาทำงานคาราโอเกะต้องพาหลานไปด้วยทุกคืนอ่ะเลิกงาน 2:00 น ก็ต้องคอยจูงมือหลานเดินกลับบ้านเกิดมาวันนึงอ่ะโดนจับข้อหาเขาไม่พูดนะครับ มายก็เลยต้องกลับมาอยู่บ้านกับป้า ตอนนั้นพ่อกับอาโดนจับ ไม่เหมือนไม่มีใครเลยมีแต่ป้าป้าก็มีหลาย อายุก็รุ่นราวคราวเดียวกันเวลาป้าไปตัดยางตอนนั้นเราอายุ 5.6ปี ประมาณนั้นแหละครับ เวลาป้าขึ้นไปตัดยางที่สวนยางเราก็ไปทุกคืน ไปนอนในป่ายางกว่าจะได้ไปโรงเรียนก็เกือบ 08:00 น ไปโรงเรียนก็ต้องเดินไปบางทีก็มีคุณครูแวะรับบ้างกลับจากโรงเรียนก็มาลั้มวัว แม่ทำแบบนี้เป็นประจำเขาจ้างถอนหงอกเราก็ทำจ้างอะไรเราก็ทำหมดลำบากมาตั้งแต่เด็กเลยครับพอหาได้ออกมาจากคุกแล้วเริ่มทำงานอาก็รีบพาเรากลับไปดูแล อาเป็นทุกอย่างของมายเลยคับ หาได้แฟนใหม่(ลืมบอกไปอาผมเป็นผู้หญิงนะครับ)แฟนใหม่อาก็ชอบเราดีหลังๆก็อาสะใภ้อ่ะครับหลังๆมาอาก็ทำแต่งาน ไม่ค่อยได้มีเวลาสนใจเราหรอคะคุณเห็นว่าเราโตแล้วมาอยู่กับอาสบายมากครับกลับมาจากโรงเรียนก็ทำการบ้านนอนแบบชีวิตที่ไม่เคยมีตอนสมัยเด็กๆส่วนพ่อมายออกมาจากคุกแกก็ไม่คิดดูแลมายหรอกครับตั้งแต่พ่อออกจากคุกเขาก็เที่ยวไปทั่วมีแฟนไม่ซ้ำพ่อเป็นคนใจร้อนใครพูดอะไรไม่ได้โมโหตบตีไม่ใจใคร คุณรักเพื่อนมากครับไม่เคยสนใจครอบครัวคนอื่นดีเสมอแม้กระทั่งลูกตัวเองก็ไปพูดเสียๆหายๆ เวลาโดนพ่อตีใช้หินทุบต่อยหน้าทั้งเตะและกระทืบมายด์มาตลอด ถ้าใครได้อ่านกระทู้ของมายแล้ว มายอยากจะบอกทุกคนเลยนะครับชีวิตมันไม่เคยมีความสุขเลยครับเรื่องราวของไม้มีเยอะมากเก็บกดเยอะมาก ตอนมาอายุ 13 มาได้ออกจากโรงเรียนไม่ได้โทษใครหรอกครับก็ไม่ค่อยได้มีเวลาสนใจส่วนพ่อไม่เคยดูแลอยู่แล้วการศึกษาไปทำงานอยู่ในเมืองสุราษฎร์ร้านอาหารอีสานเรือนหลวงไปทำงานได้ 3 เดือนระหว่างการทำงานไม่มีเงินหรอครับไปเช่าห้องเดือนละ 2,000 หารกับเพื่อนเข้างาน 14:00 น เลิกงานเที่ยงคืนระหว่างไปทำงานกับกลับจากที่ทำงานไม่มีมอเตอร์ไซค์หรอกครับต้องเดินเอาระยะทางเดินก็เกือบ 2 กิโลกรัมครับวันไหนมีตังค์ก็จะได้นั่งรถแต่ส่วนมากเดินครับไม่ทำงานก็เริ่มที่จะมีแฟนเริ่มที่จะหาที่พึ่งเพราะลำบากเหลือเกินครับหลังจาก 3 เดือนได้ออกจากที่ทำงานมีตังค์อยู่ 500 ตอนนั้นมีเพื่อนอยู่อีสานจังหวัดขอนแก่นบ่ได้ไปทำงานที่ร้านหมูกระทะตอนนั้นก็อายุประมาณ 14 15 แล้วครับทำร้านหมูกระทะได้ 2 วันโดนเจ้าของร้านไล่ออกก็เลยรู้จักเพื่อนอีกคนแล้วเขาแนะนำให้ไปทำร้านขอสร้างครับตอนนั้นพึ่งเพื่อนขออยู่อาศัยบ้านเพื่อนประมาณไม่เกิน 1 เดือนรู้สึกว่าเราจะเพิ่มภาระให้เขาเขาก็เลยให้เรากลับสุราษฎร์เขามีเหตุผลมากมายที่บอกให้เรากลับไปบ้านเราก็กลับไปเกาะสมุยอีกรอบกลับไปก็ไม่ได้อยู่กับอาหรอกครับกลับไปอยู่กับเพื่อนที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันตอนนั้นงานอะไรยังไม่ได้หรอกครับเพื่อนใช้ทำอะไรทำหมดนอนบ้านเพื่อนคนนู้นทีคนนี้ทีจนเพื่อนเห็นว่าเราไม่น่าคบไม่มีตังค์ไม่มีที่นอนเพื่อนก็หายไปเรื่อยๆมายด์ก็เลยไปขออยู่บ้านพ่ออีกรอบรอบนี้ก็เป็นเหมือนรอบก่อนก็โดนอีกครับผมก็ต้องออกจากบ้านพ่อเพื่อจะไปพึ่งเพื่อนอีกเพราะไปบ้านอาไม่ได้เขาไม่ค่อยชอบชีวิตผมมีอีกมากมาย ผมจะเล่าตอนนี้ให้ฟังเมื่อคืนพอได้เอาอีกก้อนนึงตีมาตรงหัวแต่เราได้เอามือรับไว้ พอเราสู้ทำไมคนอื่นเห็นว่าเราผิด พอเราเขียนตอบโต้ทำไมคนอื่นหาว่าเราเถียงทุกคำมีคำนึงที่สะเทือนใจมาก ((เกิดมาจากน้ำดอกู))เราก็พูดไปว่าถ้าเกิดมาแล้วต้องเป็นแบบนี้ทำไมไม่ฆ่าเราให้ตายตั้งแต่เด็ก ไล่เราออกจากบ้านอย่างหมูอย่างหมาตอนนี้ผมอายุ 25 เป็นทอม เหนื่อยมากครับชีวิตนี้ ตอนนี้อาสะใภ้ได้เป็นเส้นเลือดแตกในสมองแล้วลูกของอาเป็นมะเร็งที่ตาไม่ได้ทิ้งผมหรอกครับพูดไม่หมดตาช่วยเหลือผมมาหลายครั้งดูแลมาตลอดมีอาคนเดียวครับที่เป็นได้ทุกอย่างตอนนี้ที่บ้านผมเจอปัญหาหนักมากครับ อนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไงยังไม่รู้เลยครับอยากมีไหมเพื่อนทำงานทุกวันไม่เคยสบายเลยครับเหนื่อยมากครับ😥😥ใครอ่านไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วยนะครับชีวิตผมพูดไปทั้งวันก็ไม่หมดหรอกครับ