เรื่องของเรื่องคือ คบกับแฟน แล้วแฟนได้เล่าเรื่องอดีตให้ฟังทุกอย่าง และเราก็เล่าอดีตให้เขาทุกอย่าง เพราะคิดว่า ถ้าวันนึงมารู้ทีหลังจะได้ไม่เจ็บปวด รุ่นน้องแถวบ้านคนนึง ซึ่งเราไม่ได้สนิทกับเขา แต่แฟนเคยแอบชอบน้องเขาครั้งนึง และตอนนั้นเหมือนว่าแฟนเคยจีบถามมีแฟนยัง น้องเขาบอกไม่มี เลิกกันแล้ว และเรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อต่างคนต่างเมาแล้วแฟนมีอะไรกันกับน้องเขา แต่ไม่ได้ปล่อยใน เพราะรู้ตัวและมีสติ พอหลังจากนั้น ก็รู้ว่าน้องไปคืนดีกับแฟนแล้วประมาณนั้น แฟนก็เลยเลิกจีบและก็ไม่ได้ติดต่อ และก็ไปคุยกับคนใหม่ แบบไม่จริงๆจังๆ ถ้าผญ.คนนั้นไม่จริงจังด้วย พอได้มาเจอกับเรา คนอื่นแซวกันว่าเราอ่ะยังไม่มีแฟน และตอนนั้นเราก็โสดมาได้เกือบ4ปีไม่ได้คุยกับใคร ทำงานกับติ่งเกาหลีอย่างเดียว พอเจอเขาก็ลองคุยๆดู  เพราะบอกกับแม่ว่า จะหาแฟนก่อน30 อีก2ปีถ้าไม่เจอจะอยู่เป็นโสด อยากหาแฟนเอง พอกลับมาบ้านได้เดือนเดียวก็เจอ และช่วงนั้นเขาก็คุยกับผญ.อื่น แต่ผญ.ไม่มีคำตอบที่แน่ชัดให้ และเราเอง คุยกับใครก็ทีละคนและตกลงคบกับเขาวันนั้น เพราะไม่อยากคุยเล่นๆ แต่พอได้รู้เรื่องคนเก่า ตอนแรกก็คิดว่าทำใจได้ เพราะมันคืออดีตไปแล้ว และแฟนก็ไม่ได้คิดอะไรกับน้องคนนั้นแล้ว อีกอย่างน้องเขาก็แต่งงานและท้องอยู่ (น่าจะใกล้คลอดแล้ว) แต่ไม่รู้ทำไมเวลาที่เรากับแฟนอยู่ด้วยกันแล้วเจอน้องเขาตามร้านอาหารหรือแบบเจอโดยบังเอิญเราจะรู้สึกแบบบางครั้งก็แอบดูสีหน้าแฟนกับน้องเขามองหน้าเขาต่อหน้าบ้าง และวันนี้ ได้โมรคุยวีดีโอกับแฟน ถามกินข้าวยัง ไปกินที่ไหน (คือลงมาทำงานกทม.)แฟนเป็นคนอีกหมู่บ้านหนึ่ง แต่ต้องมาทำงานอยู่ประจำเขตหมู่บ้านเรา (เรากับแฟนยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่คุยกันจะแต่งภายในปีนี้) แฟนไม่ยอมตอบดีๆ (เพราะที่ผ่านมา ถ้าเป็นเรื่องผญ.คนนี้ เราจะเงียบ ทำให้แฟนไม่อยากเอ่ยชื่อ ) ว่าไปกินที่ไหนเลยพูดไปว่า ไปกินข้าวที่บ้านพ่อตาหรอ แล้วมันก็ใช่ คือปกติ ก็จะมีลุงๆป้าๆมาเรียกกินข้าวแต่กับพ่อของน้องคนนี้ก็ใช่ว่าไม่เคยไปกิน เพราะต้องเจอกันอยู่แล้วเลี่ยงไม่ได้ แล้วสีหน้าเราก็เปลี่ยนเองโดยอัตโนมัติ เงียบ หน้าบึ้ง พูดไม่ออก เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่แฟนพูดถึงเรื่องผญ. หรือแซวเล่นๆซึ่งบางทีเราก็ไม่สนุกด้วย บางทีก็ไม่รู้ 

    ต้องทำไง เป็นปกติของผญ.เรามั้ย ไม่ยอมปล่อยวางเรื่องผญ.คนนี้ คือเราต้องเจอเขาทุกครั้ง เพราะเป็นคนบ้านเดียวกัน ถ้าแฟนไม่เคยมีอะไรกับเขา เราคงจะไม่เป็นแบบนี้ใช่มั้ย แต่ก็ขอบคุณแฟนนะที่ไม่ปิดบัง เพราะเราบอกเขาเองว่าอยากรู้ แต่ทำไมความรู้สึกเราถึงเป็นแบบนั้นอยู่ เป็นธรรมดามั้ย หรือเราต้องแก้นิสัยแล้วทำเป็นไม่สนใจ ถ้าแต่งงานกันแล้ว เขาต้องมาอยู่ที่บ้านเรา เพราะเราเป็นลูกคนเดียว 

     ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆพันทิปด้วยค่ะ เขียนยาวเลย ไม่รู้จะระบายกับใครดี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ