.357ฯ   ประชาชนทั่วไป ที่ไม่มีลักษณะ ต้องห้าม  ขอได้ ครับ  ถือเป็นขนาดอาวุธปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้เช่นเดียวกับอาวุธปืนขนาดอื่นๆทั่วๆไป ไม่ใช่อาวุธสงคราม ไม่ใช่อาวุธที่ใช้ในราชการทหารเท่านั้น     
       แต่ในบางประเทศ  การขออนุญาตมีและใช้อาวุธปืน นั้น การจะได้รับอนุญาตหรือไม่นั้นนอกจากระเบียบและกฎหมายแล้วสิ่งสำคัญที่สุดคือดุลพินิจของนายทะเบียนฯ     คำว่า "ดุลพินิจ" มันค่อนข้างกว้าง ซึ่งมองอีกมุมหนึ่ง การให้ อำนาจเจ้าหน้าที่ของรัฐที่ไม่ใช่ฝ่ายตุลาการ ใช้ "ดุลพินิจ" ในการพิจารณาในบางเรื่อง ได้นั้น มันก็มีข้อเสีย   อาจมีเจ้าหน้าที่ของรัฐบางคน เอา "ดุลพินิจ" ไปใช้เป็นเครื่องมือหากิน    เคยได้ยินเข้าหูมาบ้าง ว่าในบางท้องที่  ขออนุญาตซื้อหรือโอน อาวุธปืนแต่ละครั้งต้องจ่ายใต้โต๊ะเป็นจำนวนมาก เรียกเอาแบบไม่อายปากเลยก็มี      โดยเฉพาะ   .357  กับ .45   ใต้โต๊ะแพงกว่าราคาปืน  ไม่รู้ว่าเรื่องที่เคยได้ยินมานี้จะจริงหรือเปล่า แค่ได้ยินผ่านๆหูมา  คิดว่าคงไม่มี และภวนาอย่าให้เป็นเรื่องจริงเลย  แต่หากมีจริง ก็อยากจะเตือนเจ้าหน้าที่เหล่านั้นว่า  ทุกวันนี้  หน้าต่างมีหูประตูมีตา และ กรรมมักจะติดจรวด
     ปล.เป็นความคิดเห็นส่วนตัวและเป็นทัศนะเชิงสังคม   ไม่ได้ มีเจตนา ให้ร้าย ต่อผู้ใด หรือ องค์กรใด