สวัสดีค่ะ เรา น.(สมมุติ) อายุ 24 ปีค่ะ กำลังจะ 25
ปัญหามีอยู่ว่า สามีเป็นคนอารมณ์ขึ้นลงโดยควบคุมไม่ได้(โมโหง่าย สักพักก็หายเหมือนเรื่องร้ายๆไม่เคยเกิดขึ้น) อายุเท่ากัน อยู่กันมาได 4 ปีค่ะ ไม่มีลูก โดยนิสัยของสามีเป็นคนเอาแต่ใจ แบบไม่ค่อยฟังดิฉัน ด่าแบบกู มักจะหาเรื่องตำหนิว่าทำไมฉันฉันไม่เป็นแบบที่เขาสั่ง เขาจะโมโหกับดิฉันตลอด พอเงียบ สักพักก็ทำตัวปกติพูดจาดีเขาเป็นคู่ชีวิตที่ขยันทำมากินคนนึงค่ะ แต่ไม่รู้ว่าดิฉันเป็นส่วนเกินของเขารึป่าว บ้างครั้งที่เขาโมโห ดิฉัน จะพูดเสมอว่า อยากอยู่คนเดียว เลิกกันไหม แยกกันอยู่ดีกว่า เรื่องที่โมโหหลายๆเรื่องมักเป็นเรื่องที่น่าขำ สำหรับ เพื่อนๆของดิฉัน แต่สำหรับฉันมันไม่เคยขำเลย 
- เคยทิ้งดิฉันไว้ข้างทางระหว่างรับฉันจากที่บ้านเพื่อน เพราะไม่ยอมซื้อปลาทูไว้ให้แมว (ใช่เขาบอกให้ซื้อแต่ ฉันหาร้านซื้อไม่ได้เพราะไม่มีรถไป)
ฉันจะถูกด่าเสมอ ว่ามันคือ ข้ออ้าง 
-ดูเหมือนฉันทำอะไรจะขัดไปหมด บางครั้งการทีฉันเลิกงาน 17.00 แล้วเขามารอรับ 17.05 ฉันยังไม่ไปถึงจุดที่เขารอรับก็จะโมโหว่าทำไม่นานจัง ซึ่งฉันก็กำลังเคลียร์งานก่อนจะกลับนิดนึง ก็กลายเป็นข้ออ้างไปอีก
-ฉันเป็นพนักงาน บริษัท เงินเดือน12000
ค่าใช้จะต้องช่วยๆกันคือเวลาสิ้นเดือนจะจ่ายทุกอย่างเพื่อเหลือ ไว้ใช้รวมกัน2คนทั้งเดือนมีอยู่ครั้งนึงพ่อดิฉันประสบอุบัติเหตุ รถชน ฉันอยู่บ้านเพื่อนจึงโทรหาเขาให้พาไป รพ.หน่อย คำตอบที่ได้คือ ยืมรถเพื่อนไปได้ไหม (ใช่เขาไม่ไปกับฉัน)
ปล.เงินเอาไปจ่ายค่าพ่อจนทำให้เดือนนั่น เงินไม่ถึงสิ้นเดือน เกิดปัญหาฉันเป็นคนใช้เงินเกิน เฮ้อ 

-ต่อมาฉันรถล้มกับเพื่อน เพราะยางแตก ไม่เจ็บมาก แต่กู้ภัยพาไปตรวจเช็คร่างกายที่ รพ. ฉันโทรบอกเค้า บอกว่าเป็นไรมากไหม ถ้าไม่มากก็นั่งรถแท้กซี่กลับ ฉันตัดพ้อ ว่า ถึงไม่เป็นไร ก็มาช่วยรอดูรับยาได้ไหม แทนทีจะให้เพื่อนมาทำแทน (เขาตอบว่าไปก็ช่วยอะไรไม่ได้)
-บางครั้ง แค่ผัดมาม่า ก็ยังด่าทอฉันว่า ทำไม่ถูกใจเหตุเกิดจาก สั่งผัดมาม่า ไอเราก็เข้าใจว่าผัดมาม่าใส่ไข่ ใส่ไก่ปกติ  (สิ่งทีเขาต้องการคือมาม่าซองนั้นให้ผัดใส่ไข่แล้วใส่ผงผัดฉ่าที่อยู่ในซอง)ซึ่งเขาไม่อธิบายฉัน เพราะ แต่ละครั้งเขากินไม่เหมือนกันฉันพูดไป นั่นจะหมายความว่าฉันมีข้ออ้างอีก แต่เขาก็มีมุมที่ไม่โมโห ก็คือเป็นคนตั้งใจทำมาหากิน ทำงานประจำ ขับแกรปหลังเลิกงาน รับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนตัวของฉัน นอกเหนือจากเงินที่ไว้กินรายเดือน (ค่าทำฟัน1500/เดือน) อยากได้อะไรให้บอกเขา 
 
เรื่องของวันนี้ เกิดด้วย ดิฉันไม่ทราบว่าเขาจะกินข้าวกับอะไรโดยปกติเลิกงานก็จะแวะซื้อบ้างทำเองบ้าง เวลาถามจะกินไร บอกอะไรก็ได้ หลายๆครั้งที่ซื้อมักจะไม่ถูก เป็นคนเลือกกินถ้าได้กินแล้วไม่อร่อยก็ไม่กิน วันนี้นางไปขับแกรปมา ก็มารับเราจากบ้านเพื่อน ก็พูดไปไหนมาบ้างส่ง ผดส.ที่ไหนบ้าง อารมณ์ดีเลย พอเราถามว่าจะกินไรแค่นั้น อารมณ์ดีด ถึงโมโหขั้นสุดว่า ทำไม ไม่หาซื้อไว้ ไม่อยากแวะไหนแล้วอยากกลับบ้าน ทำไมไม่เตรียมไว้ให้ละ ฉันก็ได้แต่บอกว่าไม่มีรถ ไม่มีใครแวะให้นิ ปกติเราซื้อเอง คือว่าทุกๆวัน เราทำงาน ระแวกเดียวกับเพื่อนก็จะติดรถไปทุกวันๆเขาจะมารับแบบนี้ ซึ้งเราเกรงใจ จะให้เพื่อนพาแวะตลอดทุกวันก็ใช่เรื่อง บางครั่งอาจได้เพราะ เพื่อนโอเคเราซื้อไป แต่วันนี้ ไง เพื่อนไม่ได้แวะ เขากลับบอกว่า ทำไมๆๆ จะแก้ตัวอะไรอีก เราบอกเราไม่ทีคำแก้ตัว เพื่อนไม่แวะก็ไม่ได้ซื้อ ทั้งที่ระหว่างทาง กำลังกลับบ้านนั้นมีร้านกับข้าวเต็มไปหมด 
เราสามารถแวะซื้อกันเองได้ แต่เขากลับไม่แวะ ตลอดทางเขาก็โมโห อารมณ์ฉุนเฉียวตลอดทางว่าทำไมเป็นแบบนี้ ไม่จัดหาอะไรให้เลย ได้แต่พูดเขาเหนื่อย ซึ่งฉันทำงานก็เหนื่อยเหมือนกัน ฉันเงียบไม่โต้ตอบเพราะเขาโมโหเดี๋ยวจะยาว สุดท้ายเขาไปให้ดิฉันลงข้างทางบอกให้นั่งรถกลับบ้านเอง
เขาทิ้งฉันลงข้างทางจริงๆค่ะ ครั้งที่ 2
แล้วทักแชทมาบอกว่า อยากอยู่คนเดียว เหนื่อยแยกกันไหม ไปอย่ากัน ดิฉันตอบว่าเหนื่อยที่ต้องมารับอารมณ์ืแต่ยอมรับว่าฉันรักเขามาก เพราะเขาดีในบางเรื่อง มีเรื่องอารมณ์ที่ ไม่ดีเอาซะเลยวันนี้ฉันต้องตัดสินใจ เลือกว่า จะอยู่ต่อ พอเขาหายโมโหเขาจะพูดดู แล้วเป็นเหมือนเดิม กับแยกทางกัน เพราะว่าไปกันไม่ได้ ฉันทบทวนหลายครั้งแต่ไม่ได้ืเมื่ออยู่คนเดียว ต้องมีปัญหาการเงิน แต่ตอนนี้เราอยู่บ้านสามีค่ะ ถ้าออกไป ต้องเช่าห้อง ต้องมีค่าใช้จ่ายส่วนตัว อีกๆหลายๆ คิดไม่แล้ว ว่าต้องไปทางไหน ใจนึงก็รักอยากอยุ่กับเขา อีกใจก็อยากจบ จากปัญหาทะเลาะกันแบบ ไม่มีเหตุผลนี้ไปฝเราควรต้องทำยังไงดีค่ะ