คือชวดเราเสียแล้วทางบ้านเรา ถามว่า"บวชให้ชวดได้ไหม ถือว่าขอ" แล้วคือแบบเราก็อยากมีเวลาคิดบ้าง แล้วทีนี้พอเราไปรดน้ำศพ ญาติถามว่า บวชไหม เราก็พยักหน้า แล้วเราก็ทำหน้าที่ในงานต่อ พอวันนี้เราไปเรียน เราก็ได้แค่คิดเรื่องเดิมๆวนไปวนมา ว่า หลังจากที่เราโกนหัวทำความดีต่อหน้าญาติแล้ว เราจะแก้ตัวกับคนที่มองเรายังไง แล้วถ้ามันมีครั้งแรกแล้ว ครั้ง2 ครั้ง3 มันต้องตามมา อาจให้เหตุผลว่า "กับคนนับวชให้ได้ ทำไมกับคนนี้บวชไม่ได้" บวกกับสังคมปัจจุบันอ่ะครับ การที่แบบ อยู่ในสังคมที่เป็นโรงเรียน ม.ต้น ม.ปลาย เรารับไม่ได้ที่ต้องมีคนมาคอยถามเรา คอยจ้องที่หัวเรา ถ้ามองว่ามันเป็นสกินเฮดได้ไหม ได้นะ แต่คิ้วที่โกนมันไม่โอเคมากๆ แล้วเขาก็บอกว่า บวชไปเถอะ ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกคนที่มาล้อเรา ผมขอถามเลย มีคนล้อปมด้อยของตัวเอง ใครทนได้มั่งครับ ใครมองผ่านๆได้มั่ง แล้วเราก็เป็นคนที่สังคมน้อยอยู่แล้ว ต้องมาเสียความมั่นใจในการใช้ชีวิตอีกหรอ ผมรับไม่ได้ที่ต้องเป็นแบบนี้แล้วไป เรียน เรียนพิเศษ ซ้อมกีฬา รวมถึงการไปแข่งในงานใหญ่ๆ ไหนจะมีโครงงานที่เราต้องพรีเซ็นกับแขกที่มารร. ถึงเขาจะบอกว่า บวชเพื่อส่งชวดให้ไปสงบๆ แล้วใครบอกหรอครับ ว่าถ้าแค่โกนหัว โกนคิ้ว ใส่ผ้าสีส้ม จะทำให้เรามีพลังที่ส่งวิญญาณได้ ผมมองศาสนาแค่ว่า เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจให้คอยทำความดี แต่เราไม่เชื่อเรื่อง บาป บุญ เรื่องพวกนี้ถ้าไม่มีจริงๆก็คงไม่มีคนทำความดีหรอกครับ เพราะบาปมันทำง่ายกว่า ถามว่าทำไมผมถึงไม่เชื่อเรื่องผี ผมถามกลับไปว่า ศาสนาคริสต์ อิสลาม เวลาญาติเสียต้องบวชไหมครับ อย่างคริสต์ก็แค่ฝังแล้วก็ไว้อาลัย แล้วรู้ได้ยังไงว่าเขาไปดี ใช่ครับ การบวชเป็นเรื่องที่ดี แต่มันก็เสื่อมลงตามสมัย เคยเห็นพระเสื่อมๆ ที่ทำให้เราตลกไหมครับ แบบนี้ผมก็ไม่กล้าจะยืดอกมั่นใจที่จะบวชได้อีก อย่าลืมนะครับ มนุษย์ก็เป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง ทำไมลองไม่มองว่า หมู หมา แมว มันไม่ต้องแสดงความอาลัยก็อยู่กันได้ หรือจะบอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐหรอ
เจ้าของกระทู้ขอถามหน่อยว่า"ถ้าเราบวช แล้วมัวแต่นั่งคิดว่าหลังจากนี้จะทำยังไง คนที่ตายไป จะสบายใจจริงๆหรอ?"สู้เราไปช่วยงานช่วยนู่นนี่ไม่ดีกว่าหรอ