เราคือคนคนหนึ่งที่อยากจะมีความสุขจริงๆบ้าง​ เรามีปมด้อยคือครอบครัวมีปัญหากันเเละนั่นคือเหตุผลหลักๆท​ี้เราเจอตั้งเเต่เด็กๆที่ยังจำความได้  พอเริ่มป.1เราเริ่มโดนเพื่อBully โดยที่เราไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไรเเละเริ่มหนักขึ้นทุกช่วงวัยอายุของเรา​ พอช่วงป.3เราเริ่มอยู่คนเดียวและมึความคิดอยากตายที่สุด​ เราทำร้ายตนเองบ่อยๆเเต่ไม่เคยมีใครรู้​ เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราทุกข์เเต่เวลาหันพ่อเเม่เราต้องยิ้มและบอกไม่เป็นไร​ จนกระทั่งตอนนี้เเล้วเราอยู่มัธยมศึกษา1​เราอยู่คนเดียวตั้งเเต่นั้นมา​เพราะกลัวการเข้าสังคม​กลัวการมีเพื่อน​ เเละที่สุดของปัญหาเราคือครอบครัว​ อืมนั้นคือจุดหล่อหลอม​เลยล่ะนะ​ อยากตายครับเเต่คำว่าครอบครัวเราทำไมลงจริงๆ​ ถึงเราจะเย็นชากับทุกอย่างก็เถอะ​เเต่ไม่เคยชินกับเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้นใหม่ทุกๆครั้งเพราะมันคือความรู้สึกเก่าเเต่ก็ไม่ชิน​ มันท้อ​มันเหนื่อยทุกครั้ง
เอาล่ะมันจะยาวเกินไปล่ะครับงั้น..
เราขอความคิดเห็นจากพวกคุณได้ไหมว่าเหตุผลของดารอยู่ต่อคืออะไร