ผมคบกับแฟน คบกนมา จะ 4 ปีละ แรกๆก็มีความสุขดี เราคิดว่าเค้าเป็นทุกอย่าง แต่เราอายุห่างกันมาก เราเป็นวัยรุ่น เขาเริ่มมีอายุ เราทะเลาะกันบ่อยมมาก เขาบอกเลิกผมไป แต่ไม่เกิน 24 ชม . เขาก็กลับมาง้อ ก็ ดูเหมือนจะดีขึ้น อะไรเล็กน้อย เราพยายามตัด ไม่คิดเยอะ จนครบ  1 ปี  ผมต้องไปฝึกงาน ต่างจัหวัด  ไม่เสียใจเลย รู้สึกดีมาก ฝึกงาน 3 เดือน ผมก้ได้ทำงานต่อทีนั่น ผมทำงานหนัก มาก เวลาพักผ่อนยังไม่ค่อยมี  เขาโทรมาหา เขาไมม่เคยถามว่า กินข้าวยัง หรือ ถามว่า ทำงานเหนื่อยไหม  มีแต่โทรมาถาม เมื่อไหร่จะลากลับบ้าน มาให้เขา...(เย็_)  เป็นอย่างงี้มาตลอด 1 ปีจนวันนึง มีคนๆนึง ทักเฟสบุ๊คมาถามเราว่า เหนื่อยไหมทำงาน / ใช่ครับผมแอบเผลอใจไป ให้เขา แต่เป็นไปได้แค่ 1 เดือน ไม่เคยมีไรกันเลย  ผมก็บอกเลิกเขา ผมสงสารแฟน  ผ่านเรื่องนี้ไปได้ 2 เดือน แฟนจับติด เขาขู่ผมทุกอย่าง เขาเข้าไปคุยกับแม่ผม แม่ผมเอ้นดูนาง แม่ไม่ฟังเหตุผล ไม่มีใครรับฟัง จนได้ตัดสินใจกลับมา เพราะแม่พูดมาว่า "ถ้าไม่กลับมา อย่ามาเรียกว่าแม่อีก " ผมเสียใจมาก จึงตัดสินใจกลับมา สุดท้าย ต้องมาทนกับความรู้สึกเเย่ๆ  เข้าทำร้ายจิตใจด้วยการพูด มีครั้นึงตัดสินใจเดินออกไป แต่ ทำไม่ลง ตอนนี้ ผมไม่ได้รู้สึกรัก แล้ว มีแค่ความผูกพันธ์ เท่านั้น กลัว เดินจากไปแล้วแย่ กลัวคนรอบข้างซ้ำเติม รู้สึกแย่ ใจบอกเจ็บจนพอ 
ไม่มีใครรับฟังเรา ไม่มีใครรับรู้ ว่าวันนึงผมเจออะไรบ้าง พอเราะทะเลาะกัน เขาบอก ขอโทษจะไม่ทำอีก แต่ปรับปรุงตัวให้เราแค่ 2 วัน ในบางมุมเขาก็มีข้อดี 
ถึงจะน้อยกว่า ข้อเสีย พยายามทำให้มันนานที่สุด covit -19 ก็มา งานก็หายาก อะไรก็แย่ไปหมดเลย คำถามที่จะถาม 
1 รักคืออะไร
2 ถ้าเป็นคุณจะทำไงต่อกับความสัมพันธ์ นี้คุณจะทนหรือคุรจะไป ขอเหตุผล
3 ทำไงถึงจะกล้าบอกเลิกเขาไปสักที เหนื่อยแล้ว 
#อย่ารำคาญนะ ผมแค่อยากระบาย ผมเป็นชายรักชาย